در اندیشه نورانی امام خمینی(س) تمامی مقاماتی که برای رسول اکرم(ص) و ائمه هدی(ع) وجود دارد، برای حضرت زهرای اطهر(س) نیز تحقق دارد؛ مقاماتی که سوای وظایف حکومتی است.
«فضایل او همطراز فضایل بی نهایت پیغمبر اکرم(س) و خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام بود.»
از این رو، امام معتقد است که هر کسی که تاکنون زبان به ستایش این بانوی آسمانی گشوده، از عهده توصیف حقیقی او برنیامده و روایاتی که در بیان منزلت معنوی ایشان ارائه شده، به اندازه فهم مستمعان بوده و دیگران نیز هر چه در این باره گفته اند و نوشته اند، به اندازه فهم خود بوده و نه درخور مرتبت واقعی آن ستاره درخشان عالم معنا.
ممکن است مقصود امام خمینی این سخن امام صادق(ع) باشد که می فرماید: «فاطمه را بدان جهت فاطمه نامیدند که مردم توان شناخت او را ندارند.»
گفت وگو با جبرئیل
در این باره امام(ره) به ذکر یک روایت از امام صادق(ع) اکتفا نموده است: «فاطمه سلام الله علیها بعد از پدرش ۷۵ روز در این دنیا بودند و حزن و شدت بر ایشان غلبه داشت و جبرئیل امین می آمد خدمت ایشان و به ایشان تعزیت عرض می کرد و مسائلی از آینده نقل می کرد» و امیرمؤمنان(ع) نیز آنها را ثبت و ضبط می نمود که به نام «مصحف فاطمه» مشهور است.
در اینجا امام اذعان دارد که مراوده حضرت(س) با جبرئیل، از تمام فضیلت ها و شرافت هایی که برای آن حضرت ذکر شده، برتر و بالاتر است و این فضیلت را از مختصات آن بانوی بزرگ برمی شمارد.
ایشان همچنین به این نکته اشاره می کند که: «شاید یکی از مسائلی که گفته است، راجع به مسائلی است که در عهد ذریه بلند پایه او، حضرت صاحب سلام الله علیه است، برای او ذکر کرده است که مسائل ایران جزو آن مسائل باشد، ما نمی دانیم، ممکن است.»
از ظاهر این روایت استفاده می شود که جبرئیل در طول این ۷۵ روز با آن حضرت مراوده داشته است و گفت وگو با ملک مقربی چون جبرئیل(ع)، درخصوص کسی جز انبیای بزرگ و درجه اول الهی وارد نشده است.
به اعتقاد حضرت امام(س) برای اینکه جبرئیل بر کسی وارد شود، باید میان روح او و این فرشته مقرب حق تعالی که «روح اعظم» است نوعی سنخیت و تناسب وجود داشته باشد. از این رو، این قضیه نشان از عظمت روحی و باطنی آن بانوی عظیم الشأن دارد.
منبع:آفتاب
