مسلم است پيغمبر اسلام (ص) همچون همه انبياء معصوم بود پس دستور به استغفار براى چيست ؟ در پاسخ اين سؤال بايد گفت اين سرمشقى است براى همه امت زيرا : اولا : در طول اين مبارزه طولانى كه سالهاى زيادى به طول انجاميد ( حدود بيست سال ) و مسلمانان روزهاى بسيار سخت و دردناكى را طى كردند ، گاهى آنچنان حوادث پيچيده مىشد كه جانها به لب مىرسيد ، و در افكار بعضى گمانهاى بدى در موردوعدههاى الهى پيدا مىشد ، همانگونه كه قرآن در مورد جنگ احزاب مىفرمايد :
و دلها به گلوگاه رسيده بود و گمانهاى ( نامناسبى ) در باره خدا داشتيد ( احزاب - 10).
اكنون كه پيروزى فرا رسيده مىفهمند كه همه آن گمانها و بيتابيها غلط بوده ، و بايد در مقام استغفار برآيند.
ثانيا : انسان هر قدر حمد و ثناى الهى كند باز حق شكر او را ادا نخواهد كرد ، و لذا در پايان اين حمد و ثنا بايد از تقصير خويش روى به درگاه خدا آورد و استغفار كند.
ثالثا : معمولا بعد از پيروزيها وسوسههاى شيطان شروع مىشود ، و حالت غرور از يكسو ، و تندروى و انتقامجوئى از سوى ديگر ، به وجود مىآيد ، در اينجا بايد به ياد خدا بود ، و پيوسته استغفار كرد تا هيچيك از اين حالات پيدا نشود ، يا اگر پيدا شده بر طرف گردد .
رابعا : اعلام اين پيروزى تقريبا به معنى اعلام پايان ماموريت پيامبر (ص) و اتمام عمر آن حضرت و شتافتن به لقاى محبوب بود ، و اين حالت مناسب تسبيح و حمد و استغفار است ، و لذا در روايات وارد شده است كه بعد ازنزول اين سوره پيغمبر اكرم (ص) اين جمله را بسيار تكرار مىفرمود : سبحانك اللهم و بحمدك ، اللهم اغفر لى انك انت التواب الرحيم : خداوندا ! منزهى ، و تو را حمد و ستايش مىكنم ، خداوندا ! مرا ببخش كه تو بسيار توبه پذير و مهربانى.