وضعیت دشمن
ارتش عراق پس از ناكامی در تصرف سوسنگرد و پیشروی به سمت اهواز، در خارج از شهر و غرب سوسنگرد مواضع پدافندی خود را با استفاده از موانع طبیعی و مصنوعی در محور جابر حمدان در شمال رودخانه كرخه و محورهای دهلاویه، سویدانی و هویزه در جنوب كرخه به گونه ای مناسب تحكیم و تثبیت كرد.
عراقی ها پس از عملیات ثامن الائمه (ع) و تحمل ضربه مهلك ناشی از آن، تمام توان خود را برای شناسایی تحركات و مقاصد نیروهای خودی بسیج كرد و تا 60 درصد موفق به كشف این اطلاعات شد. اما به دلیل نقص اطلاعات، همچنان در تردید به سر می برد و در تجزیه و تحلیل خود به این نتیجه رسیده بود كه یكی از راه كارهای احتمالی نیروهای خودی، تمركز تلاش اصلی برای عملیات، در محور غرب سوسنگرد، عبور از پل سابله به سمت بستان و نیز تلاش پشتیبانی، از شمال كرخه و محور الله اكبر، جنوب ارتفاعات رملی به سمت غرب و تنگه چزابه می باشد. دشمن برای مقابله با این راه كارها، تركیب و شكل استقرار نیروهای خود را با استفاده از موانع موجود آرایش داد. ارتش عراق كه برای پشتیبانی و تقویت نیروهای خود به پل های روی رودخانه های كرخه و سابله و جاده های شمالی جنوبی متكی بود، حفاظت و حمایت از پل ها را تشدید كرد. در عین حال، عوارض رودخانه های منطقه تحرك فوق العاده و پشتیبانی سریع را برای دشمن غیر ممكن كرده بود.
