آزاد سازی سوسنگرد و بستان و تأمین مرزهای بین المللی
شهر بستان مركز يكي از بخش‌هاي شهرستان دشت آزادگان است‌كه در غرب منطقه‌ي عمومي اهواز قرار دارد. در شمال آن، شهرستان‌شوش، در جنوب آن، هويزه و در غرب آن، مرزهاي بين‌المللي ايران وعراق قرار گرفته است. ارتفاعات مهم الله اكبر كه در جنگ تحميلي‌نقش استراتژيك داشته و داراي ديد خوبي براي جنگجويان بود وهم‌چنين تنگه‌ي مهم چزابّه در اين منطقه قرار دارد.دشمن بعثي صهيونيستي عراق در آغاز جنگ تحميلي، تهاجم‌خود را متوجه اين منطقه نموده، آن را اشغال كرد. رزمندگان سپاه‌اسلام متشكل از هفتاد درصد نيروهاي سپاه و سي درصد نيروهاي‌ارتش، براي باز پس‌گيري اين منطقه اقدام به انجام عمليات طريق‌القدس با رمز مقدس يا حسين7 نمودند. اين عمليات در تاريخ هشتم آذر ماه 1360 در منطقه‌ي عمومي‌بستان و غرب سوسنگرد آغاز گرديد. رزمندگان اسلام با شنيدن رمزعمليات، از شمال تپه‌هاي الله اكبر و منطقه‌ي شعيطيه و سويداني ومنطقه‌ي دهلاويه هجوم خود را به محورهاي دشمن آغاز مي‌كنند. درقسمتي از خطوط درگيري، رزمندگان اسلام به ميدان مين بر مي‌خورندكه كار پيشروي را متوقف مي‌سازد. تعدادي از نيروهاي جان بر كف‌بسيج و سپاه خود را به ميدان مين زده و با شهادت خود، مين‌ها رامنفجر كرده، راه را براي ديگر نيروهاي رزمنده باز مي‌كنند. با ادامه‌ي هجوم نيروهاي پياده و زرهي، شهر بستان، محاصره وپس از چهارصدو بيست و هفت روز كه در دست دشمن بود، به‌تصرف رزمندگان اسلام در مي‌آيد. پس از آزاد سازي شهر، درگيري‌ِسنگيني در چزابه (در شمال غرب بستان) آغاز مي‌شود و پس از يك‌روز نبرد شديد، اين تنگه از چنگ دشمن خارج شده و رزمندگان دردهانه‌ي تنگه مستقرمي شوند. ايران در اين عمليات براي اولين بار به‌مرزهاي بين المللي دسترسي پيدا مي‌كنند. امام خميني(ره) طريق‌القدس را فتح‌الفتوح ناميده، فرمودند: اتكا به مسلسل و تانك و غفلت از خداوند و جنود الهي، انسان‌ها را به‌ورطه‌ي هلاكت و فضاحت مي‌كشاند. آنان كه رمز پيروزي را به جهازشيطاني و ميگ‌ها و ميراژها مي‌دانند و ايمان به غيب و خداوند قادر را به‌حساب نمي‌آورند و دم از پيروزي قادسيه مي‌زنند و رمز پيروزي قادسيه ومؤمنان صدر اسلام را باز نيافته‌اند و قدرت ايمان و شهادت‌طلبي رانمي‌فهمند، بايد با شكست مفتضحانه روبه رو شوند و گوش مالي الهي‌بينند. اينان از پيروزي صدر اسلام [كه] معجزه‌ي پيروزي ايمان و خون برشمشير و قواي جهنمي بود، بايد عبرت بگيرند.
جمهوری اسلامی ایران تنها دو ماه پس از پیروزی در عملیات ثامن الائمه (ع)، عملیات طریق القدس را در سال دوم جنگ (آذرماه سال 1360) با سرعت بسیار و بر پایه تحولات جدید و شور و هیجان ایجاد شده در كشور، به عنوان بزرگ ترین عملیات خود در مقیاس گسترده، طرح ریزی كرد. سازماندهی نیروهای داوطلب با انگیزه شهادت طلبی در سازمان سپاه و در آستانه فرا رسیدن ماه محرم، برجسته ترین ویژگی این عملیات بود.
با موفقیت عملیات ثامن الائمه (ع) كه نشان داد طراحی و انجام عملیات های گسترده با سبك و شیوه جدید امكان پذیر است – فرماندهان سپاه و ارتش طی جلسات متعددی شرایط جدید را مورد بررسی قرار داده و مبتنی بر آن
استراتژی جدیدی را تعریف كردند كه سه هدف اساسی را دنبال می كرد:
1- انهدام هر چه بیشتر ماشین جنگی عراق.
2- دست یافتن به مواضعی مناسب جهت كم كردن خطوط پدافندی و نهایتاً آزاد سازی نیروهای خودی از پدافند به منظور افزایش توان خودی در عملیات بعدی.
3- آماده شدن برای انجام عملیات نهایی و آزاد سازی گام به گام مناطق اشغالی.
مبتنی بر این استراتژی، دوازده طرح موسوم به «كربلا» تهیه شد كه میزان تناسب توان خود با ظرفیت مورد نیاز منطقه عملیاتی، وضعیت زمین از جنبه نظامی و نیز اهمیت منطقه عملیاتی، از عوامل اصلی در تعیین تقدم هر یك از طرح های مزبور بود، بر همین اساس، پس از مباحث مختلف میان فرماندهان سپاه و ارتش عملیات طریق القدس به عنوان اولین گام از سلسله عملیاتكربلا طراحی و به مرحله اجرا در آمد.
