آیه نورانی شب هشتم ماه مبارک رمضان

بین طلب و مطلوب خدا و اراده و مراد او، هیچ مانعی وجود ندارد و امر و اراده او، نافذ و تخلف ناپذیر است. خداوند، برای هر چیزی اندازه ای و برای هر امری در این عالم، اسباب و عللی قرار داده است.نظام خلقت، نظامی است قانونمند و متکی بر علل و اسباب. در دست خدا بودن مقررات امور عالم، مقتضی توکل بندگان به او است.

به تجربه رسیده است که هر کس  در هر روز بعد از نماز های واجب آیه مبارکه وَِ مَن یَتَق الله را تا آخر آیه ۳ سوره طلاق سه مرتبه بعد از سه صلوات بخواند و سه مرتبه صلوات در آخر آن بخواند موجب وسعت رزق شود ان شاء الله

توکل» یکی از فضیلت های اخلاقی است و بسیار مورد تأکید آیات و روایات، اما این بدان معنا نیست که انسان اگر توکل بر خدا نمود، دیگر دچار هیچ مشکلی نخواهد شد.

امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه از خدای خود، صداقت در توکل، یقین افراد متوکل بر خدا و توکل مؤمنان راستین بر خدا را از او می خواهد

اینکه فرمود: خدا کافى و کفیل او است، علتش این است که خداى تعالى آخرین سبب است، که تمامى سبب‏ها بدو منتهى مى‏شود، در نتیجه وقتى او چیزى را اراده کند بجا مى‏آورد و به خواسته خود مى‏رسد، بدون اینکه اراده‏اش دگرگونى پذیرد، او است که مى‏گوید: «ما یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ» (ق/29)، و چیزى بین او و خواسته‏اش حائل نمى‏گردد، چون او است که مى‏گوید: «وَ اللَّهُ یَحْکُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ» (رعد/41)، و اما سایر اسباب که انسانها در رفع حوائج خود متوسل بدانها مى‏شوند، سببیت خود را از ناحیه خدا مالکند، و آن مقدار را مالکند که او به آنها داده، و هر صاحب قدرتى آن مقدار قدرت دارد که به آن داده، در نتیجه در مقام فعل آن مقدار مى‏تواند عمل کند که او اجازه‏اش داده باشد. پس تنها خدا براى هر کس که بر او توکل کند کافى است، و هیچ سبب دیگر چنین نیست.

به نظر تون یکی از دلایلی که جوانان ازدواج نمیکنند همین توکل کم به خدا نیست؟

لطفا جواب بدین 

هر کس از خدا بترسد و به حقیقت معناى کلمه پروا داشته باشد و سپس به خاطر رعایت جانب او از محرمات و ترک واجبات، اراده نکند مگر فعل و ترکى را که او اراده کرده باشد، چنین کسى هیچ عملى انجام نمى‏دهد مگر از اراده‏اى از خدا. اینجاست که خداى تعالى چنین بنده‏اى را به حکم «یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً» از تنگناى وهم و زندان شرک نجات مى‏دهد، دیگر به اسباب ظاهرى دلبسته نیست و به حکم «وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ» (طلاق/3) از جایى که او احتمالش را هم ندهد رزق مادى و معنویش را فراهم مى‏کند و آنچه را که امیدوار بود به وسیله سعى و کوشش خود به دست آورد همان را خداى تعالى برایش فراهم مى‏کند، براى اینکه او به وى توکل کرد، و کسى که بر خدا توکل کند، خدا همه‏کاره او مى‏شود.

امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: کسى که خداى تعالى سه چیز به او داده باشد، از سه چیز دیگرش دریغ نمى‏دارد: کسى که توفیق دعایش داده باشند از اجابت دعایش دریغ نمى‏دارند، و کسى که توفیق شکرش دادند از زیادتر کردن نعمتش دریغ نمى‏دارند، و کسى که نعمت توکلش دادند از موهبت کفایتش مضایقه نمى‏کنند. آن گاه فرمود: آیا کتاب خداى عز و جل را خوانده‏اى که مى‏فرماید: «وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ- کسى که بر خدا توکل کند او وى را کافى خواهد بود»، «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ- به طور قطع اگر شکرگزارى کنید نعمتتان را زیاد مى‏کنم» (ابراهیم/7)، و «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ- بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را» (غافر/60).

سلام و عرض خسته نباشید به همه ی روزه داران این ماه فرخنده 

توکل به غیر از خدا توکل نامیده نمیشه . دقیقا مثل کسیه که از تصویر یک رودخانه طلب آب میکنه چون هیچوقت به نتیجه نمیرسه . ولی این مطلب برای بعشیا سواله که چرا من که به غیر خدا ( مثلا مدیر یا کارفرما و یا ... ) توکل کردم کارم بنحو احسنت حل شد ؟ در جواب باید به لطف خداوند اشاره کرد . خدا میدونه که داره به غیر توکل میکنه اما دوست نداره تو این زمینه بندش آذرده خاطر شه و مشکلش رو چاره میکنه ، حتی اگه به قیمت سوء ضن بندش باشه ...

انسان اگر بصیرتى نداشته باشد در ابتدا خیال مى‏کند که تقوا همچنان که محدودیت است،محرومیت هم هست،هم محدودیت است و هم محرومیت،این طور مى‏گوید:آدم باید زندگى کند،با تقوا که نمى‏شود زندگى کرد،با تقوا زندگى کردن یعنى انسان خودش را از همه چیز محروم کند.باز قرآن عکس قضیه را ذکر مى‏کند:درست است،انسان وقتى که تقوا پیشه کند راههایى از روزى را-که البته راههاى نامشروع است-[از دست مى‏دهد.]آدم متقى هرگز از راههاى نامشروع به دنبال روزى نمى‏رود،ولى خدا راه دیگرى از روزى به روى او باز مى‏کند که آن راه مزیتى دارد که راه عادى و معمولى و لو حلال هم باشد ندارد و آن این است که رزق‏«لا یحتسب‏»به او مى‏رسد،یعنى از راههایى روزى به او مى‏رسد که خود گمان نمى‏برد، چون راهى است که عادتا از آن راه به آن نمى‏رسد،یعنى حس مى‏کند که از دست‏خدا دارد مى‏گیرد.گفتیم که روزى همیشه به دست‏خداست،از راه عادى هم به انسان برسد باز به ست‏خداست،اما فرق است میان اینکه انسان طورى زندگى کند که دست‏خدا را و لطف خدا را در مورد خودش حس و مشاهده کند،و اینکه آن را حس و مشاهده نکند.آدم متقى و پرهیزکار،در روزى گرفتن از خدا دست‏خدا را مشاهده مى‏کند،مى‏بیند که او چطور آن محرومیتهاى از راه نامشروع را تحمل کرد و چگونه خداوند در دیگرى به روى او گشود و باز کرد

مَن یَتَّقِ اللَّهَ یجَْعَل لَّهُ مخَْرَجًا(2)وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یحَْتَسِبُ ... (3) ... وَ مَن یَتَّقِ اللَّهَ یجَْعَل لَّهُ مِنْ أَمْرِهِ یُسْرًا(4) ... وَ مَن یَتَّقِ اللَّهَ یُکَفِّرْ عَنْهُ سَیَِّاتِهِ وَ یُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا(5- طلاق)
هر که از خدا پروا کند، خدا برای او راه بیرون شدن [از مشکلات و تنگناها را] قرار می‌دهد و او را از جایی که گمان نمی‌برد روزی می‌دهد ... و هر که از خدا پروا کند برای او در کارش آسانی قرار می‌دهد ... و هر کس از خدا پروا کند، گناهانش را محو می‌کند و پاداش او را بزرگ می‌دارد. (5- طلاق)
در این آیات، پنج اثر برای تقوا نامبرده شده که خداوند متعال آنها را به شکل ویژه نصیب کسی می‌کند که تقوای الهی را رعایت کند. این پیامدهای خوشایند که خداوند متعال به او عنایت می‌کند عبارتند از:
1. برایش راه نجاتی از تنگنای مشکلات زندگی فراهم می‌کند.
2. از جایی که احتمال آن را هم نمی‌داد به او روزی می‌رساند.
3. اموری که به آن اشتغال دارد را برایش آسان می‌کند.
4. گناهانی که از او سر زده می‌بخشد.
5. بیش از آنچه عمل کرده به او اجر و پاداش داده می‌دهد.

«توکل بدان معني نيست که از کار و تلاش باز مانيم، بلکه بايد پيوسته تلاش کنيم و در عين حال از خداوند بخواهيم که کارسازي کند و شرايط و اسباب را موافق مرام و مصلحت ما فراهم آورد

علامه مولا مهدي نراقي مي گويد: «توکل، اعتماد و اطمينان دل در همه امور به خداست و به عبارتي ديگر سپردن و حواله کردن بنده همه کارهاي خود را به پروردگار است.»

رسول خدا «صلي الله عليه و آله و سلم» از جبرئيل پرسيدند که توکل کردن به خدا چيست؟ پس گفت: علم به اينکه بنده و مخلوق نه ضرر مي رساند و نه سودي مي بخشد نه (چيزي) مي بخشد و عطا مي کند ونه  منع مي کند و مانع مي شود و نيز مايوس بودن از خلق، پس اگر بنده اي چنين شد، براي احدي کار نمي کند مگر براي خدا و به کسي اميد ندارد و از کسي نمي ترسد به جز خدا، پس اين است توکل داشتن.