از آنجایی که یکی از صفات خدواند بخشایشگر است و بندگان او در مقابل اشتباهات و لغزش هایشان اتظار بخشش را دارند باید نفس خود را بسازند و خود در مقابل همنوعان بخشنده باشند.
انسانی که از کسی بدی می بیند سریع به فکر تلافی کردن می افتد و صبر ندارد و بخشنده نیست چطور از پروردگار خود که این همه صبور است و هر بار که بنده اش توبه می کند او را می بخشد انتظار بخشش دارد؟
چه خوب که این را لازمه زندگی خود قرار دهیم که وقتی بر ما بدی شد اصلاً بدی را نبینیم و با خوبی خود در مقابل آن شخص او را به خود بیاوریم. خدا نیز بشارت داده که از گناهان دیگران بگذرید و ببخشایید تا شما نیز بخشیده شوید.
