آیه نورانی شب دوم ماه مبارک رمضان

یا یه نمونه دیگه از اوج قساوت قلب، ماجراهاییه که توی کربلا رخ داده

فجایعی که برای روسیاه شدن همه بشریت کافی بوده

امام حسین (علیه السلام) میفرمایند که چون شکم هاتون از حرام پر شده دیگه صدای حق رو نمیشنوید! 

راستی بچه ها دقت کردین که آیه ای که برای روز غدیر و امامت امیرالمومنین، نازل شده اول و آخرش بحث خوراکی های حرامه؟؟؟ خیلی جالبه! نه؟ (البته ببخشیدا شاید خیلی ربطی به این آیه نداشته باشه اما خب یه گریز بود دیگه  )

امام باقر - علیه السلام - فرمود: خداوند را برای دلها و بدنها كیفرهایی است؛ تنگی در معیشت و سستی در عبادت و به هیچ بنده ای كیفری بزرگ تر از سنگ دلی چشانده نشده است.

امام علی - علیه السلام - فرمود: دل كافر، سخت تر از سنگ است.

امام علی - علیه السلام - فرمود: كسی كه امید داشته باشد فردا زنده است، به زندگی ابدی امید بسته است و كسی كه امید به زندگی ابدی و همیشگی داشته باشد، دلش سخت می شود و به دنیا راغب می گردد.

راه علاج قساوت قلب

حال اگر مبتلا به قساوت قلب شدیم راه علاج آن چیست؟ امام باقر عل یه‌السلام به جابر نصیحت می‌کنند که: تَعَرَّضْ لِرِقَّةِ الْقَلْبِ بِکثْرَةِ الذِّکرِ فِی الْخَلَوَاتِ؛ اگر می‌خواهی رقّت قلب پیدا کنی در خلوت‌ها زیاد ذکر داشته باش. مقصود از ذکر در ا ین‌جا در مقابل غفلت است و یا خصوص توجه قلبی یا ذکر لفظی همراه با توجه قلبی مراد است. دل باید متذکر باشد.

من شنیدم گریه هم رقت قلب میاره. شنیدم اگر توی یه مجلس عزاداری هستین حتی اگر اشکتون نمیاد لااقل چهره ناراحت و غمگین به خودتون بگیرین تا شاید باعث بشه متاثر بشین.

امام باقر علیه‌السلام می‌فرمایند: اگر می‌خواهی اهل رقّت قلب شوی سعی کن غفلت را از خودت بزدایی، به ا ین وسیله که زیاد اهل ذکر و توجه باش. برای این‌که بتوانی این حالت توجه‌ را حفظ کنی و عوامل خارجی تو را منصرف نکنند اهل خلوت کردن با خدا ی خو یش باش! اگر انسان سعی کند در شبانه‌روز برنامه‌ای برا ی خلوت کردن داشته باشد، به خصوص در شب بسیار مناسب است؛ «إِنَّ ناشِئَةَ اللَّیلِ هِی أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قیلاً؛5 پدیده شب، استوارتر، پابرجاتر و مؤثرتر است.» باید انسان در خلوت شب بنشیند و رابطه خود را با خدا ملاحظه کند. هر چه در ا ین رابطه تفکر کند بر رقّت قلب او افزوده می‌شود.

حدیثش رو هم پیدا کردم:

حضرت رسول اکرم (ص) خطاب به اباذر كرد و فرمود: «اى اباذر! هر كه تواند گريه كند، بايد بگريد. هر كس نتواند، ناگزير قلبش را اندوهگين كند. خود را به حالت گريه كنندگان در آورد، زيرا سنگدل از خداوند دور است».
 مولاى متّقيان، امير مؤمنان على(ع) فرمود: «چون گريه ات نيايد. تظاهر در گريستن كن. پس اگر از چشمانت به اندازه سر پشّه اى اشك خارج شود، خوش به حالت»

«أَوَ لَمْ يَهْدِ لِلَّذينَ يَرِثُونَ الْأَرْض‏ مِن بَعدِ أهلِهَا أَنْ لَوْ نَشاءُ أَصَبْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ نَطْبَعُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَسْمَعُون‏»

رقّت قلب چیست؟
 
جواب: قلب، گاهی دارای رقّت است و گاهی هم دچار ضعف می‏‌شود. ممکن است کسی بگوید "من در تمام مدت عمر خود، حتی یک گوسفند را هم سر نبریده‏‌ام یا بریدن سر مرغی را ندیده‏‌ام"، این رقّت قلب نیست، بلکه ضعف نفس است، زیرا همین شخص وقتی بوی کباب گوشت گوسفندی که می‏‌خورد، به مشام فقرا می‏‌رسد، در خود هیچ احساسی ندارد.
 
رقّت قلب و عاطفه از فضایل انسانی است؛ در حالی که ضعف نفس هیچ فضیلتی ندارد. رقّت قلب راهی است که انسان با طی آن، بر اساس دستورات الهی، به خلق خدا خدمت می‏‌کند.
 
رقیق القلب کسی است که از دیدن یک فقیر واقعاً متأثر می‏‌شود یا وقتی از قیامت و دوزخ سخن به میان می‏‌آید، اشک در چشمانش حلقه می‏‌زند. راه رقّت قلب نیز دوری از گناه است. امام علی(علیه‌السلام) می‏‌فرماید: «ما جفّتِ الدموع إلاّ لقسوةِ القلوب و ما قست القلوب إلاّ لکثرة الذنوب»(1)؛
 
"چشم‌ها گرفتار خشکی نمی‏‌شوند، مگر در اثر قساوت قلب، و قلب گرفتار قساوت نمی‏‌شود، مگر با زیادی گناه."
 
(1) بحارالانوار، ج 67، ص 55؛ وسائل الشیعه، ج 16، ص 45.

بچه ها ببخشید من یه سوال داشتم :

خب ببخشید دیگه ناشی ام :D 

برای اینکه پست های جدید رو ببینیم همش باید صفحه رو رفرش کنیم یا راه دیگه ای هم هست؟ توی این 1 ساعت اعصابم به هم ریخت از بس رفرش کردم!

خودش اینکارو نمیکنه؟ مثل چت روم ها؟

عبادت و بندگی خداوند متعال یکی از راه های پیشگیری از ابتلا به قساوت قلب و سنگدلی است مسئله بندگی و عبادت در آیات قرآن کریم دامنه بسیار  وسیع و گستر ده ای دارد توجه به عبادت و چگونگی تاثیر آن در رشد و پرورش فضایل اخلاقی در آیات متعدد قرآن مورد بحث و بررسی قرار داده است تاحدی که مقصد و هدف اصلی خلقت عالم موجودات را عبادت و بندگی و پرستش می داند و در این باره قرآن کریم می فرماید :«وَمَاخَلَقتُ الجِن وَالاِنسَ الاّ لِیَعبُدُونَ» یعنی جن و انس را نیافریدیم مگر بخاطر عبادت و پرستش

عدم پذیرش سخن حق

خداوند در سوره‌ی زمر می­فرماید:

«أَفَمَن شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَةُ لِلْإِسْلاَمِ فَهُوَ عَلَى‏ نُورٍ مِن رَبِّهِ فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُم مِن ذِكْرِ اللَّهِ أُولئِكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ» زمر/22

«آیا کسی که خدا سینه‌اش را برای اسلام گشاد کرده و بر فراز مرکبی از نور الهی قرار گرفته (همچون کوردلانی است که نور هدایت به قلب‌شان راه نیافته) وای بر آنها که قلب‌هایی سخت در برابر ذکر خدا دارند، آنها در گمراهی آشکارند.»

این آیه بیانگر این مطلب است که پذیرش اسلام ناشی از شرح صدری است که باعث می­شود دل انسان در مقابل سخن حق و دعوت الهی نرم شده و آنرا بپذیرد. در مقابل کسانی که از اسلام روی برمی­گردانند و راه ضلالت و گمراهی را برمی­گزینند، کسانی هستند که از شنیدن سخن حق سرباز می­زنند و به دنبال آن دچار قساوت قلب بوده و از شرح صدر بی­بهره­اند. دوری از اسلام و عدم پذیرش آن و تنگی سینه از پذیرش حق موجب قساوت قلب می‌شود همان گونه که علامه طباطبایی(ره) می‌فرمایند:

«شرح صدر به معنای گشادی سینه است تا ظرفیت پذیرش سخن را داشته باشد و چون شرح صدر به خاطر اسلام است و اسلام نیز عبارت است از تسلیم در برابر خدا و آنچه او اراده کرده و او هم جز حق را اداره نمی‌کند، در نتیجه شرح صدر برای اسلام به این معنا خواهد بود که انسان وضعی به خود بگیرد که هر سخن حقی را بپذیرد و آن را رد نکند [در واقع این آیه شریفه بیان می‌دارد که] شرح صدر همان نورانیت قلب باشد و ضلالت هم با قساوت قلب از ذکر خدا ملازم است.»

معنا و مفهوم رقّت قلب

وَتَعَرَّضْ لِرِقَّةِ الْقَلْبِ بِكَثْرَةِ الذِّكْرِ فِي الْخَلَوَاتِ؛
 امام باقر  مي‌فرمايند: «براي رقّت قلب، در خلوت‌ها زياد ياد خدا كن.» رقّت قلب حالتي است كه به موجب آن، انسان در مقابل عواملي كه موجب برانگيخته شدن احساسات و عواطف مي‌شوند زود منفعل مي‌شود. اثر ظاهري‌ آن هم اشك چشم است. البته عوامل ريزش اشك مختلف است. شايد بعضي گمان مي‌كنند كه گريه‌كردن فقط در اثر ترس است؛ آن هم ترس از عذاب جهنم. ولي گريه انواعي دارد؛ ممکن است گر يه در اثر شادي ناگهانی  و مفرط باشد. مثلا مادري كه بعد از سال‌ها فرزندش را میبیند آن قدر شاد مي‌شود كه گريه مي‌كند. گاهي گريه از رو ي شرم است. مثلا اگر انسان نسبت به كسي اهانتي کرده باشد، وقتي با او مواجه مي‌شود از شرم گريه‌اش مي‌گيرد. گاهي گريه‌ به خاطر نا امیدی از حصول نتیجه است. به هر حال، اين حالت انفعال در انسان «رقّت قلب» گو يند و اثر ظاهري آن گر يه کردن است.

درمان قساوت قلب از نگاه قرآن

معروف است که بهترین درمان، پیشگیری است. اگر این مطلب را بپذیریم می­توان گفت که قبل از دچار شدن به این بلیّه‌ی روحی لازم است تا هر فرد از قلب خود مراقبت کند و با توجّه به عوامل ایجاد قساوت قلب از بروز آنها جلوگیری کند. به این منظور باید در مقابل سخن ایستادگی نکند، عهد و پیمان خود با خدا و مردم را نشکند، آیات الهی را انکار نکند، خود را اسیر آرزوهای طول و دراز و دست­نیافتنی نسازد وبالآخره از کارهای زشت و ناپسند فاصله گرفته و با انجام معاصی قلب خود را در معرض دچار شدن به قساوت قرار ندهد اما اگر خدای ناکرده انسان زمانی دچار قساوت قلب شد باید به سرعت در پی درمان آن برود و راه جولان شیطان را ببندد. از آیات قرآن کریم و رهنمودها و سفارش‌های اهل بیت علیهم  السلام می­توان برداشت کرد که یاد و ذکر الهی بهترین داروی التیام بخش این مرض روحی است. بازگشت به حریم پروردگار و عادات دادن قلب و جان به یاد و ذکر خدا، دل غافل و منجمد شده را صفایی دوباره می­بخشد و با شکافتن آن این فرصت مجدّد را فراهم می­سازد تا چشمه­های اشک از خوف مقام ربوبی از آن خارج شود. در این میان فریضه‌ی نماز که بالاترین ذکر و یاد الهی است می­توان کمک شایانی را برای بیرون رفت از این حالت سوء داشته باشد همانگونه که خداوند می­فرماید:

«اقم الصلاة لذکری. طه14»

مداومت بر نمازهای پنجگانه و ادای آن با حالت توجّه و خشوع باعث می­شود  تا هویت انسانی و آسمانی انسان دوباره احیاء شود  که ظرفیّت پذیرش حق و تمکین در مقابل دستورات و اموار الهی در انسان افزایش یابد و این امکان فراهم گردد که انسان در زمره‌ی پیروان راستن مکتب وحی و انبیاء الهی قرار گیرد. نتیجه‌ی این تبعیّت نیز جلب نظر الهی و رحمت و رأفتی است که خداوند در دل انسان ایجاد می­کند و قلوب منجمد، طراوت تازه­ای می­بخشد. همانگونه که ذات اقدس الهی با بشارت به کسانی که از پیامبر و فرستاده‌ی او تبعیّت و فرمانبرداری می­کنند می­فرماید:

«وَ جَعَلْنَا فىِ قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَ رَحْمَةً». حدید/27

«و در قلوب کسانی از او تبعیّت کردند، رأفت و رحمت را قرار دادیم»

بر این اساس مواعظ و دستورات الهی همان داروی شفابخشی هستند که جان­های مؤمنین را از لوث پلیدیها پاک می­کنند و از سفت و سخت شدن آن جلوگیری می­کنند:

«يَأَيهَُّا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ شِفَاءٌ لِّمَا فىِ الصُّدُورِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِين. یونس/57»‏

«اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الحَْدِيثِ كِتَابًا مُّتَشَابِهًا مَّثَانىِ‏َ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يخَْشَوْنَ رَبهَُّمْ ثمُ‏َّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلىَ‏ ذِكْرِ اللَّهِ. زمر/23»

یکی از بزرگترین آثار قساوت قلب اینست که دل انسان، اسیر مرگ میشود. حقیتاً، کسی که جهل و نفس اماره را پیشوای خود قرار داده و از خدا و نشانههای او غافل مانده و تمامی راههای نفوذ نور را در وجود خود بسته باشد، گرچه به ظاهر زنده است؛ اما در واقع مردهی متحرکی بیش نیست؛ که خداوند، دربارهی آنها در آیهی 52 سورهی روم خطاب به پیامبر میفرماید:
«تو نمى‏توانى صداى خود را به گوش مردگان برسانى، و
نه سخنت را به گوش كَران ...»
بر اساس این آیه، انسان به علت قساوت درونی و سنگدلی، به مردهای تبدیل شده که حتی پیامبر اسلام نیز توان زنده کردن دل آنها را ندارد.