دلایل ورود به داخل خاك عراق
گذشتن از مرزها و ورود به خاك عراق، پس از دفع تهاجم، از نظر اعتقادی برای نیروهای رزمنده ، ابهامی نداشت، زیرا كه عقب نشینی سراسری دشمن در پی شكست های سنگینی كه متحمل شده بود، به منظور معطل نمودن ایران و ایجاد شرایط نه صلح نه جنگ صورت گرفته بود.
لازمه حفظ و گسترش، ابتكار عمل و برخورد داری از روحیه تهاجمی، جهت اعاده حقوق ایران، ادامه جنگ و ورود به داخل خاك عراق را ضروری می ساخت. لذا، به دلایل زیر این عملیات طراحی شد:
1- پس از تجاوز اسراییل به جنوب لبنان و عقب نشینی سراسری عراق از مناطق اشغالی، كشورهای مرتجع منطقه، طی نامه هایی كه با مسئولان جمهوری اسلامی رد و بدل كردند، عملا در صدد برآمدند تا حقوق حقه جمهوری اسلامی را نادیده گرفته، نسبت به موقعیت برتر ایران از خود بی اعتنایی نشان دهند. ورود به خاك عراق، در حقیقت، پایان دادن به این گونه نگرش ها بود.
2- تنبیه صدام به عنوان متجاوز ، تا زمینه های هر گونه تجاوز به مرزهای جمهوری اسلامی، در آینده، از میان برداشته شود.
3- استراتژی «راه قدس از كربلا می گذرد» بر تداوم عملیات تا حل نهایی مساله جنگ تكیه داشت و تلویحاً این نكته را نیز مطرح می كرد كه انقلاب اسلامی از این طریق می تواند برخورد جدی با غرب داشته و مبارزه با اسراییل را تدارك بخشد.
4- با توجه به این كه هدف غرب، متوقف ساختن نیروها در مرز بود ، این توقف جز گرفتار شدن در یك دام، معنای دیگری نداشت. زیرا، دشمن، با فرصت سه ماهه ای كه به دنبال حمله اسراییل به جنوب لبنان به دست آورد، مناسب ترین خطوط پدافندی را در نوار مرزی، متكی بر عوارض طبیعی، ایجاد كرد و در نتیجه، خطوط جدیدی بر نیروهای ایران اسلامی تحمیل شد، كه برای پدافند مناسب نبود و طبعا در معرض آسیب پذیری قرار داشت.
تهدید شهر بصره:
عملیات رمضان بر این اساس طراحی شد كه با حضور قوای نظامی ایران در پشت رودخانه دجله و اروند ، و تسلط بر معابر وصولی بصره، عملا از نظر سیاسی – نظامی موقعیت مناسبی برای جمهوری اسلامی فراهم آید تا غرب تن به تغییرات سیاسی در عراق بدهد .
