صبوری کردن، از حرف تا عمل!

صبر واژه ای ستودنی و با ارزش است. چرا که معنایی ارزشمند دارد و برخورداری از این نعمت، راههای دشوار را هموار می سازد. صبور بودن را می توان یکی از راههای به آرامش رسیدن و دوست داشتن خویشتن نامید. افراد صبور بیش از سایرین مورد پذیرش هستند. تحمل، به گونه ای فزاینده، می تواند خسته کننده باشد.

آنچه مشخص است اینکه زندگی هر انسانی مملو از بالا و پائین ها، تلخی ها و شیرینی هایی است که نیاز به صبوری دارد و اگر صبر نباشد، احساس سرخوردگی، آزرده خاطری و ناراحتی ایجاد می شود.

قدرت صبر و تحمل به آرامش بیشتر در زندگی منجر می شود. هرچند آرامش باید درون هر کسی وجود داشته باشد و این آرامش درونی است که به فرد کمک می کند تا قدرت تحمل بیشتری داشته باشد. چرا که طی کردن زندگی بدون صبر و تحمل ممکن نیست. وقتی تحمل شما افزایش یابد، قلب شما حتی به روی آنچه که دوست ندارید، گشوده می شود.

موقعیت های ناخوشایند ممکن است در زندگی شما زیاد باشند. مثلا زمانی که در ترافیک هستید و یا برنامه ریزی سفر شما به هم خورده و یا فرزند شما ناگهان مریض می شود، همه اینها شرایطی است که ممکن است برای هر کسی پیش بیاید و اگر این موقعیتها با صبوری همراه باشند، به شما کمک می کنند تا بهتر و راحت تر سپری شوند.

مزیت دیگری که صبور بودن دارد این است که موجب می شود تا دیگران را بی گناه ببینید. مثلا تماشای عملکرد کودکان اگر با صبر همراه باشد موجب می شود تا هر لحظه بیشتر به این موضوع فکر کنید که کودکان چقدر بی گناه و معصومند. این نوع نگرش زمانی به وجود می آید که مشغول تماشای اذیت ها و مزاحمت های کودکتان هستید. بهتر است اینطور فکر کنیم که با صبور بودن می توان زیبایی های بیشتری را تماشا کرد و از زندگی بهره بیشتری برد.

صبور بودن یک کیفیت قلبی است که می تواند با تمرین کردن تولید شود. برای تمرین هنر صبر،  یک دوره زمانی در مغزتان تعیین کنید. در واقع زندگی یک کلاس درس است و دوره ی تحصیلی آن صبور بودن است. ¹

به هر حال بهتر است از خودتان شروع کنید تا به طور تدریجی متوجه شوید که ظرفیت شما هم برای صبوری کردن، بالاست.

صبر، کیفیت خاصی دارد که موفقیت می تواند عاملی برای تقویت آن باشد. احتمالا تمرین صبر برای آن دسته از افرادی که صاحب فرزندی شده اند، راحت تر است. چرا که در این موقعیت، احتمالات بیشتری برای تمرین هنر صبر به وجود می آید. مثلا در برابر سوالات بی حد و حساب یک کودک سه ساله، باید صبوری کرد و البته برای بازیها و شیطنتهای او هم همین طور.

به خاطر داشته باشید که می توان به راحتی با یک مشکل کوچک معامله کرد. به شرط اینکه چاشنی صبر و تحمل وجود داشته باشد. چه بسا که این سناریو بدون صبر و تحمل، به اضطرار، استرس و فریاد کشیدن هایی تبدیل شود که اصلا ارزش ندارد.

آنچه مهم است اینکه مسائل کوچک را در زندگی با نگاه ذره بینی بررسی نکنید و سطح تحمل خود را بالا ببرید و بدانید که صبور بودن موجب تغییر نگرش شما در زندگی می شود. با صبوری کردن می توان وقایع زندگی را به سمت خوشایندی هدایت کرد. با صبر کردن موفق خواهید شد تا موقعیت های ناخوشایند و تنش زا را از خود دور کنید. با صبور بودن، یک انسان ساخته می شود و شخصیت او صیقل داده می شود و چنین فردی در لحظه به لحظه زندگی اش، رشد و کمال یابی را در پیش رو دارد. پس تمرین کنید صبور بودن را.

پی‌نوشت:

1- برگرفته از کتاب "در زندگی سخت نگیرید" نوشته ریچارد کارلسون