در حدیث پر معنی وتکان دهنده ای از امام صادق(ع) می خوانیم:هنگامی که آیه ی:«کسانی که وقتی کار بدی انجام دهند یا به خویشتن ستم کنند خدا را یاد می آورند و برای گناهانشان استغفار می کنند»نازل شد،ابلیس بالای کوهی در مکه رفت و با صدای بلند فریاد کشید،و سران لشکرش را جمع کرد.گفتند:ای آقای ما،چه شده است که ما را فراخواندی؟گفت:این آیه نازل شده(آیه ای که پشت مرا می لرزاند و مایه نجات بشر است)چه کسی می تواند با آن مقابله کند؟یکی از شیاطین بزرگ گفت:من می توانم،نقشه ام چنین است وچنان.ابلیس طرح او را نپسندید،دیگری برخاست وطرح خود را ارائه داد،باز هم مقبول نیافتاد.در اینجا وسواس خناس برخاست و گفت:من از عهده ی آن بر می آیم.ابلیس گفت از چه راه؟گفت:آنها را با وعده ها و آرزوها سرگرم می کنم،تا آلوده به گناه شوند،وهنگامی که گناه کردند توبه را از یادشان می برم.ابلیس گفت:تو می توانب از عهده ی این طرح برآیی(نقشه هایت بسیار ماهرانه و عالی است)واین مأموریت را تا دامنه ی قیامت به او سپرد.
