يکي از وظايف مهم شيعيان دعا کردن براي فرج مولاي انس و جان حضرت صاحب الزمان است که خود فرمودند: و اکثر الدعاء بتعجيل الفرج فان ذلک فرجکم. [1] .
و براي تعجيل فرج زياد دعا کنيد که آن فرج شماست. برکات دعا براي فرج به خود ما بر مي گردد. مرحوم آيه الله موسوي اصفهاني دو جلد کتاب به امر مطاع امام زمان عليه السلام نوشت به نام مکيال المکارم في فوائد الدعاء للقائم. تمام مطالب اين کتاب ارزنده درباره اين موضوع است که دعاکردن براي فرج آن بزرگوار چه فوايدي را نصيب دعا کننده مي گرداند. در روايتي، حضرت امام حسن عسکري عليه السلام يکي از فوايد مهم دعا را نجات از هلاکت در زمان غيبت بيان مي فرمايد. روايت مهم ذيل را با دقت تمام بخوانيد: احمد بن اسحاق گويد: به حضور حضرت عسکري عليه السلام رسيدم و بنا داشتم از آن حضرت درباره امام بعد از او سوال کنم. حضرت به قدرت امامت از باطنم آگاه شدند و فرمودند: يا احمد بن اسحق ان الله تبارک و تعالي لم يخل الارض منذ خلق آدم عليه السلام و لا يخليها الي ان تقوم الساعه من حجه لله علي خلقه به يدفع البلاء عن اهل الارض و به ينزل الغيث و به يخرج برکات الارض. قال فقلت له يابن رسول الله فمن الامام و الخيفه بعدک. فنهض عليه السلام مسرعا فدخل البيت ثم خرج و علي عاتقه غلام کان وجهه القمر ليله البدر من ابناء ثلاث سنين فقال يا احمد بن اسحق لو لا کرامتک علي الله عز و جل و علي حججه ما عرضت عليک ابني هذا انه سمي رسول الله صلي الله عليه و آله و کنيه و الذي يملا الارض قسطا و عدلا کما ملئت جورا و ظلما يا احمد بن اسحق مثله في هذه الامه مثل الخضر عليه السلام و مثله مثل ذا القرنين. و الله ليغيبن غيبه لا ينجوا من الهلکه فيها الا من ثبت الله عز و جل علي القول بامامته و وفقه فيها للدعاء بتعجيل فرجه. فقال احمد بن اسحق يا مولاي فهل من علامه يطمئن اليها قلبي. فنطق الغلام بلسان عربي فصيح فقال انا بقيه الله في ارضه و المنتقم من اعدائه و لا تطلب اثرا بعد عين يا احمد بن اسحق. [2] .
حضرت امام حسن عسکري عليه السلام فرمود: اي احمد ابن اسحاق بدرستي که خداوند خالي نگذاشت زمين را از حجت از زمان حضرت آدم، و نخواهد گذاشت تا اينکه قيامت به پا شود. به سبب آن حجت بلا را از زمين دفع مي کند، و به خاطر او باران را نازل مي کند، و به وجود او زمين برکاتش را بيرون مي دهد. احمد بن اسحاق مي گويد: گفتم اي پسر رسول خدا، امام و خليفه بعد از تو کيست؟ پس امام بسرعت برخاست و داخل [اندرون] خانه شد، سپس بيرون آمد در حالي که روي دوشش پسري سه ساله بود که صورتش مانند ماه شب چهارده مي درخشيد. حضرت امام حسن عسکري عليه السلام فرمود: اي احمد ابن اسحاق، اگر تو نزد خدا و حجتهاي خدا عزيز و گرامي نبودي، هيچ گاه اين فرزندم را به تو نشان نمي دادم. بدرستي که او هم اسم رسول خدا صلي الله عليه و آله و هم کنيه اوست، و اوست کسي که زمين را پر از عدل و داد مي کند پس از آن که پر از ظلم و جور شده باشد. اي احمد بن اسحاق، مثل او در اين امت مثل خضر عليه السلام و مثل او مثل ذو القرنين است. به خداوند سوگند او داراي غيبتي است طولاني که نجات پيدا نمي کنند مردم در آن زمان از هلاکت مگر کسي که خداي عز و جل او را بر قول به امامتش ثابت بدارد و او را موفق کند در آن زمان غيبت که براي تعجيل فرجش دعا کند. احمد بن اسحاق گفت: اي مولاي من، آيا علامتي هست که دلم اطمينان پيدا کند به آن علامت؟ پس آن پسر خوش سيما [که جان همه عالم به فدايش باد] به زبان عربي گويا آغاز به سخن کرد و فرمود: بقيه الله در زمين منم، انتقام گيرنده از دشمنان منم، و پس از مشاهده عيني من دنبال اثري نگرد اي احمد بن اسحاق. پس هر کس که مي خواهد در دنياي پر آشوب کنوني از نجات يافتگان و رستگاران باشد، بايد خود را به وسيله دعا و توسل و تضرع به آستان حضرتش نزديک کند تا مشمول دعاي آن بزرگوار گردد.
پاورقي
[1] کمال الدين، ج 2، ص 485.
[2] همان، ج 2، ص 56
