وارد كردن امام موسي كاظم(ع) به زندان بصره - سال 179 هجري قمري
امام موسي بن جعفر(ع) معروف به {كاظم} هفتمين امام شيعيان است و در ايام امامتش با حكومت هاي منصور دوانقي، مهدي عباسي و هارون الرشيد، كه همگي از سلسله بني عباس بودند معاصر بود و از تمامي آنان، سختي ها،رنج هاوبي مهري هاي فراواني متحمل شدو چندين بار از سوي آنان به بغداد فرا خوانده شد و در حبس آنان قرار گرفت و تنها در دوره هارون الرشيد به مدت چهار سال زنداني بود. هارون در آخرين ماه هاي سال 179 قمري، جهت استحكام خلافت عباسيان و اخذ بيعت و زمينه سازي لازم براي وليعهدي فرزندانش ،عازم مراسم حج گرديد و به علما، سادات، اعيان و اشراف سراسر عالم اسلام نامه هايي نوشت و آنان را براي حضور در مكه معظمه و بيعت با وليعهدي فرزندانش فرا خواند. او پيش از ورود به مكه معظمه وارد مدينه منوره گرديدو چند مدتي را درآن اقامت نمود و براي دستگيري امام موسي بن جعفر(ع)، انديشه كرد وبا دولت مردان وقت، از جمله يحيي بن خالد برمكي مشورت نمود و سر انجام به دستگيري اش تصميم گرفت. زيراآن حضرت را مزاحم خواسته ها وأميال شيطاني خويش مي دانست و به هر طريقي مي خواست وي را از سر راه خود بر دارد. بدين جهت روزي كه امام موسي كاظم(ع) در كنار قبر مطهر جدش رسول اكرم(ص) مشغول نماز و نيايش بود مأموران خليفه وارد مسجد شده و آن حضرت را دستگير و ظالمانه از مسجد خارج كردند. امام موسي كاظم(ع) هنگامي كه با زورگويي و بي نزاكتي مأموران هارون رو برو گرديد، متوجه قبر شريف پيامبر(ص) شد وبه شكوه پرداخت و گفت: اي رسول خدا(ص)!از امّت بدكردار تو،آنچه به اهل بيتت مي رسد،به تو شكايت مي كنم. مردم كه از مظلوميت آن حضرت و زور گويي مأموران هارون به شدت ناراحت وعصباني شده بودند،با صداي بلند گريستند و آن حضرت را تا مقداري از راه همراهي كردند. هارون الرشييد دستور داد آن حضرت را در غل و زنجير كرده و سوار بر محملي نمايند و از مدينه به عراق تبعيدش كنند. وي براي رد گم كردن مردم و گريز از اعتراضات احتمالي آنان، دو محمل ترتيب داد،يكي را به سوي بغداد وديگري را به سوي بصره حركت داد و كسي جز مأموران وي نمي دانستند كه حضرت در كدام كجاوه است.ولي آن حضرت در كجاوه اي بود كه به سوي بصره حركت كرده بودند.آنان پس از چندين روز راه پيمايي در روز هفتم ذي حجّه وارد بصره شدند و آن حضرت را به عيسي بن جعفر بن منصور دوانقي، پسر عموي هارون و عامل وي در بصره تسليم نمودند. عيسي بن جعفر، آن حضرت را در يكي از حجره هايي خانه خود زنداني كرد و به مدت يكسال در آن زندان،آن حضرت را نگه داشت، و سپس آن حضرت را به بغداد فرستاد.(1) 1- نك : الارشاد [شيخ مفيد] ، ص579؛ منتهي الآمال [شيخ عباس قمي]، ج2، ص212 وقايع الايام [شيخ عباس قمي]ص 111
