روزي پيامبر(ص)، در راهي مي‌رفت، امام حسين(ع) را ديد كه با كودكان بازي مي‌كند بي‌تابانه از اصحاب خود پيش افتاد كه او را در برگيرد حسين(ع) مي‌گريخت و مي‌خنديد تا آنكه پيامبر(ص) او را گرفت دهانش را گشود؛ ميان دهانش را بوسيد و فرمود «حسين از من است و من از اويم و هر كه حسين را دوست بدارد خدا او را دوست دارد، او از نوادگان پيغمبران است»
___________________________________
جلاء العيون مجلسي چاپ جديد ص487
