مرگ زبير بن بكار قرشي - سال 256 هجري قمري
ابوعبدالله، زبير بن بكار بن عبدالله بن مصعب بن ثابت بن عبدالله بن زبير، در حدود سال 172 قمري، در حجاز به دنيا آمد و در همان سرزمين رشد كرد و در مكه معظمه، به قضاوت منصوب گرديد. پيش از او، پدرش بكار بن عبدالله، قاضي مكه بود و پس از مرگ بكار، بنا به فرمان متوكل عباسي [دهمين خليفه عباسيان] زبير بن بكار، به اين مقام برگزيده شد و تا آخر عمرش، منصب قضاوت را بر عهده داشت(1) و به ميل و خواست خلفاي عباسي [يعني: متوكل، منتصر، مستعين، معتز و مهتدي] در ميان مردم داوري مي نمود. وي از علماي اهل سنت و از نَسَب شناسان معروف عرب بود و كتاب هاي چندي در أنساب و تاريخ، به رشته تحرير درآورد. اسامي برخي از تأليفاتش، عبارتند از: 1- أنساب قريش؛(2) 2- الاختلاف؛(3) 3- الاوس و الخزرج؛(4) 4- العقيق؛(5) 5- النحل؛(6) زبير بن بكار، همانند جدش عبدالله بن زبير، از جهت اعتقادي، از مخالفان و دشمنان اهل بيت(ع) بود و نسبت به مقام شامخ اميرمؤمنان(ع) دشمني و كينه زيادي داشت.(7) وي به خاطر اختلاف با يكي از طالبيين و سوگند دادنش به محراب و قبر رسول خدا(ص)، به بيماري برص [پيسي] گرفتار و پاهايش به آن، مبتلا شده بود.(8) سرانجام در 23 ذي قعده سال 256 قمري، در 84 سالگي، در مكه معظمه، به كام مرگ گرفتار آمد و به سراي مكافت منتقل گرديد.(9) 1- كشف اليقين (علامه حلي)، ص 470 2- كشف الظنون (حاجي خليفه)، ج1، ص 179 3- ايضاح المكنون (اسماعيل پاشا بغدادي)، ج2، ص 264 4- همان، ص 276 5- همان، ص 314 6- همان، ص 342 7- كشف اليقين، ص 470 8- وقايع الايام (شيخ عباس قمي)، ص 99 9- كشف اليقين، ص 470؛ وقايع الايام، ص 99
