سیره‌ پیامبر اسلام در مجالس

امام حسین علیه‌السلام از پدر بزرگوار خود امیرالمومنین علی ‌علیه‌السلام درباره‌ چگونگی مجلس پیامبر صلی ‌الله علیه و آله پرسید و حضرت نیز چنین جواب فرمود:

«رسول خدا صلی‌‌ الله علیه و آله در هیچ مجلسی نمی‌نشست و بر نمی‌خاست، مگر آن که به یاد خدا بود و در مجالس جای به خصوصی برای خود انتخاب نمی‌کرد و دیگران را از چنین رفتاری نهی می‌فرمود. وقتی به مجلسی تشریف می‌آوردند هر جا که خالی بود می‌نشست و به اصحاب نیز دستور می‌داد آنان نیز چنین کنند.

حق هر کسی از اهل مجلس را ادا می‌کرد و هیچ ‌کس از اهل مجلس احساس نمی‌کرد که دیگری نزد آن حضرت محترم‌تر از او است. با هر کس می‌نشست آنقدر صبر می‌کرد تا خود آن شخص برخیزد و برود.

هر کس از آن حضرت حاجتی طلب می‌کرد یا به حاجت خود می‌رسید و یا با بیان شیرین آن حضرت قانع می‌گردید. با مردم خوش رفتاری می‌کرد و برای همه همچون پدری مهربان و دلسوز بود. همه نزد ایشان در حق، مساوی بودند. مجلس آن حضرت، مجلس حلم، حیا، صداقت و امانت بود و در آن مجلس صدا بلند نمی‌شود و در آن هتک حرمت مردم، غیبت، تهمت و بدگویی به هیچ ‌وجه نبود... .»(1)

پی‌نوشت:

1- پیامبر نور و رحمت، ص 32و33.

منبع:

سیمای پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله، امیرحسین علیقلی