حضرت علی علیه‌السلام در خطبه‌ای دل ندادن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به دنیا را چنین می‌فرماید:
«به پیامبر پاک خود تأسی نمایید... پیامبر اکرم از دنیا به قدر حاجت اکتفا کرد و چشمان خود را به آن خیره نساخت و دهان خود را از آن پر نکرد و به دنیا التفات نفرمود. لاغرترین مردم از نظر شکم و گرسنه‌ترین مردم از نظر خوردن بود. خزاین دنیا بر وی عرضه شد، ولی قبول نکرد. هر چه را خداوند دشمن داشت او نیز دشمن می‌داشت و هر چه را خداوند حقیر می‌شمرد او نیز حقیر می‌شمرد ... .
رسول خدا صلی الله علیه و آله بر روی زمین غذا می‌‌‌خورد و چون بندگان می‌نشست و کفش خود را به دست خود وصله می‌کرد و بر مرکب بدون زین سوار می‌شد و دیگری را بر پشت خود سوار می‌کرد. چون دید پرده خانه‌اش تصویر دارد به یکی از زنان خود فرمود: این پرده را از نظر من پنهان کن، زیرا هر وقت به آن نگاه کنم به یاد دنیا و زرق و برق آن می‌افتم.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله قلباً از دنیا دوری می‌کرد و یاد دنیا را در نفس خود نابود ساخته بود تا جایی که دوست داشت زینت‌های دنیا از نظرش دور باشد، و لباس‌های فاخر بر تن نکند، و دنیا را خانه همیشگی برای خود نپندارد و امید اقامت دائم در آن نداشته باشد. پس دنیا را کاملاً از دل خارج کرد و یاد آن را از قلب بیرون برد و از جلوی چشم هم دور نمود.»
منبع:
سیمای پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله، امیرحسین علیقلی
