جام جم آنلاين: جراحي بازنشسته ، طرح لباس غواصي را ارائه کرده است که مي تواند با ايجاد توانايي تنفس در مايع، انسان را به ماهي تبديل کرده و فرصت غواصي کردن در عميقترين اقيانوس ها را به وجود آورد.
به گزارش مهر، انسان ها تا به حال ثابت کرده اند که مي توانند به راحتي رفتارهاي طبيعي و ويژه حيوانات را تحت شرايط خاصي آموخته و تکرار کنند. پرواز کردن، بالا رفتن از مرتفع ترين کوه ها و نقب زدن از جمله رفتارهايي است که انسان ها با تقليد از حيوانات آنها را فرا گرفته اند و تنها حيواني که توانايي هايي فراتر از قدرت انعطاف پذيري و يادگيري انسان ها دارد ماهي است.
تاکنون تجهيزات زيادي براي شنا کردن در زير آب براي انسان ها ابداع شده است که تجهيزات غواصي يکي از آنها است، اما اين تجهيزات تنها در عمق کم مي توانند کاربرد داشته باشند به دليل ناتواني انسان در غلبه بر اختلالاتي که حين غواصي در سيستم گردش خون بدن به وجود مي آيد، غواصي در عمقي بالاتر از 70 متر براي انسان غير ممکن است و تنها چند فرد حرفه اي وجود دارند که مي توانند از اين مرز عبور کنند.
اکنون يک مخترع اعلام کرده موفق به خلق راه حلي براي غلبه بر اين مشکل شده است و شيوه پيشنهادي او تبديل کردن انسان به موجودي است که مي تواند مانند ماهي ها در آب تنفس کند.
آرنولد لاند ، جراح بازنشسته قلب و ريه موفق به طراحي لباس غواصي شده است که به انسان امکان مي دهد اکسيژن مايع را تنفس کند، محلولي ويژه که به شدت از مولکول هاي اکسيژن غني شده است.
اين ايده به سرعت تصور دردناک غرق شدن را در ذهن به وجود مي آورد، اما ريه هاي انسان از توانايي هاي کافي براي جذب اکسيژن از مايعات برخوردار است.
به گفته لاند ، اولين حيله اي که براي اين کار بايد فراگرفت اين است که بر رفلکس تحريک گلو غلبه کرد، اما زماني که مايع اکسيژن دار وارد ريه انسان شود، همان احساسي را خواهد داشت که تنفس اکسيژن گاز در انسان به وجود مي آورد.
لاند ، لباس غواصي را طراحي کرده است که به غواصان امکان مي دهد در آن پرفلوروکربن غني شده از اکسيژن را تنفس کنند، نوعي مايع که مي تواند مقادير زيادي گاز را در خود حل کند. اين مايع درون يک کلاه ويژه قرار داشته و جايگزين اکسيژن موجود در تمامي حفره هاي بيني، ريه ها و گوش ها خواهد شد.
از سويي ديگر دي اکسيد کربني که معمولا در هنگام تنفس از بدن انسان خارج مي شود نيز به واسطه وصل کردن دو آبشش مکانيکي به رگهاي جلويي پاهاي غواص، از بدن خارج خواهد شد.
همچنين با استفاده از اکسيژن معلق در مايع ديگر غواصان نبايد درباره عارضه اي که در اثر ورود به اعماق بالا و افزايش فشار آب در بدن انسان به وجود مي آيد، نگران باشند.
سيستم تنفس در مايع به داستان هاي علمي تخيلي شباهت زيادي دارد و در فيلم تخيلي 1989 جيمز کامرون به نام The Abyss نقشي کليدي به عهده داشت، اما اين شيوه در حال حاضر در برخي از بيمارستان هاي پيشرفته آمريکا براي محافظت از نوزادان نابالغ مورد استفاده قرار مي گيرد.
زماني که فردي در حال غرق شدن است، لحظه اي فرا مي رسد که غريزه «تنفس نکردن مايع» تحت تاثير غريزه قوي تر «يک نفس ديگر بکش» قرار مي گيرد و فرد نا اميدانه سعي مي کند براي ورود اکسيژن به درون جريان خون آخرين تلاش خود را انجام دهد اما در صورتي که اين مايع از مولکولهاي اکسيژني برخوردار باشد که از ميان مايع وارد جريان خون شوند، حيات به جسم فرد باز خواهد گشت در واقع زماني که فردي در آب غرق مي شود، اين آب نيست که وي را غرق کرده، بلکه عدم توانايي فرد در جذب اکسيژن آب است که منجر به مرگ وي خواهد شد.
استفاده از اين شيوه در بيمارستان ها تاکنون جان نوزادان نابالغ زيادي را نجات داده است به شکلي که 60 درصد از نوزادان نابالغي که تنها 5 درصد شانس نجات يافتن داشته اند، با قرار گرفتن در ميان اين نوع از مايع توانسته اند به زندگي ادامه دهند با اين حال به دليل کمبود بودجه و عدم سرمايه گذاري در زمينه اين تکنيک، شيوه تنفس در مايع بسيار ناشناخته و نادر باقي مانده است.
اين تکنيک تاکنون بر روي جانداران متفاوتي آزمايش شده و نتايج اميدوارکننده اي از خود نشان داده است و اکنون زمان آن رسيده تا انساني آمادگي خود را براي آزمايش اين شيوه کمي ترسناک از غواصي اعلام کند.
به گفته لاند ، انسان تاکنون از بالاترين کوه ها بالا رفته و به فضا سفر کرده است، اکنون زمان آن رسيده تا شيوه اي قابل قبول براي اکتشاف و ماجراجويي در اعماق اقيانوس ها کشف شود.
