♥♥♥♥_ مشاعره مهدوی _♥♥♥♥

یا صاحب الزمان، همه در انتظار و زار عالم کویر و تشنه باران بیا ببار

رخشنده خندهی سحر از شوق شد پدید

رنگ سیاه شب ز رخ آسمان پرید

دفتر ایام را معنی و لفظی نبود

هر ورقش گر نداشت پر تو امضای تو

نیمه شعبان بود روز امید بشر

شادی امروز ماست نهضت فردای تو

وقتی میان نفس و هوس جنگ می شود

قلبم به چشم هم زدنی سنگ می شود

آقا ببخش بس که سرم گرم زندگی است

کمتر دلم برای شما تنگ می شود

در آرزوی تو هستم همیشه نورانی
اسیر زلف تو هستم، نگفته می دانی

تو از قبیله فریادهای خاموشی
زبانه می کشی از سینه های طوفانی

يک روز به هيبت سحر مي آيد
با سوز دل و ديده ي تر مي آيد
يک روز به انتقام هفتاد و شمس
با سيصد و سيزده قمر مي آيد

دلا بکوش مگر دامنش به دست آری

که وصل بی‌طلب و انتظار ممکن نیست

تمام عمر بیلبخند سخت است

به لبخند خودت سوگند سخت است

برای دیدنت تا جمعه بعد

تحمل میکنم؛ هرچند سخت است

تو آمدي و نداني مرا کجا بردي..

به بند عشق کشيدي و تا خدا بردي!

چو ذره بودم و عشق تو آفتابم کرد

مرا نگر که کجا بودم و کجا بردي!

يک روز نسيم خوش خبر مي آيد
بس مژده به هر کوي و گذر مي آيد

عطر گل عشق در فضا مي پيچد
مي آيي و انتظار سر مي آيد

در سحر پيك‌ وفادار به‌ بالين‌ آمد
داد اين‌ مژده‌ كه‌ آن‌ دلبر شيرين‌ آمد

خيز و از جا بنگر پرتو آن‌ ذات‌ احد
مرهمي‌ را كه‌ براي‌ دل‌ غمگين‌ آمد

ديديم ترا دوباره بر مي گردي
از باغ پر از ستاره برمي گردي

گفتند که چاره نيست بر درد فراق
انگار! براي چاره برميگردي

یک عمر راهی شهر سیاهیم *** نوری بدیدم و خجل از عمر واهیم

این فاصله از من تا خدا رود *** گر یار نظری کند ز این شهر راهیم

مهرعلیست با تو،با توست تیغ حیدر
شاه نسیم و طوفان، صاحب زمان کجایی

يک دم وصلت ز عمر جاودانم خوشتر است

بي وصال دوست ، عمر جاوداني گو مباش