نتایج بررسی های پژوهشگران علوم رفتاری نشان داده گرچه مقدار کمی خجالت در کودکان قابل قبول است اما کودکان بسیار خجالتی بیشتر از همسالان شان در معرض مشکلات رفتاری قرار دارند. این کودکان در به دست آوردن مهارت‌های یادگیری ضعیف‌تر عمل می‌کنند و در مهد کودک بیشتر از سایرین در درس‌های ریاضیات و خواندن مشکل پیدا می‌کنند.
کودک خجالتى در موقعیت هاى نا آشنا و هنگام تعامل و گفت وگو با دیگران عصبى و مضطرب مى شود. او، زمانى که تصور کند مورد توجه اطرافیان اش قرار گرفته است، بى نهایت ناراحت و پریشان مى شود. کودک خجالتى ترجیح مى دهد شاهد بازى کودکان دیگر باشد و به آنها نپیوندد.
بیشتر کودکان در شرایط مختلف احساس خجالت مى کنند، اما کودکانى که این مشکل را به صورت حاد دارند، در طول زندگی احساس خجالت و شرمسارى مى کنند.
این احساس نه تنها مى تواند بر رشد اجتماعى کودک تاثیرى منفى گذارد، بلکه مى تواند موجب کاهش عملکرد تحصیلى و افت آموزش و یادگیرى او شود.
دکتر ربکا بلوتسکی شیرر، استادیار روان شناسی دانشگاه میامی می گوید:" کودکان خجالتی معمولاً در ردیف‌های آخر کلاس می‌نشینند و سعی می کنند از دید معلم پنهان بمانند."
او می افزاید:" خجالتی بودن کودکان مانع مشارکت آنها در فعالیت های مدرسه می‌شود. برخی از انواع خجالت ناسالم هستند و می‌توانند به ایجاد اضطراب و دلشوره کمک کنند."
به گزارش روزنامه لس آنجلس تایمز، دکتر اندرو آدسمن، رئیس بخش مشکلات رفتاری و رشدی کودکان در مرکز پزشکی استیون و الکساندرا کوهن در نیویورک نیز معتقد است:" والدین باید پس از مشاهده خجالت و کمرویی حاد فرزندان وارد عمل شود و با مراجعه به پزشک و استفاده از روش های درمانی مناسب از حاد شدن این مشکل جلوگیری کنند."
