این تحقیق نشان داده کودکان به هنگام انتخاب شخصی برای کمک، کسی را انتخاب می‌کنند که به نظرشان یاری رسان باشد؛ چرا که قدرت تشخیص چنین امری را دارند.
"والریا کول میلر" نویسنده این پژوهش می‌گوید در اوایل سن سه سالگی کودک متوجه قانون طلایی "آنچه را برای دیگران انجام ده که برای تو انجام داده‌اند" می‌شود و سعی در جبران کارهای دیگر می‌کند.
طی این تحقیق به گروهی از کودکان پازلی تصویری داده شد که نمی‌شد تمام عکس روی آن را به طور کامل دید. کودکان نمی‌توانستند تصویر را تشخیص دهند اما اجازه داشتند تا با دو عروسک دیگر در این بازی شریک باشند.
علت انتخاب عروسک در چنین تحقیقاتی، همسان پنداری خود کودکان با عروسک‌هاست. حین انجام این بازی، یکی از عروسک‌ها اعلام می‌کند که عکس این پازل را می‌داند و به کودک هم می‌گوید. عروسک دومی نیز می‌گوید که عکس را می‌داند اما به کودک نخواهد گفت. هر دو عروسک‌ها به صورت دوستانه، خوشحال و مهربان با کودکان صحبت می‌کردند.
این کودکان توانایی تشخیص کمک رساندن عروسک‌ها را از خود نشان دادند و هنگام نیاز عروسک یاری رسان به کمک، این بار کودک به یاری او می‌شتافت.
"کول میر" در خاتمه می‌گوید: "تحقیقات بسیاری نشان داده است که نوپایان در شرایط مختلف به طور بی‌اختیار به دیگران کمک می‌کنند اما آنچه ما در این تحقیق به آن دست یافتیم، قدرت کودک درتشخیص افراد یاری رسان است که حتی کودک نوپا، در ازای دریافت کمک، درصدد جبران آن هرچند با حرکات ساده و کودکانه خود برمی‌آید"
نتایج این پژوهش در مجله معتبر "PLOS ONE" منتشر شده است.
