سلام بر جویندگان حقیقت
متأسفانه برخی از برادران ما اهل سنت ، تحت تأثیر تبلیغات وهابیان قرار گرفته و اندک اندک به راهی می روند که سرانجام آن جز تکفیر مسلمانان کنونی و مسلمانان صدر اسلام تا کنون نیست. آنان تحت تأثیر افکار غلط که سر منشآ آن ، ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب است؛ توسل را نوعی شرک به حساب می آورند...
در این پست، سخنانی را از علما و بزرگان اهل سنت که قائل بر جایز بودن توسل هستند را نقل می کنیم و در پست های قبلی صحت توسل را از قرآن و روایات اثبات کردیم. در اینجا فقط به سخنان بزرگانشان استناد کرده ایم:
1- نور الدین سمهودی می گوید:
«استغاثه و شفاعت و توسل به پيامبر اكرم ( صلّي الله عليه و آله و سلّم) و جاه و بركت او نزد خداوند از كردار انبيا و سيره سلف صالح بوده و در هر زماني انجام مي گرفته است؛ چه قبل از خلقت و چه بعد از آن. حتي در حيات دنيوي و در برزخ. هرگاه توسل به اعمال صحيح است، همان گونه كه در حديث غار آمده، توسل به پيامبر اكرم (صلّي الله عليه وآله) اولي است... (۱)
۲- دكتر عبدالملك سعدي نوشته است :
هر گاه كسي بگويد : «اللّهم انّي توسلت إليك بجاه نبيّ أو صالح» ، كسي نبايد در جواز آن شك كند ؛ زيرا جاه همان ذات كسي نيست كه به او توسل شده ، بلكه مكانت و مرتبه او نزد خداوند است و اين حاصل و خلاصه اعمال صالح او است. خداوند متعال در مورد حضرت موسي (عليه السلام) مي فرمايد : {وَ كَانَ عِندَ اللَّهِ وَجِيهًا} (۲) و نزد خدا آبرومند بود. (۳)
3- عبدرى قيروانى ، از بزرگان مالكيه (متوفاى 731) گفته است :
« كسى كه به زيارت حضرت رسول رود و به ساحت او متوسل و پناهنده شود و حاجت بخواهد، مأيوس نخواهد شد ؛ چرا كه آن حضرت ، شافع مشفع است و توسل به او موجب ريزش و آمرزش گناهان مى شود. هركس درآستان آن حضرت بايستد و به او متوسل شود. خداوند را بخشنده و مهربان خواهد يافت . » (۴)
4- قسطلاني مي نويسد :
« بر زائر رسول خدا (صلّي الله عليه وآله) سزاوار است كه زياد دعا و تضرّع و استغاثه ، طلب شفاعت و توسل به ذات پاك رسول خدا (صلّي الله عليه وآله) كند . » (۵)
5- زرقانی در شرح خود می گوید:
«...باید به پیامبر (ص) توسل جست ؛ زیرا توسل به آن حضرت سبب فروریختن کوه های گناهان است.» (۶)
6- ابن الحاج ابو عبیدالله عبدری مالکی می گوید:
«مرده ای که به زیارتش می رویم اگر از کسانی باشد که امید برکت از او می رود، باید به او توسل جست، و پیامبر اکرم (ص) در رأس آنان است... .» (۷)
7- حسن بن علی سقاف شافعی می گوید:
« توسل، استغاثه و طلب شفاعت از بزرگان مردم (محمد (ص) پیامبر و چراغ تاریکی ها) از لمور مستحبی است که بر آن تأکید فراوان شده است، بویژه هنگام گرفتاری ها ... و سیره علمای اهل عمل و اولیای اهل عبادت، بزرگان محدثین و امامن سلف بر این بوده است.(۸)
8- غماری در مقدمة کتابش می نویسد:
«قول به استحباب توسل، مذهب شافعی و دیگر امامان شایسته است. کسانی که بر جلالت و وثوق آنان اجماع است». (۹)
9- از منظر رهبر مذهب شافعي نيز اصل توسل پذيرفتني است. شافعي نيز در اين دو بيتي ، به اين حقيقت اشاره مي كند:
آل النّـبيَّ ذريـعتـي هــم إليــه وسيـلَـتي
أرجو بهم اعطي غداً بيدي اليمين صحيفتي
ترجمه شعر: خاندان پيامبر ، وسيله من به سوي خدا هستند ، اميدوارم كه به خاطر آنان ، نامه عملم به دست راستم داده شود . (۱۰)
۱0- زینی دحلان می گوید:
« هرکه ذکر های پیشینیان و دعاها و اوراد آنان را دنبال کند، در آنها مقدار زیادی توسل به ذوات مقدسه می یابد. و کسی هم بر آنان ایراد نگرفت، تا اینکه این منکران (وهابیان) آمدند. و اگر قرار باشد که نمونه های توسل را جمع کنیم کتابی عظیم می شود... .» (۱۱)
11- ابن حبان در الثقات در شرح حال علی بن موسی الرضا علیهم السلام چنین می گوید:
على بن موسى الرضا و هو على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن الحسين بن على بن أبى طالب أبو الحسن من سادات أهل البيت و عقلائهم وجلة الهاشميين و نبلائهم يجب أن يعتبر حديثه إذا روى عنه غير أولاده وشيعته و أبى الصلت خاصة فان الأخبار التي رويت عنه وتبين بواطيل إنما الذنب فيها لأبى الصلت ولأولاده وشيعته لأنه في نفسه كان أجل من أن يكذب ومات على بن موسى الرضا بطوس من شربة سقاه إياها المأمون فمات من ساعته وذلك في يوم السبت آخر يوم سنة ثلاث ومائتين وقبره بسنا باذ خارج النوقان مشهور يزار بجنب قبر الرشيد قد زرته مرارا كثيرة وما حلت بي شدة في وقت مقامى بطوس فزرت قبر على بن موسى الرضا صلوات الله على جده وعليه ودعوت الله إزالتها عنى إلا أستجيب لي وزالت عنى تلك الشدة وهذا شيء جربته مرارا فوجدته كذلك أماتنا الله على محبة المصطفى وأهل بيته الله عليه وعليهم أجمعين... (۱۲)
ترجمه: علی بن موسی الرضا از بزرگان و عقلا و نخبگان و بزرگواران اهل بیت و بنی هاشم است. اگر از وی روایتی شود، واجب است حدیثش معتبر شناخته شود.... . من به دفعات قبر ایشان را زیارت کرده‌ام. زمانی که در طوس بودم، هر مشکلی برایم رخ می‌داد، قبر علی بن موسی الرضا را ـ که درود خدا بر جدش و خودش باد ـ زیارت می‌کردم و برای برطرف شدن مشکلم دعا می‌کردم و دعایم مستجاب و مشکلم حل می‌شد. این کار را به دفعات تجربه کردم و جواب گرفتم. خداوند ما را بر محبت مصطفی و اهل بیتش ـ که درود خدا بر او اهل بیتش باد ـ بمیراند».
پی نوشت ها:
[۱] - وفاء الوفاء، ج 4 ، ص 1372.
[۲] - احزاب : آیه 69 .
[۳] - البدعة في مفهومها الاسلامي ، ص 45.
[۴] - المدخل، ج 1 ص 258 - الغدير، ج 5 ص 112.
[۵] - المواهب اللدنیة، ج 4 ، ص 593 .
[۶] - المدخل، ج 1 ص 254 .
[۷] - المدخل، ج 1، ص 254.
[۸] - حاشیة الأیضاحی علی المناسک، ص 450 و 498؛ شرح المهذب (المجموع)، ج 8 ، ص 274؛ شرح الأذکار، باب اذکار الحج، ص 307 .
[۹] - مقدمه ارغام المبتدع الغبی بجواز التوسل بالنبی، غماری.
[۱۰] - الصواعق المحرقه ( ابن حجر عسقلاني ) ، ص 178 .
[۱۱] - الدر السنية فی ردّ الوهابية، زینی دحلان، ص ۳۱ .
[۱۲] - کتاب الثقات، ابن حبان بستی، دارالفکر، بیروت، لبنان، چاپ اول، ۱۳۹۳ق، ج۸، ص۴۵۶ .
