0

چند نمونه درخت زینتی

 
shokoofeh
shokoofeh
کاربر نقره ای
تاریخ عضویت : آبان 1389 
تعداد پست ها : 952
محل سکونت : البرز

چند نمونه درخت زینتی

خوب است ابتدا محلی که قرار است نهال غرس شود تعیین نموده و نوع خاک را در نظر داشته باشید، بعضی از خاکها بسیار آهکی یا گچی هستند، این طور نیست که در این نوع خاکها نتوانیم درختکاری کنیم، درختانی وجود دارند که در زمینهای آهکی یا گچی به راحتی رشد می کنند. درختان مناسب این نوع زمینها عبارتند از: افرا، زالزالک، فندق، گردو، سیب زینتی، چنار، صنوبر، گلابی، اقاقیا، بیدمجنون و نارون. بعضی از زمینها زهکش مناسب برای خروج آب ندارند. در این نوع زمینها می توان هر یک از این درختان را برای کاشت انتخاب نمود:

انواع افرا، زالزالک، گلابی، اکالیپتوس و صنوبر.

اگر محل زندگی شما به کارخانه ها و مراکز صنعتی نزدیک است، بهتر است درختان و درختچه هایی را انتخاب کنید که نسبت به آلودگی هوا مقاومت بیشتری دارند. درختان مقاوم به آلودگی هوا عبارتند از: چنار، توس، زبان گنجشک، عنبر السائل، گوجه سبز، آلو، سیب، گلابی، بلوط، اقاقیا، شاه بلوط و عرعر.

 

مشخصات درختان و

 

درختچه های زینتی:

افرا:

 

 

نسبت به بادهای تند حساس است. به آفتاب کاملی نیاز دارد. افرای سرخ زیباترین نوع افرا است که برگهایش قرمز ارغوانی هستند اما برخلاف سایر افراها سایه پسند است.

 

ارغوان:

 

 

هر چند نهال جوان ارغوان به بوته بلند شباهت دارد، اما به سرعت رشد می کند و شاخه های خود را به اطراف می گستراند. در

اوایل اردیبهشت قبل از آنکه برگهایش ظاهر گردند، گلهای صورتی رنگ آن به شکل خوشه های زیبایی خود را از شاخه ها می آویزند. ارغوان نسبت به کم آبی بسیار مقاوم است اما به آفتاب کامل احتیاج دارد.

 

زالزالک:

 

 

این یک گیاه پرچینی است که می تواند حصار مناسبی برای باغچه ها باشد. گلهای سفید، صورتی یا قرمز زالزالک، از اواسط تا اواخر بهار به صورت خوشه مانند ظاهر می شوند. در پاییز میوه های نارنجی رنگش زیبایی خاصی دارد.

برگهای زالزالک در هر فصلی به رنگی درمی آیند که جلوه خاصی به آن می بخشند. حسن زالزالک به این است که نسبت به هر نوع خاکی اعم از سنگین، آهکی و گچی سازگاری دارد، در هوای دودآلود خم به ابرو نمی آورد و برای زالزالک مهم نیست که در معرض آفتاب کامل قرار بگیرد و یا سایه آفتاب.

 

اکالیپتوس:

 

 

رشد سریع داشته و مطلوب آب و هوای گرم است. نسبت به شوری مقاوم بوده و سایه انداز خوبی ایجاد می کند. در زمینهایی که خاک باتلاقی دارند و سطح آب زیرزمینی بالا است، به آسانی رشد می کند.

 

زبان گنجشک:

 

 

در شرایط مناسب تا هجده متر رشد می کند. عمر طولانی دارد تا جایی که گاهی عمر آن به سیصد سال می رسد. ریشه های آن بسیار قوی بوده و منطقه وسیعی را می گیرد. به همین دلیل نباید آن را در کنار دیوار ساختمانها کاشت. نسبت به نوع خاک و نور، کم توقع است. رنگ برگهایش در پاییز به بنفش می گراید.

 

چنار:

 

 

برای حاشیه پیاده رو مناسب است اما باید به اندازه کافی به آن آب داده و خاک را مرطوب نگهدارید.

 

اقاقیا:

 

 

گلهایش شبیه گل نخود به صورت خوشه های آویخته و بسیار معطر است. گلها از اواسط بهار ظاهر می گردند. جایی که اقاقیا غرس می شود باید به دور از بادهای تند باشد زیرا نسبت به بادهای تند حساس است.

گاه گداری باید به وسیله کود آهن تقویت گردد؛ بخصوص زمانی که در خاکهای شور کاشته شود. نوعی اقاقیا که گلهای قرمزرنگش در اوایل بهار ظاهر می گردند به اقاقیای سرخ شهرت دارد که می توان آن را روی اقاقیای معمولی پیوند زد.

 

بید:

 

 

در باغچه های بزرگ می توان از انواع بید برای زینت خانه سود برد. بیدمجنون یکی از بهترین درختان برای ایجاد سایه به شمار می رود. بیدمشک زینتی یکی از مشهورترین درختچه هایی است که در این خانواده قرار داشته و برگهایش در اوایل بهار ظاهر می شوند. بیدسرخ به دلیل شاخه های رنگی اش بسیار مورد توجه علاقه مندان به درختان زینتی است. شاخه های آن در پاییز به رنگ قرمز می گرایند. در مورد درخت بید توجه نمایید که به آب زیاد نیاز داشته و در خاک مرطوب بهتر رشد می کند. از ویژگیهای انواع بید این است که همه آنها به آسانی به روش قلمه تکثیر می گردند.

البته زمان تکثیر بید به وسیله قلمه، بهار و تابستان است. قلمه هایی به طول سی سانتی متر از شاخه های آن جدا نموده، در داخل آب قرار دهید تا ریشه دار شود. ضمنا در صورتی که سر شاخه های بید با آب یا خاک مرطوب تماس داشته باشد، خیلی سریع ریشه دار می گردد که می توان شاخه های ریشه دار را از پایه اصلی جدا نموده، به محل مناسب منتقل نمود.

 

مطالبی در مورد درخت آلبالو

دوشنبه 29 فروردین ماه سال 1390 8:49 PM نویسنده: محمدنظرات: 2 نظرچاپ

درخت آلبالو یا Black cherry
نام علمی : Prunus cerasus و از خانواده Rosaceae می باشد.
آلبالو از نظر گیاه شناسی بسیار به گیلاس شبیه است. آلبالو بومی نواحی بین دریای خزر و دریای سیاه است که احتمالاً بذر آن توسط پرندگان به سایر نقاط از جمله اروپا برده شده است. مناطق عمده کشت آلبالو فرانسه، یوگسلاوی و آلمان می باشد.گیاه شناسی :
آلبالو گیاهی خزان پذیر با برگهای لوزی بصورت متناوب روی شاخه قرار دارند. رنگ پوست آن قهوه ای روشن تا نقره ای است. آلبالو از نظر حجم در مقایسه با گیلاس جای کمتری را اشغال می کند.

درخت آلبالو درخت آلبالو
ارتفاع درختان آلبالو 4-2 متر و ساقه بعضی از ارقام بسیار قابل انعطاف است و براحتی بدون آنکه شکسته شود خم می شود بهمین دلیل در چیدن میوه بعضی ارقام نیازی به نردبان نمی باشد و میتوان درخت را خم کرد و میوه آنرا چید. گل روی اسپورهای سـالهای قبل و همچنین روی شــاخه های ســال قبل هم تشکیل می شود. گلها بصورت 5-3 تایی در یک جوانه ظاهر و گلها دارای 5 گلبرگ، 5 کاسبرگ، پرچم و یک مادگی است. بر عکس گیلاس آلبالو خود بارور است و برای تلقیح نیازی به ارقام گرده افشان ندارد. گرده ‌آلبالو میتواند گل گیلاس را تلقیح کند.
گل آلبالو معمولاً دیرتر از سایر میوه های هسته دار باز می شود بهمین دلیل معمولاً با خطر سرمازدگی مواجه نمی شود. میوه آلبالو دارای دم بلند که بر اساس بلندی یا کوتاهی دم تقسیم بندی می شود و معمولاً ارقام دم کوتاه مرغوب ترند.
اقلیم :
نیاز سرمایی آلبالو بین 1600-600 ساعت زیر 7 درجه سانتیگراد می باشد. تابستان های خشک و خنک برای این درخت مناسب است. مقاومت به سرما در حد سیب است. ریشه آلبالو در برابر خاک مرطوب نسبت به گیلاس دارای مقاومت بیشتری است و ریشه آلبالو سطحی و تا حداکثر عمق 5/1 متر گسترش می یابد.ازدیاد :
آلبالو به سه روش کاشت بذر، پاجوش و پیوند قابل ازدیاد است. آلبالوهای معمولی بیشتر بصورت پاجوش ازدیاد میگردد. ولی ارقام جدید آلبالو از قبیل آلبالو گیسی و آلبالو مجارستان (سیکانی مجی-اردی جوبیلیوم و بوترمو) با پیوند روی پایه آلبالو تلخ(محلب) ازدیاد می یابد و پیوند شکمی(T) در آلبالو معمول می باشد.کاشت و تربیت درختان آلبالو :
فاصله کاشت در آلبالو 5*4 و یا 5*5 است. زمان انتقال نهال به زمین اصلی از پاییز و پس از ریزش برگها آغاز و تا قبل از باز شدن شکوفه ها در بهار ادامه دارد. درخت آلبالو معمولاً در خزانه دارای شاخه های جانبی است که در موقع کاشت باید این شاخه های جانبی را قطع کرد. آلبالو معمولاً سربرداری نمی شود و پس از سال دوم 6-5 شاخه در اطراف ساقه اصلی حفظ و بقیه حذف میگردد. هرس :
هرس در آلبالوهای بارور مطرح نیست و به غیر از شاخه های شکسته شده و یا بیمار بقیه حفظ میگردد. میوه آلبالو روی شاخه های یکساله و اسپورها تشکیل میگردد. بهترین شاخکهای میوه ده روی شاخه های 3-2 ساله قرار دارد. هر چه از عمر این شاخکها میگذرد کم بارتر می شوند. عمر شاخکهای روی ساقه های افقی، بیشتر از شاخکها روی ساقه های عمودی است. پس از آنکه درخت آلبالو به حد رشد کامل و میوه دهی رسید هر ساله شاخه ها باید 20-10 سانتیمتر رشد داشته باشد تا خاصیت میوه دهی ادامه یابد.آبیاری :
نیاز آبی آلبالو با گیلاس برابر است اگر چه مقاومت به خشکی در آلبالو بیشتر از گیلاس است.برداشت :
محصول آلبالو را باید وقتی برداشت کرد که کاملاً رسیده باشد. رنگ میوه رسیده قرمز تیره است. زمان رسیدن میوه حدود 90 روز پس از تمام گل درخت می باشد. متوسط وزن هر میوه 6-5 گرم و متوسط هر درخت 30 کیلوگرم است. برداشت معمولاً با دست انجام می شود. آلبالو مصرف تازه خوری ندارد و بیش از 95% آن به مصرف تهیه آب میوه، کمپوت، مربا و شربت می رسد.کود و تغذیه :
بر طبق آزمایشاتی که در کشورهای مجارستان در باغهای آلبالو انجام شده است ازت و فسفر اثر کمی روی مواد غذایی موجود در برگهای آلبالو داشته اند. اما کودهای پتاسه بستگی خوب و مثبتی با پتاس محتوی برگها نشان داده اند. ولی منگنز نسبت منفی داشته است. اما به هر حال کودهای ازته و پتاسه اثر زیادی در تشکیل و تولید میوه داشته اند که افزایش تولید فقط با کودهای پتاسه بوده است. اثر مثبت پتاس و همچنین بطور نامحسوس (کمی) اثر ازت در جلوگیری از سرما زدگی گلهای آلبالو مشاهده گردیده است.
با توجه به آزمایشات فوق برنامه کلی مصرف کودهای شیمیایی در باغهای آلبالو به شرح ذیل می باشد.
ازت : حدود 30 تا 40 کیلوگرم در درختان جوان و 80 تا 100 کیلوگرم در درختان بالغ
پتاس : درختان جوان 40 کیلوگرم و بارور حدود 100 کیلوگرم و همچنین بـــر حسب ضرورت از کــودهای ریز مغزی نیز هر ساله باید استفاده نمود.
آفات مهم آلبالو در استان اصفهان :
مهمترین آفت آلبالو مگس گیلاس می باشد.
بیماریهای مهم آلبالو :
از مهمترین بیماریهای آلبالو در استان اصفهان شانکر باکتریایی درختان هسته دار و پوسیدگی آرمیلاریایی ریشه می باشند.
ســـطح کشت آلبالو در ایران 10607 هکتار که اکثراً در استانهای خراسان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل و تهران کشت گردیده است. سطح کشت آلبالو در استان اصفهان 8/751 هکتار (8/151 هکتار نهال و 600 هکتار بارور) با متوسط عملکرد 5242 کیلوگرم در هکتار می باشد. مناطق عمده تولید آلبالو در استان اصفهان شهرستانهای نجف آباد، خمینی شهر، سمیرم، شهرضا و اصفهان می باشند

 

قوم من ترنج را با پوست می خورند

 راستی! کسی زلیخا را ندیده است؟

جمعه 23 فروردین 1392  11:21 PM
تشکرات از این پست
دسترسی سریع به انجمن ها