شعر محلی دشتی

همه  تو فکرسم   یک شو  نخووتسم     

                                                دووهتک  سیچه  اش  تو  ذهنی زتسم

دووهتک  جهلن  و  سیلم  نمی کوند    

                                                محلم    نیم نت   و   میلم    نمی کوند

دووهتک   آبروم   اش   برد   تو   مردم      

                                               نمی شانم     دی   تو    مردم    بگردم

مو  که  همه ی جا  بل تعریفش ام که    

                                               و  هر که  اش  بدش  گو جیفش ام که

دی اووقاتش سیچه سیم  تهل میکوند     

                                               چطو سی مو که ووایی جهل می کوند

چطو  شی  هر کسی  شو  روز  مارت     

                                               ولی   سی مو   که   ووایی  موز  مارت

همه   تو فکرسم   یک شو   نخووتسم     

                                               که   آخا  سیچه  اش  تو ذهنی زتسم!؟

نخووتسم  = نخوابیده ام 

 دووهتک = دخترک

جهلن = قهر است

جیف = کسی رو دعوا کردن

اووکات تهلی = تلخ رویی و ترش رویی کردن

موز = گریه ی همراه با بهانه آوردن

بهار   اندن  ولی   دل  مو  خزونن

تموم   دلخوشیم    وخت   اذونن

خور   بارت   یکی   از  یار   جونیم

تش    تو     جیگرم     خرما پزونن

اسیر چهشی مسم خدایا

مث کهری توی خسم خدایا

مو خم تو خس و یارم توی صحرا

بیگی تو بی کسی دسم خدایا

((عبدالمحمد حاجی زاده))