اناربا نام علمی (punica granatun L. ) شناخته شده است .
انار درخت یا درختچه ای است با گلهای کامل،که متعلق به تیره انارسانان می باشد . این گیاه بومی آسیای مرکزی و غربی است و هزاران سال است که به زیر کشت در آمده است.
شاخهای انار ، میتواند سرمای حدود 12- درجه سانتیگراد را بپذیرد و گلها نیز چون حدود دو ماه بعد از شروع فصل رشد باز میشوند به طور معمول بعد ازشروع فصل رشد باز می شوند بطور معمول از آسیب سرما مصون هستند
نیاز سرمایی انار بسیار کم است و با 200 تا 400 ساعت دمای کمتراز 7 درجه سانتیگراد بر آورده میشود .
این گیاه برای رسانیدن کامل میوه نیاز به تابستانهای بسیار گرم دارد.
ریشه های انار تا ژرفای 1/5 متری زمین نفوذ می کنند و برای بهترین رشد احتیاج به خاکی با زهکشی خوب و بافت متوسط رسی دارند.
انار در برابر کم آبی بسیار پایدار است و میتوان آن را بصورت دیم پرورش داد ،ولی آبیاری مرتب در بالا بردن میزان و کیفیت محصول نقش مهم دارد.
درخت انار میتواند در شرایط مساعد حدود 5 متر ارتفاع پیدا کرده و تا 200 سال عمر کند.
گلهای انار از سن 3-4 سالگی به بعد بصورت انتهایی روی سیخکهایی به طول 20-1 سانتیمتر پدیدار میشوند .
در هر سال ،گلها 60-40 روز پس از آغاز فصل رشد در 4-3 سری به فواصل 15-10 روز به وجود می آیند ، گلها را می توان به دسته میوه زا که تبدیل به میوه میشوند و نا میوه زا که ریزش می نمایند تقسیم کرد. برای تولید میوه ، انجام گرده افشانی که احتمالا توسط باد و حشرات انجام می شود ضروری است .فاصله کشت ،بر حسب رقم و نوع خاک 6-4 متر است و در هر هکتار تا 30 تن محصول تولید میشود.
مهمترین مناطق انارکاری ایران عبارتند از :
ساوه ، فارس ، یزد ، دامغان . تنها در فارس حدود 30 رقم انار وجود دارد ،که از مهمترین آنها می توان به اتابکی ، رباب ، بریت ، کدرو ،شیرین بی هسته اشاره کرد.
