مثبت اندیشی درآیات قرآن
مثبت اندیشی همان مثبت درمانی است و این معجزه قرآن است که فرمود: وَ اَمّا بِنعمَه رَبِّکَ فَحَدِّث!
تلقین مثبت مهمترین چیزی است که روانشناسان در درمان انسان از آن کمک میگیرند. شما آنگاه که با شخصی روبرو شوید و به او بگویید که حالش بسیار خوب است، این تلقین ناخودآگاه او را تحت تاثیر قرار میدهد و نوعی لذت و حرارت در وجودش میدواند و در نتیجه قوای جسمی او به بهترین وجهی وظیفه خود را دنبال میکند. همانگونه که تلقین تیرهبختی و توضیح و بسط شوربختیها که همان منفیبافی است میتواند تا حد ایجاد سرطان پیش برود! از کشفیاتی که درباره خوشبین بودن و مثبتاندیشی در علم پزشکی به دست آمده این است که کلسترول (نوعی چربی) ماده ای سمی است و در بدن به وجود میآید و در شریانها رسوب میکند و در نتیجه امراض فراوانی از قبیل انسداد شرایین و نارسایی قلب و ناراحتیهای سینه و سکته قلبی به وجود میآورد که علت آن اغلب کارهای مداوم فکری و کوششهای مریض گونه و تکرار تصور منظره های مصیبتهایی است که برای انسان پیش آمده است.
پزشکان، بیمارانی را که به کلسترول بالا مبتلا هستند توصیه میکنند که بکوشند تا در خود شادی و سرور بیافرینند و جالب اینکه گفتهاند بهترین راه پیشگیری از ابتلا به آن، خوشبینی و خوشرویی و یادآوری نعمتهای موجود و حالات مطلوب است. کسی که تصمیم گرفت آیه فوق را شیوه خود بگیرد، دیگر از کمبودها شکوه نمیکند و اگر عضوی بیمار شد بر سلامت باقی اعضا شاکر میشود. هرگاه نیمی از لیوان آرزوهایش پر باشد بر آن سپاسگزار خواهد بود و مانند بدبینها، بر نیمه خالی آن زانوی غم در بغل نخواهد گرفت و اشک حسرت از دیده نخواهد ریخت و انگشت حسرت به دندان نخواهد گزید؛ البته انسان مثبت اندیش از یاد نعمتها غرور و خودبرتری را منظور نمیدارد که آن نیز خود مرض دیگری است، بلکه او در هر حالتی باشد شاکر است و به نزد مردم شکوه کاستیها نمیبرد و آثار نعمت و رفاه را در خود و خانوادهاش ظاهر میسازد و با انفاق به دیگران، به ویژه محرومان، شادی خود را به آنها نیز منتقل میکند و چند برابر آن شادی به خود او برمیگردد.
دکتر والترمور میگوید: روزی دانشمندی در سخنرانی خود دستور داد روی تخته سیاهی کاغذ سفید بزرگی نصب شود و سپس خود وی نقطه کوچکی در وسط آن ترسیم کرد. آنگاه رو به حاضران سوال کرد شما روی تخته سیاه چه میبینید؟ اکثر آنها پاسخ دادند ما نقطه سیاهی میبینیم. آن دانشمند گفت: چطور شد که شما کاغذ سپید بزرگی را که یک سوم تخته سیاه را فرا گرفته نادیده گرفتید و فقط نقطه سیاه کوچک نظر شما را جلب کرد؟ وی افزود این راه دعوت به سلامت و سعادت و خوشی است. سپیدیها را باید دید و سیاهیها را ندید. این عمق کلام قرآن است که فرمود: وَ اَمّا بنعمه ربک فحدث.
جالب اینکه دکتر سرهنینگ اوجیلفی جراح انگلیسی میگوید: احساس سعادت و مثبتاندیشی ممکن است امراض را بدون درمان شفا بخشد. این طبیب ۴۴ سال مداوم به کار معالجه سرطان مشغول بوده که نتیجه تجارب خود را چنین بیان میکند: شخص مثبتاندیش دچار سرطان نمیشود. او میگوید: در مغز انسان مرکز معینی وجود دارد که رشد سلولهای بدن را با ترشح نوعی هورمون در خون، به طور دقیق کنترل میکند و از این مرکز فرماندهی به سایر سلولهای بدن رهنمودهای لازم داده میشود و ثابت شده که این رهنمودها تا هنگامی به آگاهی و دقت انجام میگیرد که ذهن از آرامش کامل برخوردار باشد، ولی اگر ذهن فرسوده و خسته باشد دستورهای این مرکز به سلولهای جسم، مضطربانه و ناهماهنگ ابلاغ میشود و در نتیجه انقسام و تکاثر غیرطبیعی سلولها را موجب میگردد و زمینه پیدایش سرطان مساعد میشود.
قابل توجه اینکه این سوره مبارکه همهاش درباره همین مثبتاندیشیها و برشماری نعمتهایی است که به انسان رسیده است. آنجا که فرمود: ای محمد! خدا تو را دوست دارد؛ آینده تو بهتر از حال است؛ خدا آن قدر به تو نعمت خواهد داد که خشنود شوی؛ به یادآور که یتیمی بودی پناهت داد، نمیدانستی و تو را آگاه نمود، و نیازمند بودی تو را غنی کرد، پس تو نیز این نعمتها و شادیها را به دیگران منتقل کن و از این راه وجود نعمتهایت را حدیث کن.
ماهنامه دلتای مثبت