در قسمت قبل به چند نمونه از موارد ارتباط كلامی والدین با كودك لكنتی پرداختیم كه اجرای آنها سبب بهبود رشد تكلمی كودك می شود . اینك به دیگر موارد ارتباط كلامی می پردازیم...
برای كودك قصه بگویید و یا كتاب بخوانید
با صدای گیرا و رسا قصه گفتن برای كودك و یا خواندن كتاب داستان برای او نیز تأكیدی است بر بُعد خوشایند ارتباط كلامی . قصه گویی و خواندن كتاب های داستان برای كودك در جهت جلب توجه او ، از اهمیت به سزایی برخوردار است . در موقع قصه گفتن و یا خواندن كتاب سعی كنید با صدای نسبتاً بلند ، و آهنگ و نظمی خاص این كار را انجام دهید . زمانی كه قصه های خاص و مورد علاقه كودك را چندین مرتبه نقل كردید و یا خواندید ، به او فرصت بدهید تا در صورتی كه تمایل و آمادگی دارد ، بعضی از جملات قصه را تكرار نماید و یا این كه همه ی قصه را با كلمات خودش برای شما بازگو كند . اگر احساس می كنید كه مهارتی در قصه گویی ندارید ، می توانید با صحبت كردن در مورد تصاویر و عكس های دوست داشتنی ، به ویژه آنهایی كه با خود خاطره و حكایتی را به همراه دارند با او ارتباط برقرار كنید. از زندگی و خاطرات دوران كودكی خودتان و یا از كارهای جالب خود كودك در گذشته ، وقتی كه كوچكتر بود ، برای او بگویید . همه ی بچه ها شنیدن قصه ها و خاطره ها را دوست دارند . از بازگو كردن قصه های ترس آور اجتناب كنید ، زیرا اگر چه ممكن است داستان های ترسناك برای كودك جالب و لذت بخش باشد ، اما نهایتاً موجب آزردگی ذهن و روان او خواهد شد . شما باید كارهایتان را به گونه ای برنامه ریزی نمایید كه هر روز فرصتی داشته باشید تا بدون درگیری و مزاحمت و با خیال راحت برای كودك قصه بگویید و یا داستان مصور بخوانید . اگر برنامه قصه گویی شما برای كودك با برنامه های تلویزیون همزمان شده است ، باید ترتیبی بدهید كه در ساعات مشخصی تلویزیون خاموش باشد.
به كودك كمك كنید تا احساسات خود را با صحبت كردن ابراز نماید.
سعی كنید در طول هفته یا ماه ، حتی المقدور ، چندین دفعه به كودك بگویید و یا به گونه ای نشان دهید كه به او علاقه مند هستید و دوستش دارید . بی تردید برای كودك بسیار مشكل خواهد بود كه بتواند در موقع لزوم این قبیل احساسات بسیار ارزشمند را بدون برخورداری از یك الگوی مطلوب ابراز نماید .
به چه چیزی می خندید ؟ اگر خنده شما به چیزهایی باشد كه موجب ناراحتی و دلگیری كسان دیگر شود ، در واقع نحوه خنده نابجا و رفتار ناشایست را به كودك خود آموزش می دهید . كودك نیاز دارد درباره حرفها و كارهای خنده دار و افراد خندان چیزهایی بداند ، بنابراین از خندیدن خودتان برایش صحبت كنید و به او بگویید كه چه عاملی باعث خنده شما می شود . به او بفهمانید كه شما به چیزهای خنده دار می خندید و نه به چیزهای ناراحت كننده .
موقعی كه كودك عصبانیت و خشم خودش را ابراز می كند ، با دقت و حوصله لازم پیش او رفته و به حرف هایش گوش كنید . با او در مورد چیزی كه سبب ناراحتی و عصبانیت او شده بحث كنید . كودك ممكن است به دلایل متعددی مانند دلسردی ، سرخوردگی و پافشاری در انجام كاری مطابق میل خودش ، عصبانی و خشمگین شده باشد . احساس واقعی از ناراحتی و یا احتمالاً تقلیدی از خستگی مفرط و عصبانیت های شخص شما می تواند علت بروز خشم كودك باشد.
با كودك درباره این كه همیشه راههای بهتری برای ابراز احساسات او وجود دارد ، صحبت كنید . او را متقاعد نمایید كه می تواند خواستهای مشروع خود را بدون اوقات تلخی و عصبانیت به دست آورد. در این زمینه برای او چند مثال عینی و محسوس بزنید و روش هایی را كه می تواند با تمسك به آنها احساسات خود را به شیوه ای مطلوب و سودمند ابراز كند ، برایش تبیین و تشریح نمایید. زمانی كه كودك نسبت به روش های مناسب تری كه می تواند با استفاده از آنها احساسات خود را ابراز كند ، آگاهی پیدا می كند ، تعارض هایی كه موجب بسیاری از ناروائی های كلامی او می شود ، به طور محسوس كاهش می یابد.
