بیوگرافی گراناز موسوی

گراناز موسوی (۱۳۵۲-تهران) Granaz Moussavi شاعر و فیلمساز معاصر ایرانی است. او به جز سرودن شعر به نوشتن نقد کتاب، ویراستاری ادبی، ترجمه، فیلمنامه نویسی، کارگردانی سینما و بازیگری نیز پرداخته است[۱].
پدر و مادر گراناز، هاشم موسوی صدابردار با سابقه تلویزیون و سینما و پروین چگینی فراهانی کارشناس نودال تلویزیون بودند. او از طرف مادری نوادهٔ قائم مقام فراهانی است.
پس از سپری کردن دوران دبستان در مدرسه رازی و سپس گرفتن دیپلم دبیرستان هدف تهران، بین سالهای ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۳ در کلاسهای بازیگری تئاتر حمید سمندریان و مهین اسکوئی شرکت کرد. همزمان تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته شیمی در دانشگاه الزهرا آغاز نمود که بعداً با مهاجرت به استرالیا در سال ۱۳۷۶ آن را رها کرده،[نیازمند منبع] در رشته سینما در دانشگاه فلیندرز[۲] و سپس مدرسهٔ فیلم، تلویزیون و رادیوی استرالیا (AFTRS) به ادامهٔ تحصیل پرداخت. او هم اکنون در حال به پایان بردن دوره دکتری در رشته سینما با موضوع سینمای شاعرانه در دانشگاه سیدنی و تدریس پاره وقت در دو دانشگاه در استرالیا است.
گراناز از کودکی شعر می‌سرود[۱]. در ۱۲ سالگی برنده جایزه شعر دانش‌آموزی منطقه ۳ تهران شد و در ۱۷ سالگی نخستین آثارش را در مجله‌های آدینه، دنیای سخن و چاووش به چاپ رساند. سپس یکسال بعد نوشتن نقد کتاب و ویراستاری ادبی را در مجلهٔ دنیای سخن آغاز کرد. [۱].
از گراناز موسوی تا کنون سه مجموعه شعر در ایران به چاپ رسیده است. نخستین دفتر شعرش «خط خطی روی شب» در سال ۷۶ توجه اهل قلم و جامعه ادبی ایران را به خود جلب کرد. همان سال، م. آزاد، شاعر و منتقد برجسته، در نقدی بر این مجموعه در مجله آدینه از کشف استعدادی تازه در شعر معاصر خبر داد. در سال ۱۳۷۹ دومین دفتر شعرش، «پابرهنه تا صبح» (نشر سالی) را منتشر کرد که برنده نخستین دوره جایزه شعر امید ایران، «کارنامه» شد و به چاپ چهارم رسید. سومین کتابش «آوازهای زن بی‌اجازه» (نشر سالی) در سال ۱۳۸۱ در تهران، و چهارمین کتابش نیز "Les rescapés de la patience" در پی بورسیه ادبی در فرانسه، به شکل مجموعه دوزبانه در سال ۲۰۰۵ در این کشور به چاپ رسید.
شعرهای او تا به حال به زبانهای انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، پرتغالی ، سوئدی و کردی در کتابها و منظومه‌های گوناگون به چاپ رسیده‌است. او همچنین از داوران جایزه ادبی والس بوده‌است. در سال ۲۰۰۲ پژوهشی با عنوان «دنیای نمادین گراناز موسوی و سبک نوشتاری آن» (L'univers symbolique et son écriture chez Granaz Musavi) در دانشگاه سوربن روی کارهای وی منتشر گردید. او در کنگره‌های مختلفی در فرانسه، بریتانیا، آمریکا، ایتالیا، سوئد، اسپانیا، لوگزامبورگ و کانادا شعرخوانی و به دعوت دانشگاه استنفورد و دانشگاه لندن سخنرانی داشته است.
گراناز در ۱۷ سالگی در فیلم «به خاطر همه‌چیز» به کارگردانی رجب محمدین (۱۳۶۹) بازی کرد. در سال ۱۳۷۲ نیز در فیلم «جاده عشق» از همین کارگردان به ایفای نقش پرداخت[۱]. وی در فیلم «لاک‌پشت‌ها هم پرواز می‌کنند» دستیار و تدوینگر دیجیتال فیلم بوده‌است. درسال ۲۰۰۶ وی برندهٔ جایزهٔ بهترین طرح اولیهٔ فیلم‌نامهٔ سال ( تهران من، حراج ) در استرالیا شد و در جشنواره فیلم کن حضور یافت. در سال ۲۰۰۹ این فیلم برندهٔ بهترین فیلم مستقل سال در این کشور شد .
گراناز موسوی در سال ۱۳۸۶ به ایران بازگشته و با همسرش دکتر امیرچگینی ، پزشک و رواندرمانگر در تهران زندگی می‌کند. وی کارگردانی اولین فیلم بلندش «تهران من، حراج» «My Tehran For Sale» منتخب رسمی جشنواره بین المللی فیلم تورنتو (۲۰۰۹)، موزه هنر مدرن نیویورک Museum of Modern Art MoMA و برندهٔ جایزهٔ « 09 Inside Film Awards» که محصول مشترک ایران و استرالیا است را در سال ۲۰۰۸ در تهران انجام داده است [۳].
گراناز موسوی در سال ۱۳۷۹ برای کتاب «پابرهنه تا صبح» برنده جایزه شعر کارنامه یا جایزه شعر امروز ایران شد.
فیلم بلند «تهران من، حراج» «My Tehran For Sale» برندهٔ سال جایزهٔ «Inside Film Awards» استرالیا در بخش فیلم مستقل، منتخب رسمی جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو (۲۰۰۹)، جشنواره بین‌المللی فیلم ونکوور (۲۰۰۹) ،ادلید (۲۰۰۹)،جشنواره بین‌المللی فیلم پوسان (۲۰۰۹) و جشنواره بین‌المللی فیلم مانهایم-هایدلبرگ (۲۰۰۹)، منتخب موزه هنر مدرن نیویورک Museum of Modern Art، جشنواره بین‌المللی روتردام (۲۰۱۰) و جشنواره‌های بین‌المللی لاس پالماس اسپانیا ، سیدنی تراولینگ ، فبیوفست پراگ، کپنهاگ دانمارک ، مکزیک و حقوق بشر HRAFF...