زن در اسلام جایگاه بسیار والایی دارد.
زن به عنوان پایه و ستون خانواده وظیفه سنگین فرزند آوری و تربیت نسل آینده را به دوش دارد.
در دین اسلام در کنار هر مرد بزرگ، نام یک زن قدیسه و بزرگ نیز آمده است.
آسیه همسر فرعون، مادر موسی و مریم مادر عیسی از نمونه زنانی هستند که نامشان در قرآن آمده است و صد البته حضرت زهرا (س) که هیچ مردی غیر از پیغمبر و علی علیه السلام به پای آن حضرت نمی رسد، جایگاه واقعی زن را بیش از پیش در اسلام می شناسانند، اسلام به هنگام ظهور با تمام عقاید غلط درباره زن
مقابله کرد.
اسلام دوست داشتن زن را جزو اخلاق انبیاء معرفی کرد: « من اخلاق الانبیاء حب النساء». پیغمبر می فرمود: من به ۳ چیز علاقه دارم، بوی خوش، زن و نماز.
اسلام با معرفی زنان شاخص و پاک نظریات تحقیرآمیزی که درباره زن وجود داشت را کنار زد و استعدادهای روحانی و معنوی زن را عیان کرد.
قرآن نیز در آیات فراوانی تصریح کرده است که پاداش اخروی و قرب الهی به جنسیت مربوط نیست بلکه به ایمان و عمل مربوط است خواه از طرف زن باشد یا مرد.
ولادت حضرت زهرا(س) و روز زن بهانه خوبی است تا جایگاه زن در خانواده و نقش تربیتی مادر در خانواده را مرور کنیم دکتر شکوفه گل خو استاد دانشگاه الزهرا در این زمینه با اشاره به تحقیقات فراوانی که درباره نقش مادر در نظام تربیتی خانواده صورت گرفته به خراسان توضیح می دهد: نتایج این تحقیقات در دانشگاه الزهرا نشان می دهد که شاکله شخصیتی هر فرد در ۲ سال اول زندگی قوام پیدا می کند و تمامی اتفاقاتی که طی ۲ سال اول زندگی برای کودک رخ می دهد نقش به سزایی در شخصیت آینده او خواهد داشت.
کودکی که در کنار مادر این ۲ سال حساس را سپری می کند، قطعا سلامت روانی و شخصیت سالم تری خواهد داشت.
کودکی که ۲ سال اول زندگی خود را با مادر می گذراند بیشترین الگوپذیری را از او دارد و بیشتر از هر کسی تحت تاثیر مادر قرار دارد.
او ۹ ماه تمام از بدن مادر تغذیه کرده و هستی خود را از او گرفته است و طبیعی است که ۲ سال پس از تولد نیز و به هنگام دوران شیردهی بیشترین ارتباط را با او دارد و نیازهای اولیه و حیاتی خود را با وجود مادر برآورده می کند.
ارتباط نزدیک فرزند و مادر به ایجاد امنیت روانی در فرزند می انجامد و آغوش مادر گرم ترین و امن ترین پناه کودک محسوب می شود.
بنابراین از هر جهت فرزند با مادر عجین است و در کنار او آرام می گیرد.
تاثیر مادر بر شخصیت کودک هم زمان با رشد او به دلایلی که گفته شد بسیار بیشتر از پدر است.
کمتر کسی است که این نکته را نپذیرد.
بنابراین الگوپذیری او از مادر نیز بیشتر است.
این مسئله به ویژه با روشن شدن تاثیر جایگاه تربیتی مادر در ۱۰ سال اول زندگی کودک و تاثیر آن بر شخصیت او حساسیت بیشتری پیدا می کند.
اگر مادر بتواند رشد در تمامی ابعاد جسمی و روحی کودک را در نظر بگیرد و نسبت به نیازهای او غفلت نکند، می توانیم امیدوار باشیم که کودک با ارزش ها و هنجارهای مناسب آشنا شده و آینده خوبی داشته باشد.
رئیس سابق پژوهشکده زنان دانشگاه الزهرا با تاکید بر نقش اصول تربیتی صحیح در سال های اولیه زندگی می گوید: تربیت از همان دوران کودکی و از دامان مادر شروع می شود و وقتی گذشته یک جوان بزهکار را بررسی می کنیم در می یابیم مادر انرژی که باید برای او می گذاشته، نگذاشته و او را به تقدیر و سرنوشت سپرده است.
طبیعی است که باز گرداندن زندگی یک جوان بزهکار به مسیر صحیح و درست کار بسیار زمانبر و دشواری است و نهادها و سازمان ها و مراکز مختلف دولتی و غیردولتی باید ساعت ها برنامه ریزی کنند و تلاش کنند تا بتوانند این کار مهم را انجام دهند.
این جاست که ما تاکید می کنیم باید برای سرمایه گذاری روی مادران آینده فکر جدی کنیم و در نگرش جامعه نسبت به نقش مادر به عنوان کسی که فقط وظیفه پخت و پز و رفت و روب را دارد، تغییر جدی دهیم.
حتی خود مادران باید به دنبال کسب دانش و اطلاعات کافی پیرامون دنیای جدید و محیط پیرامون خود باشند تا بتوانند فرزندان خود را برای آینده تربیت کنند.
نقش تربیتی مادر در خانواده با وجود اهمیتش همواره مغفول مانده است و این نکته جای بسی تاسف است که ما برای رانندگی در خیابان نیاز به گواهی نامه و گذراندن ۲ امتحان داریم اما برای وظیفه سنگین تربیت فرزند حتی یک دوره کلاس اجباری کوتاه مدت برای زوج های جوان نمی گذاریم.
یعنی دختران را نیز برای تبدیل شدن به یک مادر موفق آماده نمی کنیم.
مهارت های فرزند پروری چیزی نیست که در دنیای امروز با تکیه بر تجربه های گذشتگان و آموزه های درست و غلط نسل گذشته در مورد بچه ها اعمال کنیم و تصور کنیم تلاش برای تربیت کودک یعنی به کار بستن پند و نصیحت دیگران.
طبیعی است که مادران ناآگاه متاسفانه به شیوه های تربیتی متفاوت عمل می کنند و مادران آگاه و هوشیار نیز دچار چالش های جدی برای به کار گرفتن اصول تربیتی خود می شوند.
دکتر گل خو با اشاره به تلاش سازمان های زنان و متولیان امور زنان در کشور برای جا انداختن این مسئله که «خانه داری» زنان یک شغل در جامعه محسوب شود، ادامه می دهد: سال هاست که ما داریم کوشش می کنیم که متولیان و افراد جامعه درک کنند که خانه داری یک شغل بسیار سخت و بسیار دشوارتر از بسیاری از مشاغل است.
زنان خانه دار وظیفه بسیار سنگینی دارند، هیچ تعطیلی ندارند و فعالیت آن ها معمولا به چشم نمی آید. نقش مادران خانه دار در تمامی ابعاد پررنگ و تاثیرگذار است.
مادران صادقانه، بااخلاق و با عشق و تمامی وجود تمام نیازهای همسر و فرزندان را برآورده می کنند و خدماتی که آن ها ارائه می کنند با همان کیفیت در هیچ جا داده نمی شود.
بنابراین لازم است که توجه و نگاه جامعه به مادران تغییر پیدا کند و تاثیر مادر در تربیت فرزندان جدی گرفته شود تا شاهد جامعه ای پویا و شاد و فرزندانی سالم و آگاه باشیم.
منبع:بانوان
