ضرورت شادي در زندگي
شادي، از نيازهاي اساسي انسان در زندگي است و عاملي براي رشد و موفقيت آدمي به شمار مي‌آيد. سرور و نشاط، تأثير بسزايي در افزايش توانايي و فعاليت سالم دارد و ضرورتي است كه به زندگي فرد معنا مي‌دهد. بهار طربانگيز با آبشارهاي زيبا و گل‌هاي رنگارنگ، طلوع خورشيد فروزان، پرندگان زيبا و نغمه‌خواني آنها، باران لطيف، رويش گياهان و بسياري ديگر از پديده‌هاي جهان براي انسان شاديآور و سرور‌آفرين است.
آدمي در پرتو شادي توفيق مي‌يابد خويشتن را بر مبناي اصولي راستين پيش بَرد و به قله‌هاي پيشرفت و تعالي دست يابد و در زمينه‌هاي فرهنگي، سياسي و اقتصادي در اجتماع نقش سازنده ايفا كند.
دين اسلام چون دين فطرت است، به تمام نيازهاي طبيعي و فطري انسان توجه دارد و پيروان خود را به شادي‌هاي مثبت و سازنده دعوت مي‌كند. پرداختن به شادي با رعايت حدود آن، براي تجديد نشاط دروني و كاستن از يك نواختي زندگي مؤثر است.
حضرت علي ( عليه السلام ) مي‌فرمايد:
اِنَّ هذِهِ القُلُوبَ تَمَلُّ كَما تَمَلُّ الأبْدانُ فَابْتَغُوا لَها طَرائِفَ الْحِكْمَةِ.
اين دل‌ها همانند بدن‌ها، خسته و افسرده مي‌شوند و به استراحت نياز دارند. در اين حال، نكته‌هاي زيبا و نشاط‌انگيز براي آنها انتخاب كنيد.
در روايتي ديگر مي‌فرمايد:
بر مؤمن لازم است شبانه‌روزش را به سه قسمت تقسيم كند: قسمتي را براي راز و نياز با خدا؛ قسمتي را براي امرار معاش و تأمين زندگي و قسمتي را نيز براي بهره‌برداري از لذت‌هاي حلال و نيكو.
از ابوذر غفاري هم نقل شده است که پيامبر اعظم ( صلّي الله عليه وآله وسلّم ) فرمودند:
بر عاقل واجب است که براي خود ساعت‌هايي داشته باشد؛ ساعتي براي مناجات با پروردگار، ساعتي براي رسيدگي به کردار خود، ساعتي براي انديشه در آنچه خداوند نسبت به او انجام داده است و ساعتي براي خلوت خويش و بهره‌گرفتن از حلال.
سرمه سعادت
جوان و باید و نبایدهای اخلاقی
سید حسین اسحاقی
