نقل قول parmissbaba
راستی میدونید راسخون فی العلم
در سوره نساء اشاره به دانشمندان بنی اسراییل داره
که در حقیقت اتوالکتابی های بسیار باسوادن
سوره نساء ایه 162 لکن راسخون فی العلم منهم و المومنون ...
که در اینجا منهم به ایات بالا و اهل کتاب یهود و هادو بر میگرده
و کاملاً مشخصه که مومنون هم ازش جدا شده.....
تو سوره ال عمران ایه 7 به بعد (محکمات و متشابهات) هم هست که اینها
همان متخصصان بسیار مومن اهل تورات هستند .....
لکِنِ الرّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَ الْمُؤْمِنُونَ یُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ وَ الْمُقیمینَ الصَّلاةَ وَ الْمُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ الْمُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ أُولئِکَ سَنُؤْتیهِمْ أَجْراً عَظیماً (162)
ولى راسخان در علم از آنها، و مؤمنان (از امّت اسلام،) به تمام آنچه برتو نازل شده، و آنچه پیش از تو نازل گردیده، ایمان مى آورند. (همچنین) نمازگزاران و زکات دهندگان و ایمان آورندگان به خدا و روز بازپسین، بزودى به همه آنان پاداش عظیمى خواهیم داد.
سرنوشت صالحان و ناصالحان یهود
در آیات گذشته به چند نمونه از خلافکارى هاى یهود اشاره شد، در آیات فوق نیز، پس از ذکر چند قسمت دیگر از اعمال ناشایست آنها، کیفرهائى را که بر اثر این اعمال در دنیا و آخرت دامان آنها را گرفته و مى گیرد، بیان مى دارد:
نخست مى فرماید: «به خاطر ظلم و ستمى که یهود کردند، و به خاطر باز داشتن مردم از راه خدا، قسمتى از چیزهائى که پاک و پاکیزه بود، بر آنها تحریم کردیم، و آنان را از استفاده کردن از آن محروم ساختیم» (فَبِظُلْم مِنَ الَّذینَ هادُوا حَرَّمْنا عَلَیْهِمْ طَیِّبات أُحِلَّتْ لَهُمْ وَ بِصَدِّهِمْ عَنْ سَبیلِ اللّهِ کَثیراً).
* * *
و در آیه بعد مى افزاید: و نیز به خاطر این که «ربا مى گرفتند ـ با این که از آن نهى شده بودند ـ و همچنین به خاطر این که اموال مردم را به ناحق مى خوردند، گرفتار آن محرومیت شدند» (وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَوا وَ قَدْ نُهُوا عَنْهُ وَ أَکْلِهِمْ أَمْوالَ النّاسِ بِالْباطِلِ).
گذشته از این کیفر دنیوى، ما آنها را به کیفرهاى اخروى گرفتار خواهیم ساخت «و براى کافران آنها عذاب دردناکى آماده کرده ایم» (وَ أَعْتَدْنا لِلْکافِرینَ مِنْهُمْ عَذاباً أَلیماً).
* * *
در آخرین آیه از آیات سه گانه فوق، به واقعیت مهمى اشاره شده که قرآن کراراً به آن تکیه کرده است و آن این که: مذمت و نکوهش قرآن از یهود به هیچ وجه جنبه مبارزه نژادى و طایفه اى ندارد، اسلام هیچ نژادى را به عنوان «نژاد» مذمت نمى کند، بلکه نکوهش ها و حملات آن تنها متوجه آلودگان و منحرفان است، لذا در این آیه افراد با ایمان و پاکدامن یهود را استثناء کرده، و مورد ستایش قرار داده و پاداش بزرگى به آنها نوید مى دهد، و مى گوید: «ولى آن دسته از یهود که در علم و دانش راسخند و ایمان به خدا دارند به آنچه بر تو نازل شده و آنچه بر پیامبران پیشین نازل گردیده ایمان مى آورند ما به زودى پاداش بزرگى به آنها خواهیم داد» (لکِنِ الرّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَ الْمُؤْمِنُونَ یُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ وَ الْمُقیمینَ الصَّلاةَ وَ الْمُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ الْمُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ أُولئِکَ سَنُؤْتیهِمْ أَجْراً عَظیماً). درباره معنى «الرّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ» در جلد دوم تفسیر «نمونه»، ذیل آیه 7 سوره «آل عمران» توضیحات بیشترى داده شده است.
به همین دلیل مى بینیم که جمعى از بزرگان یهود به هنگام ظهور پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) و مشاهده دلائل حقانیت او به اسلام گرویدند و با جان و دل از آن حمایت کردند و مورد احترام پیامبر(صلى الله علیه وآله) و سایر مسلمانان بودند.
* * *