مثل خُمره!

گناهش به گردن دیگران! اما می‏گویند: ظل السلطان، پسر ارشد ناصرالدین شاه که حاکم  اصفهان  بود، مردی زیرک، ولی بسیار چاق  و کوتاه بود. او به لباس‏های سلاطین  و شاهزادگان اروپایی علاقه‏مند بود و در منزل خود، از هر نوع آنها را داشت!

یک روز از تجارتخانه  (هلتس) انگلیس در اصفهان، ضمن ارایه‏ی نمونه لباس‏های رسمی، لباس (دوک کنوک) شاهزاده‏ی خوش‏پوش و خوش قواره‏ای انگلیسی را آوردند که مورد توجه ظل السطان قرار گرفت. فورا دستور داد یک نمونه از آن را برای او در اروپا بدوزند و بفرستند؛ اما در مورد ارسال اندازه قد و هیکل او، نماینده‏ی تجارتخانه، دچار مشکل شد؛ مخصوصاً که ظل السطان حاضر نبود کسی او را دارای اندامی ناموزون  شناسد.

طبق دستور او، نامه سفارش لباس حاضر شد و ظل السطان خواست آن را ببیند هلتس، چون از رندی شاهزاده اطلاع داشت نامه را به این مضمون نوشته بود:

از شما خواهشمندم یک دست لباس رسمی مدل لباس دوک کنوک  برای یکی از بزرگ‏ترین شاهزادگان عالی‏قدر خاور زمین- شاهزاده ظل‏السطان بدوزید. اندام رشید و زیبای این شاهزاده‏ی والاتبار، شبیه (...) است.

ظل السطان از خواندن این نامه بسیار خوشحال شد؛ چون صفاتی که نداشت، در این نامه می‏‏خواند و لذت می‏برد؛ اما از جای خالی داخلی پرانتز تعجب کرد. گفت: «چرا ننوشتید شبیه چی، تا خیاط گیج نشود؟!»

هلتس  گفت: «ما اهانت می‏دانیم که چیزی شبیه شاهزاده ‏ی والاتبار باشد. به همین جهت، جای این کلمه را خالی گذاشته‏ایم.»

ظل السطان شادمان شده و انعامی به انگلیسی داد و تسریع  در ارسال سفارش کرد.

آن انگلیسی زیرک، همین که از خانه ظل‏السطان خارج شد، برای راهنمایی خیاط انگلیسی، داخل پرانتز نوشت: (خمره‏ی بزرگ!)