درس بازگشت به اصل خويش
از نگاه عارفاني چون «مولانا» كه در همه ذرات هستي، به دقت و ژرف‌انديشي مي نگرند و از هر پديده، درسي فرا مي گيرند، حركت رو به بالاي شاخه درخت نيز نكته‌اي براي آموختن دارد؛ شاخه درخت رو به بالا مي رود تا به ما بياموزد كه شما نيز حركتي رو به بالا داشته باشيد و به «اصل» خود بازگرديد؛ چرا كه از بالا آمديد و نيز به ما مي آموزد كه «اصل» شما از لامكان است؛ جايي فراتر از مكان و بيرون از تنگناي ماده.
چون درخت، از زير خاكي دست‌ها بالا كنم
در هواي آن كسي كز وي هوا بشناختم
اي شكوفه تو به طفلي، چون شدي پير تمام
گفت رستم از صِبا تا من صبا بشناختم
شاخ، بالا زآن رود زيرا ز بالا آمده است
سوي اصل خويش يازم كاصل را بشناختم
زير و بالا چند گويم، لامكان اصل من است
من نه از جايم، كجا را از كجا بشناختم
ني، خمش كن، در عدم رو، در عدم ناچيز شو
چيزها را بين كه از ناچيزها بشناختم
(مولوي)
منبع : ويژه نامه فصل بهار صدا و سيما
