خدایا هر چه را دوست داشتم از من گرفتی
به هر چه دل بستم دلم را شکستی
به هر چیزی که عشق ورزیدم زایل کردی
هر کجا که قلبم آرامش یافت، تو مضطرب و مشوشش نمودی
هر وقت که دلم به جایی استقرار یافت آواره ام کردی
هر زمان به چیزی امیدوار شدم تو امیدم را کور نمودی
تا به چیزی دل نبندم
و کسی را به جای تو نگیرم
و جز تو به کسی دیگر
و جایی دیگر
و نقطه ای دیگر آرامش نیابم
تو را بخواهم
تو را بخوانم
تو را بجویم
وتو را پرستش کنم.
” شهید دکتر مصصطفی چمران “
