عروس کارائیب

بیشتر ساختمان های بلند یا باشکوه هاوانا، پایتخت کوبا پیش از انقلاب ۱۹۵۹ ساخته شده است. شهر از بالا ظاهر مرتبی دارد؛ خیابان های موازی که طبق اصول شهرسازی ساخته شده است.

از پاییز ۱۳۹۰ حق خرید و فروش خانه به شهروندان کوبا داده شد. پیش از آن فقط می شد خانه را عوض کرد و به جایی بزرگ تر یا کوچک تر رفت. اما خانه سرمایه شخصی به شمار نمی رفت و شهروندان نمی توانستند به ازای فروش خانه هایشان پول دریافت کنند.

زیبای کهنه

در بافت قدیمی شهر کسی بودجه ای برای تعمیر ندارد. خانه های زیبا، شلخته و فرسوده شده است. بیش از ۱۱ میلیون کوبایی کم و بیش در خانه هایی شبیه این زندگی می کنند.

با تغییراتی که رائول کاسترو اعلام کرده، برای اولین بار تبلیغ فروش خانه های خصوصی از تلویزیون پخش می شود. بعضی از کوبایی ها چشم انتظار فروش خانه شان هستند تا با آن از کشور خارج شوند. حق سفر به خارج کشور که پیش از این فقط با مجوز دولت ممکن بود، افق آرزوی جوانان را گسترده تر کرده است.

موزه سیار

بیشتر خودروها آمریکایی و روسی است و از زمان ژنرال فولخنسیو باتیستا باقی مانده. با آنکه ۵۰ سال عمر دارند، هنوز سر پا هستند.

با تحریم های آمریکا از اوایل دهه ۶۰ میلادی ورود قطعات خودرو هم ممنوع شد. به دلیل ممنوع بودن خرید و فروش خودرو، ماشین ها فقط از نسلی به نسل دیگر منتقل شده. اما در دوران رائول کاسترو، رئیس جمهوری کوبا به مردم حق خرید و فروش خودروی دست دوم داده شد.

کوپن جیره بندی

شهر پر است از مغازه های کوچک که در آن تنها چند قلم جنس دیده می شود. مغازه های دولتی زمانی شلوغ می شود که جیره غذایی یا کالاهای کوپنی از مرکز برسد.

هر ماه دولت بخشی از سبد غذایی خانواده ها شامل برنج، لوبیا و تخم مرغ را توزیع می کند. در دفترچه ای که خانواده ها دارند، سهمیه موادی که در ازای مبلغ کمی دریافت کرده اند ثبت می شود.

درآمد هر کوبایی متوسط ۲۰ دلار در ماه است و بدون کمک دولت زندگی ممکن نیست

کوکو

سه چرخه رقیب سرسخت تاکسی در شهرهای بزرگ مثل هاوانا است. مخصوصا برای جهانگردانی که باید به جای پزو، پول ملی کوبا پزوی توریستی خرج کنند.

پزوی توریستی تقریبا ۲۵ برابر پزوی محلی است. هر پزوی توریستی تقریبا معادل یک دلار است.

به سه چرخه های زرد کوبا «کوکو» می گویند. برعکس ظاهرشان، بسیار سریع هستند. برای مسافت کوتاه باید حدود ۵ پزوی توریستی بپردازید.

امید زندگی

با وجود فقر، امید به زندگی و نرخ مرگ نوزادان در این کشور تقریبا با آمریکا و کشورهای پیشرفته اروپا برابر است. یک زن کوبایی متوسط ۸۰ سال و مرد کوبایی ۷۶ سال زندگی می کند. نظام بهداشتی کوبا از بهترین سیستم های پزشکی جهان است. با خود کوبایی ها که صحبت کنید، موسیقی، مشروب خوب و کمک های دولت را دلیل شادی می دانند.

۱۳ مرکز تحقیقات پزشکی در کوبا فعال است و بیش از ۱۳ هزار پزشک خانواده وجود دارد. دارو یکی از صادرات عمده کوباست.

برگ های قیمتی

زمین های زیادی در کوبا مثل این مزرعه در دره "وینالس" زیر کشت تنباکو است. اندازه و کیفیت برگ تنباکوست که قیمت سیگار را تعیین می کند. توتون را با دست لابه لای برگ های تنباکو می پیچند و در جعبه می چینند.

سیگار "کوهیبا" از مرغوب ترین سیگارهای برگ دنیاست و انواع مختلف دارد. با اینکه کوبا تحریم است سیگارهایش قاچاقی وارد آمریکا می شود.

فقر و قاچاق

در کوچه های هاوانا همیشه عده ای جلوی خانه شان مشغول کشیدن سیگار برگ هستند. معمولا این سیگارها را خودشان با دست می پیچند.

کارگران کارخانه های سیگار اجازه دارند هر ماه تعدادی از سیگارهایی را که پیچیده اند با خود ببرند و بفروشند. زیاد پیش می آید که کارگران بخواهند بسته بزرگی از سیگارهای گران را قاچاقی با قیمت پایین تر به توریست ها آب کنند. کار در کارخانه سیگار از پردرآمد ترین شغل ها در کوباست.

چشم به دست جهانگردان

این نوجوانان کوبایی مشغول اجرای نمایشی برگرفته از رقص های آیینی بومیان آمریکای لاتین هستند. دره های پیچ در پیچ کوبا که زمانی پناهگاه انقلابیون بود، حالا چشم انتظار درآمدی است که جهانگردان می آورند.

گردشگری، مهم ترین منبع درآمد کوباست. سال ۲۰۱۱ دو میلیون و ۷۵۰ هزار نفر به کوبا آمدند.

جهانگردان خارجی از کوبا می روند و آنچه می ماند نگاه جوانان است به آزادی و امکاناتی که خارجی ها دارند و کوبا از آن بی بهره است. نگاهی که جامعه را به تدریج تغییر می دهد.

آرمان گرایی انقلابی

گرچه بیش از چهار دهه از مرگ ارنستو چه گوارا گذشته، اما عکس او هنوز بر در و دیوار شهر دیده می شود.

با همه محدودیت هایی که بعد از انقلاب کوبا بر مردم این کشور تحمیل شد، بسیاری از کوبایی ها، حتی جوانانی که بعد از انقلاب به دنیا آمده اند، همچنان به این پزشک انقلابی آرژانتینی عشق می ورزند و آرمان های انقلاب کوبا را می ستایند.

خیلی از نوجوانان، آمریکا را مسئول همه ناکامی های کشورشان می دانند؛ هرچند از حکومت کوبا هم انتقاد دارند که با سرسختی و ایستادن مقابل تحریم های آمریکا، زندگی را بر آنان سخت تر کرده است.