«دوره های تمرين شكيبايی» را ايجاد كنيد
صبر و شكيبايي خصيصه اي قلبي است كه مي توان با تمرين دقيق آن را به مقدار زياد گسترش داد. راه مؤثري كه من براي عمق بخشيدن به شكيبايي خود پيدا كرده ام ايجاد دوره هاي تمرين عملي است – زمان هايي كه براي تمرين هنر شكيبايي در ذهنم سازماندهي مي كنم. زندگي خود به كلاس درس تبديل مي شود و برنامه درسي آن شكيبايي است.
مي توانيد تمرين را با زمان كوتاه پنج دقيقه اي آغاز كنيد و به مرور زمان، ظرفيت شكيبايي تان را بالا ببريد. با گفتن « بسيار خوب، در پنج دقيقه بعدي ، به خودم اجازه نمي دهم چيزي مرا ناراحت كند. شكيبا خواهم بود.» با خودتان كار را شروع كنيد. آنچه كه خواهيد فهميد واقعاً شگفت انگيز است. نيّت شما براي شكيبا بودن، به ويژه اگر بدانيد كه آن شكيبايي فقط براي مدت كوتاهي است، بي درنگ توان شكيبايي تان را تقويت مي كند. شكيبايي يكي از آن خصيصه هاي ويژه است كه در واقع موفقيت از خود آن تغذيه مي كند. وقتي كه به موفقيت هاي كوچكي دست مي يابيد – پنج دقيقه شكيبايي موفقيت آميز – در واقع اين نكته را مي بينيد كه توان شكيبا بودن را حتـّي براي دوره هاي زماني طولاني تر داريد. با گذشت زمان، حتي ممكن است به يك شخص شكيبا تبديل شويد.
من چون فرندان كوچكي در خانه دارم، امكان زيادي براي تمرين هنر شكيبايي برايم فراهم است. براي نمونه، روزي كه هر دو دخترم، هنگامي كه مي خواهم تلفن هاي مهم بزنم، مرا سؤال پيچ مي كنند، به خودم مي گويم «اكنون زمان مهمي براي شكيبا بودن است. براي نيم ساعت بعد تا آنجا كه امكان دارد شكيبا خواهم بود» (ببينيد، من خيلي كار كرده ام كه به نيم ساعت شكيبايي رسيده ام!) از شوخي گذشته، تمرين واقعاً مؤثر است – و در خانواده ما مؤثر بوده است. وقتي كه خونسردي خود را حفظ مي كنم و اجازه نمي دهم ناراحت و عصباني شوم، مي توانم با آرامش، ولي با استواري ، رفتار فرزندانم را بسيار مؤثرتر از زماني هدايت كنم كه عصباني مي شوم. عمل ساده درگير كردن ذهن خود به شكيبايي ، به من اين اجازه را مي دهد كه بسيار بيشتر از زماني كه عصباني هستم و تمام وقت به اين فكر مي كنم كه اين موضوع قبلاً اتفاق افتاده و خود را قرباني مي دانم، در لحظه حاضر باقي بمانم. مهمتر آن كه، احساسات صبورانه من اغلب مسري هستند – اين احساسات روي بچه ها اثر مي گذارند و آنها نيز بعد خود متقاعد مي شوند كه اذيت كردن بابا كار جالبي نيست.
شكيبا بودن به من اين امكان را مي دهد كه ديدگاه خود را حفظ كنم. من مي توانم حتي در گيرودار وضعيتي مشكل به ياد آورم كه آنچه جلو رويم قرار دارد - چالش فعلي من - «زندگي يا مرگ» نيست، بلكه فقط مشكل كوچكي است كه بايد به آن رسيدگي كرد. بدون شكيبايي، همين ماجرا مي تواند به يك حادثه بزرگ همراه با فرياد، سرخوردگي، احساسات جريحه دار و فشارخون بالا تبديل شود.
ناشكيبايي ارزش اين همه دردسر را ندارد. شما چه مجبور باشيد با فرزندان و يا رئيس تان و چه با يك شخص يا موقعيت سخت سر و كله بزنيد – اگر نمي خواهيد كه «براي چيزهاي كم اهميت حرص بخوريد» - براي شروع، بالا بردن سطح شكيبايي راهي عالي است
v
