*موضوعات پزشکی در اين تايپك*

آشنایی با گیاه آگاو گیاه خنجری را در مناطق حاره میتوان اغلب در پارکها و باغها دید ولی درنیمکره شمالی آنر ا تنها در تابستان میشود در خارج از اطاق نگهداری کرد.
گیاه خنجری پس از مدت بسیار طولانی گل میدهد و به خاطر این مطلب به آن گیاه century plant گفته میشود
به هنگام ظهور گل ، ساقه گیاه تا حد قابل توجهی بلند میشود
آگاو (Agave) از کلمه یونانی Agavos به معنی تحسین آمیز مشتق شده است و علت انتخاب این نام برای این گونه شاید این باشد که گیاه بزرگ و تحسین برانگیزی است و وقتی به گل می نشیند واقعاٌ زیبا و دیدنی می شود ، بطور کلی باغبانها در ایران به این گیاه آگاو می نامند .
برخی مناطق دنیا به علت شباهت ظاهری آن به Aloe ( گیاه مولد صبر زرد از تیره لاله ) به غلط Aloes می گویند . گیاهان جنس آگاو از خانواده نرگس یا Amaryllidaceae می باشد ( در برخی منابع از خانوادهAgavaceae ذکر شده است ) و دارای 300 گونه دائمی است
گیاهی است دائمی ، معمولا بدون ساقه برگهای آن ریشه ای است یعنی بطور گروهی مستقیما از ریشه خارج می شوند .
برگها پهن دراز به طول تا 2 متر ، ضخیم ، گوشتی ، زیر برگها محدب و برآمده و روی برگها مقعر ، به رنگ سبز خاکستری است . کناره برگها دارای تیغهای تیز خیلی محکم و خمیده به رنگ قهوه ای مایل به سیاه می باشد ، گلها ی آن به رنگ زرد مایل به سبز متعدد در اطراف محور شاخه گل دهنده که از وسط برگها بیرون می آید قرار دارند . طول محور گلها در بعضی گونه ها 8- 9 متر می رسد
ظریفترین نوع گیاه خنجری a.marginata است که برگهای سبز ضخیم با حاشیه زرد رنگ دارد و اگر در محیط مناسبی قرار بگیرد رشد و نمو کرده و به ارتفاع بیش از یک متر میرسد.
آگاوها در 6- 8 سالگی ( در برخی گونه ها ظهور گل را 40-30 سالگی و حتی تا پس از یک قرن ذکر نموده اند ) دارای ساقه گلدار و منتهی به تعداد فراوانی گل در قسمت انتهایی ساقه مولد گل می گردند
گیاه دائمی همیشه سبز تا 7.5 متر رشد می کند. این گیاه به سرما حساس نمی باشد. گلها دو جنسی و گرده افشانی به وسیله پروانه ها صورت می گیرد. آگاو درخاکهای شنی، لومی ورسی با زهکش خوب رشد می کند. این گیاه در خاکهای اسیدی، قلیایی وخنثی رشد می کند.
در سایه نمی تواند رشد کند. به رطوبت خاک نیاز دارد و مقاوم به خشکی است
از اواسط بهار میتوان گیاه خنجری را در خارج از اتاق و در مقابل نور آفتاب قرار داد ولی آب دادن و تغذیه گیاه نباید مورد غفلت قرار بگیرد.
اواسط پاییز باید گیاه خنجری را به داخل آورده و در محیطی خنک ( که از یخ زدگی محافظت شود ) قرار داده و به میزان کم به ان آب داد.
آگاونیاز به خاک با زهکش خوب ومحیط آفتابی دارد. دمای 3 درجه زیر صفر را تحمل می کند
به نور شدیدی احتیاج دارد. باید در ۴ تا ۶ درجه سانتی گراد نگه داری شود.
بهتر است آبیاری خوبی داشته باشد ولی باید مراقب پوسیدگی ریشه بود در زمستان با مقدار کمی آب آبیاری شود
به خاک قلیایی نیاز دارد مخلوطی مساوی از خاک باغچه و ماسه های درشت و تورب خاک مطلوبی برای رشد آگاو فراهم میاورد
کود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان ۳ گرم در لیتر هر دو هفته یکبار از فروردین تا مهر ماه مورد مصرف قرار داد
آگاو ها اصولا از گیاهان لیفی و نساجی محسوب می شوند . از برگ آگاو پس از اینکه فیبر Sisal* از آن گرفته شد ماده هکوژنین بدست می آورند . این ماده در داروسازی برای ساختن کورتیزون و هورمونهای جنسی بکار می رود .
هکوژنین منبع غنی از ماده استروئید ها می باشد . برگهای سیزال سبز نیز دارای مواد قندی است که از آن استخراج می شود .
بطورمتوسط ازهر 500 برگ 140 کیلوگرم الیاف فیبر خشک شده و از 2800-2700 کیلوگرم پولپ ( قسمت گوشتدار برگ ) در حدود 150 کیلوگرم قند بدست می آورند . برداشت برگها معمولا در تابستان انجام می گیرد .
برگهای آگاو دراز , سفت و قوی است . ابتدا الیاف آگاو با وسیله مخصوص الیاف گیری خارج می شود . الیاف گرفته شده , شسته شده و برای اینکه تمام مواد خارجی گیاهی از الیاف گرفته شود , کوبیده و شانه می شود و پس از آن مجددا چندین بار در آب شسته می شود و برای سفید شدن , آن را در آفتاب پهن می کنند .
له شده برگ آگاو به صورت ضماد برروی زخمهای دیر علاج اثر داده می شود و از آن نتایج مفید در التیام زخم و جراحات بدست می آورند
ریشه آگاو معرق است وجوشانده آن به مصارف درمانی مذکور می رسد . در دامپزشکی از آن جهت درمان ضرب دیده گی اعضای اسب و قاطر استفاده می شود .
ساقه آگاو دارای شیرینی است که پس از گرفتن شیره , آن را تبخیر و تلغیظ نموده و به شکل شربت شیرین غلیظی به نام عسل ماگی در بازار عرضه می نمایند
در چین از گیاه آگاو آمریکائی برای تهیه حشره کش استفاده می شود . درهند از ریشه آگاو آمریکائی به عنوان مدر , معرق و ضدعفونی کننده استفاده می شود
شیره برگهای آن ملین و مدر و قاعده آور است ودر مواردکمبود ویتامین Cداروی مفیدی است .
در هند و چین از شیره برگها بعنوان ملین و مدر استفاده می شود . در مورد گونه Agave angustifolia که گونه پرورشی است از شیره برگهای آن برای تسکین درد دندان و ناراحتی چشم استفاده می شود . با توجه به خواص و کاربرد فراوان آگاو در داروسازی و صنعت و همچنین سازگاری این گونه در بیشتر نقاط ایران توصیه می شود مطالعات و بررسیهای عمیقتری در خصوص سازگاری گونه های مختلف این گیاه در ایران و استان گلستان انجام شود تا استفاده بهینه از این گیاه کم توقع انجام شود .
مغزگیاه آگاو سرشار ازساکارین است و وقتی پوست آن کنده شود آنرا می توان خورد، شیرین و مغذی اما نسبتا فیبری است. بذر را در آرد ترکیب کرده و به عنوان غلیظ کننده در سوپ یا اینکه در ساخت نان بکار می برند. شیره ای که ازساقه گل دهنده می گیرند به عنوان شربت استفاده می کنند
شیره گیاه آگاو را همانند ضماد بر روی جراحتها می گذارند. شیره همچنین در درمان اسهال و اسهال خونی بکارمی رود. شیره ضد عفونی کننده، معرق، ادرارآور وضدیبوست است.
دم کرده برگهای ریزریزشده، مسهل وعصاره برگ برای درمان ضرب دیدگی بکار می رود. همچنین در درمان دیرهضمی، نفخ شکم، یبوست وزردی بکارمی رود. شیره ضدعفونی کننده وازرشد باکتریها در معده و روده جلوگیری می کند. از برگها داروی استروئیدی می سازند. یک صمغ از ریشه و برگ می گیرند که در درمان دندان درد بکار می رود. ریشه معرق وادرارآورمی باشد. آن همچنین در درمان سفلیس بکار می رود.
از ساپونین گیاه صابون می سازند(در ریشه می باشد). وقتی ریشه و برگ را خرد می کنند و سپس با آب آنرا می جوشانند، ساپونین از آن استخراج می شود. گیاه خاصیت حشره کشی دارد. یک فیبر قوی از برگها می گیرند که از آن طناب، نخ و پارچه می سازند. ساقه های گل دهنده خشک شده همانند یک پوشش ضدآب بکار می رود
تکثیر آگاو هم از طریق بذر و هم از طریق کاشت پاجوشهای نزدیک ریشه آن صورت می گیرد .ازدیاد از طریق بذر با کاشت در خاک با دمای 20 درجه سانتیگراد و از طریق پاچوش ، با جداکردن جوانه ها از پایه های مادری و کاشت آنها صورت می گیرد .
در ایستگاه تحقیقات چالکی گرگان در کنار پایه مادری پاجوش های بسیار زیادی تولید شده است که به راحتی می توان آن را از پایه مادری جدا وکشت نمود . آگاو مکان آفتابی و هوای گرم که دارای جریان کافی هوا باشد دوست دارد و در مناطقی که دارای زمستان یخبندان دارند باید در پناه گذارده شود .
بذررا بصورت سطحی در محیط آفتابی در ماه فروردین و درون گلخانه گرم بکارید. بذردردمای 20 درجه درعرض 1 تا 3 ماه جوانه می زند. جوانه ها را در گلدانهای مجزا با خاک زهکشی شده بکارید تا به قدر کافی بزرگ شود.
از این گیاه تا موقعی که ارتفاعش به 20 سانتی متربرسد مراقبت بکنید. گیاه را دراواخر بهار یا اوایل تابستان بعد از سرمای ناگهانی خارج می کنید

منبع:گل و گیاه

آیا میدانید گیاه بامبو فقط برای تزئین نیست!! با این که بامبو یک گیاه بومی آسیا میباشد اما امروزه در سراسر نقاط دنیا میتوان آن را به راحتی پیدا کرد. بامبو علی رغم قد بسیار بلندی که دارد به عنوان یک درخت در نظر گرفته نمی شود؛ در حقیقت این گیاه دائمی چوبی شکل، متعلق به خانواده ی گیاهان علفی می باشد و بلندترین علف جهان محسوب می شود!
از زمان های قدیم، قسمت های مختلف گیاه بامبو برای درمان بیماری های مختلف استفاده می شده است؛ چرا که دارای خاصیت درمانی متفاوتی بوده است.

فواید برگ بامبو برای سلامتی

لیستی که در ادامه آمده است برخی از فواید سلامتی بامبو را برمی شمارد:

بامبو برای درمان اختلالات معده

گفته می شود که برگ های بامبو به کشیدگی طبیعی ماهیچه های معده و پیشرفت و بهبود فعالیت معده کمک می کند. از این رو برگ های بامبو برای درمان سوء هاضمه و دیگر مشکلات گوارشی سودمند است. علاوه بر این، خاصیت آنتی اسپاسمودیک (ضد انقباض و تشیج ) بامبو می تواند به تسکین اسپاسم ها و انقباضات روده و معده کمک کند و به موجب آن اسهال را نیز درمان نماید.

بامبو برای درمان اختلالات ریوی

خاصیت آنتی اسپاسمودیک برگ های بامبو می تواند به درمان انقباضات لوله تنفسی کمک کند. از این رو این گیاه برای بیماران مبتلا به آسم مفید است. بامبو انقباضات مربوط به نایژه ها و همچنین تنگی تنفس را درمان می کند.

بامبو برای درمان کرم های روده ای

این باور وجود دارد که خاصیت میکروب کشی بامبو می تواند به کشتن کرم ها و انگل های روده کمک کند. جوشانده ی برگ بامبو برای تخلیه ی انگل ها و کرم ها مفید است.

بامبو برای درمان زخم ها

بامبو می تواند به تمیز کردن و التیام بخشیدن زخم ها به وسیله ی تقویت سیستم گردش خون کمک کند. از این رو برای درمان زخم ها مفید است.

منبع: بیتوته

کهیر و هزار درد نهفته کهیر، واکنش افزایش حساسیت فرد به یک ماده غذایی، داروی خاص، عفونت یا بیماری‌ داخلی است. ضایعه آن هم به صورت برجسته در سطح پوست ایجاد می‌شود که گاه بین چند دقیقه تا چند ساعت باقی می‌ماند و در طول روز نیز تکرار می‌شود.
شاید ما از کنار بسیاری از بیماری‌ها خیلی ساده می‌گذریم، اما همین بیماری‌های به ظاهر ساده، گاه آنچنان فرد مبتلا را به ستوه می‌آورند که برای خلاصی از آن به هر نوع دارو و درمانی متوسل می‌شود.
یکی از این بیماری‌ها که شاید خود یا اطرافیانمان به آن دچار شده‌ایم، بیماری‌ مرموز کهیر است. بیماری‌ای که چندین عامل در ایجاد آن دخالت دارد و کافی است با یک تلنگر، علائم آن نمود پیدا کند.
برای واکاوی نشانه‌های این بیماری‌، با دکتر امیرهوشنگ احسانی، متخصص پوست و مو و عضو هیات علمی دانشگاه تهران گفت‌وگو کرده‌ایم.

به طور کلی کهیر چگونه ایجاد می‌شود و کدام نواحی را بیشتر درگیر می‌کند؟

کهیر، واکنش افزایش حساسیت فرد به یک ماده غذایی، داروی خاص، عفونت یا بیماری‌ داخلی است. ضایعه آن هم به صورت برجسته در سطح پوست ایجاد می‌شود که گاه بین چند دقیقه تا چند ساعت باقی می‌ماند و در طول روز نیز تکرار می‌شود.
معمولا ضایعات کهیری با خارش زیاد همراهند و می‌توانند یک قسمت یا تمام بدن را درگیر کنند.
شکل دیگر ضایعه کهیری، آنژیو ادن یا کهیر عمقی نام دارد. این نوع کهیر، نواحی مخاطی نظیر لب، اندام تناسلی و چشم‌ها را درگیر می‌کند و با تورم خیلی زیاد بافت زیر جلد همراه است. در این نوع کهیر، سطح پوست قرمز نمی‌شود.
کهیر می‌تواند قرمزرنگ نباشد و همرنگ پوست باشد

چه عواملی در ایجاد کهیر دخیل هستند؟

علت‌های زیادی در ایجاد کهیر دخالت دارند؛ عواملی مانند آلرژی فرد نسبت به یک ماده غذایی (معمولا غذاهایی همچون آجیل، تن ماهی، ادویه، سویا، افزودنی‌ها و رنگ‌های غذایی کهیرزا هستند)‌ یا داروی خاص (سردسته این داروها خانواده آنتی‌بیوتیک‌ها، استامینوفن و آسپیرین است)‌ و عفونت‌ها (عفونت دستگاه گوارش فوقانی یا تحتانی همچون عفونت معده، التهاب معده، عفونت‌های انگلی روده، عفونت‌های کبدی، عفونت‌های دندانی، ویروس‌های هپاتیت، سینوزیت مزمن و دستگاه تناسلی خانم‌ها و آقایان)‌ و بیماری‌های داخلی همچون کبدی، تیروئید و روماتولوژی.

آیا مبتلایان به این عارضه در محدوده سنی یا موقعیت جغرافیایی خاص قرار می‌گیرند؟

کهیر محدوده سنی یا منطقه جغرافیایی خاص را شامل نمی‌شود و می‌تواند در هر دو گروه زن و مرد رخ دهد.
این بیماری بر اساس زمان ابتلا و پروسه درمانی به دو گروه حاد و مزمن تقسیم می‌شود. کهیر حاد پس از طی 6 هفته و کهیر مزمن پس از گذشت بیش از 6 هفته یا چند سال بهبود می‌یابد. معمولا کهیر حاد، بین گروه سنی کودکان و نوجوانان شایع است و کهیر مزمن و طولانی در سنین بالاتر رخ می‌‌‌دهد.
نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که کهیر یک بیماری مسری و واگیردار نیست و از فرد مبتلا به فرد دیگر انتقال نمی‌یابد. دوره ابتلای آن نیز در افراد مختلف، متفاوت است مثلا ممکن است یک بیمار هفته‌ای یک بار، اما بیمار دیگر روزی 2 تا 3 بار دچار عارضه کهیر شود. همچنین ممکن است فردی پیش‌تر با مصرف داروی خاصی مانند پنی‌سیلین حساسیت‌ خاصی از خود نشان نمی‌داده است اما در دفعه پنجم یا ششم نسبت به آن دارو حساسیت نشان دهد.

تا به حال چند درصد عوامل ایجاد انواع کهیرها شناسایی شده‌اند؟

هنوز علت اصلی پدید آمدن کهیر در گروه بزرگی از کهیرها با عنوان کهیرهای ناشناخته ـ حتی با انجام آزمایش‌های مختلف ـ شناسایی نشده‌اند. این گروه از کهیرها دارای سخت‌ترین نوع درمان هستند. تا کنون 50 تا 60 درصد علت کهیرهای حاد و فقط 20 درصد علت کهیرهای مزمن یافت شده است.
کهیرهای مختلف شکل‌‌های متفاوتی دارند. گروهی از کهیرها به کهیر فیزیکی معروفند، مانند کهیرهایی که در اثر گرما، سرما، فشار، نور آفتاب و حتی استرس در فرد اتفاق می‌افتد. به عنوان مثال قسمت‌هایی از بدن فردی که نسبت به نور آفتاب حساس است مانند صورت و دست دچار عارضه کهیر می‌شود یا بر اثر فشار وارد شده، قسمتی از بدن او دچار کهیر خواهد شد.
گاهی اگر دست افراد مبتلا به کهیر را در دست خود بفشاریم، قسمتی که بر آن فشار وارد شده است،‌ دچار عارضه کهیر می‌شود

پروسه درمانی این بیماری چقدر طول می‌کشد؟

برای درمان کهیر باید شرح حال کاملی از بیمار داشت تا اگر علت‌هایی همچون سابقه مصرف غذایی، سابقه مصرف دارو، عفونت احتمالی و... پیدا شد، برطرف شود. اگر علتی برای ایجاد این بیماری یافت نشود، بیمار باید تحت درمان داروهای ضدکهیر مانند آنتی‌هیستامین قرار گیرد. این داروها از دوران گذشته برای درمان کهیر‌ کاربرد بسیاری داشته‌اند. اما از آنجا که عوارض خواب‌آلودگی زیادی به همراه دارند، ‌کمتر می‌توان از آن استفاده کرد. البته نسل دوم و سوم این داروها با عوارض کمتر طراحی شده‌اند. در حال حاضر درمان کهیر از خانواده ترکیبات آنتی‌هیستامین‌ها آغاز می‌شود و آنقدر ادامه می‌یابد تا بدن بیمار به یک ترکیب مناسب پاسخ بسیار خوبی دهد و ضایعات کهیری کنترل شود.
پس از کنترل کهیر، می‌توان درمان را به تدریج کم و قطع کرد، اما به هیچ‌وجه نباید در طول درمان، این داروها را به سرعت قطع کرد. برای درمان کهیرهای مزمن، ضروری است درمان ادامه یابد و قطع ناگهانی دارو باعث عود بیماری خواهد شد.

منبع: جام جم

كوچولوي ترش 400 سال پيش از ميلاد مسيح بيشتر گياه شناسان و متخصصان در كتاب هايشان از ليموترش تمجيد كرده اند و آن را يك سم زداي واقعي دانسته اند. از آن موقع تا به حال فوايد بسيار زياد ديگري نيز در مورد اين ميوه ترش مزه بدست آمده است. اين خواص گاهي بسيار منحصر به فرد هستند.

درخشان كننده چشم ها

سعي كنيد در نوشيدني هايتان از آب ليمو استفاده كنيد. مثلا هر روز صبح يك عدد ليمو ترش را با مقداري آب گرم ميل كنيد. نوشيدن اين مايع به جاي نوشيدن چاي باعث مي شود شما بدن سالم تري داشته باشيد. همچنين در اثر نوشيدن مايعات حاوي آبليموي ترش، چشم هاي شما درخشان تر شده و پوستي سرحال تر از قبل خواهيد داشت. در صورت تمايل براي بهتر كردن طعم آن مي توانيد از شكر يا عسل استفاده كنيد.

تسكين دهنده گلودرد

ليمو داراي اثرات ضدعفوني كننده و قابض است و بدين جهت مي توان از آن براي درمان گلودرد استفاده كرد. باتوجه به مقدار بسيار زياد ويتامين C موجود در ليموترش، مصرف آن باعث افزايش مقاومت سيستم ايمني بدن مي شود. براي افراد مبتلا به آنفلوانزا و سرماخوردگي مصرف مخلوطي از آب ليمو ترش تازه با عسل در يك ليوان آب گرم بسيار كارساز است.

نيروبخش و تب بر

مصرف آب ليموترش باعث كاهش تب در افراد بيمار مي شود. به عنوان مثال اگر چند قطره از اسانس ليموترش يا مقداري آب ليموترش را به آب سرد اضافه كنيد، سپس با استفاده از يك دستمال آن را روي پيشاني تب دار قرار دهيد، اين كار باعث كاهش تب و تقويت نيروي بدن خواهد شد ذكر اين نكته ضروري است كه قبل از قرار گرفتن در مقابل نور آفتاب بايد از قرار دادن اسانس ليمو به صورت مستقيم بر روي پوست خودداري كرد زيرا ممكن است باعث بروز حساسيت هاي پوستي شود.

ضد شوره و برطرف كننده خارش سر

آب ليموترش براي پوست سر بسيار مفيد است و شوره سر را كاهش مي دهد. عصاره حاصل از آبگيري يك ليموي تازه را حدود 10 دقيقه بر روي پوست سر مالش دهيد و سپس آن را با آب بطور كامل بشوييد. همچنين آب ليموترش مي تواند به عنوان يك تقويت كننده مو و ضد خارش، به صورت ماساژ بر روي پوست سر استفاده شود.

تقويت كننده حافظه

ليموترش تقويت كننده حافظه است. چند قطره اسانس ليموترش را روي يك دستمال ريخته و از طريق بيني استنشاق كنيد. همچنين مي توان اين كار را در مواقعي انجام داد كه مي خواهيد چيزي را به ياد بياوريد. مغز شما با استنشاق اسانس ليموترش نيروي تازه اي به دست خواهد آورد.

كشت ليموترش در ايران

نوار مركزي و نوار ساحلي خليج فارس و درياي عمان جايگاههاي مناسبي براي پرورش انواع ليموترش است. در اين ميان دو نوع از ارقام ليموترش در ايران بسيار محبوب است:

اوركالمون (Eureka Lemon)

كشور ما پيوندك اين رقم را در سال 1343 از كاليفرنياي آمريكا وارد نموده است رنگ ميوه آن زرد ليمويي كشيده، گوشتي و تقريباً بي بذر و بسيار اسيدي است. درخت آن پرمحصول بوده، سال آوري نداشته و رشد بسيار خوبي دارد و فواصل 10 متر بين خطوط را در فاصله 10 سال مي پوشاند. تاج درخت باز و بسيار حساس در مقابل سرماست در سالهاي اخير استرين هاي كوك اوركا (Kook eureka) فراست اوركا (Frost eureka) آلن اوركا (Allen eureka) نيز به بازارهاي جهاني عرضه شده است.

ليسبون لمون (Lisbon Lemon)

اين ليمو در مقام دوم بعد از اوركا در جهان قرار دارد در سال 1343 به ايران وارد شد. ميوه آن درشت كشيده، گوشتي، پوست كلفت و بذر محدود (4-2 عدد) و بسيار اسيدي است. يكي از محاسن اين رقم اين است كه تراكم ميوه بيشتر در مركز درخت است و اين امتياز ميوه را از گزند سرماهاي اتفاقي و حرارت هاي بالا حفظ مي كند و از نظر ميزان محصول بالاتر از اوركاست در سالهاي اخير گرايش به مصرف اين ميوه در ايران توجه را به سوي ازدياد آن جلب كرده است.

ليموهاي محلي ايران
ليموشيرازي (ليمو عماني- ليمو شيشه) (Acid lime)

در ايران به ليمو شيشه، ليمو جهرمي، ليمو عماني، ليمو شيرازي و نظاير آنها معروف است و كاملا با ليموترش اوركا و ليسبون كه آنها هم ليموترش ناميده مي شوند و در حقيقت ليموترش واقعي هستند تفاوت بسيار دارد ولي در زبان فارسي هر دو به نام ليموترش گفته مي شود كه از نظر علمي صحيح است.
اين رقم بومي مكزيك است ولي اختلاف عقيده در اين مورد وجود دارد و به همين دليل اين لايم در محافل بين المللي به سه نام West lime، Key lime، Mexicam lim معروف است كه در حقيقت يك رقم است به شكلهاي گرد و كشيده ديده مي شود. از ارقام گرمسيري مركبات بوده و حساسترين رقم آن به سرماست و به همين دليل در مناطقي كه درجه حرارت محيط آن در زمستان به صفر درجه مي رسد با خطر سرمازدگي روبروست. ميوه آن پر آب، بسيار اسيدي، با تعداد بذر محدود است. درخت آن چتري و پرمحصول و از رشد زيادي برخوردار است.