تازه يا كهن، كدام يك؟!
امام على علیه السلام فرمود:
إِخْتَرْ مِنْ كُلِّ شَئٍ جَديدَهُ وَ مِنَ الإخْوانِ أَقْدَمَهُمْ.
از هر چيزى تازهاش را انتخاب كن
و از برادران و دوستان، قديمىترين آنان ر.
غررالحكم ج2 ص233
× × ×
درست است كه در هر تازه، لذّتى است و در هر نو، حلاوتى، كه گفتهاند: سخن نو آر، كه نو را حلاوتى است دگر،
امّا در عالم آشنايى و دوستى و رفاقت و پيوند، هر چه عمر آشنايى بيشتر باشد، آن دوستى پايدارتر خواهد ماند. چرا كه فراز و نشيب زندگى و تلخ و شيرينِ حوادث، جوهره انسانها را آشكار مىسازد و خالص را از ناخالص جدا مىسازد.
در معاشرت و دوستى، آنچه مطلوب است، صداقت و وفا و مردانگى است.
صدق و راستى هم در عمل شناخته مىشود، نه با حرف و شعار و ادّعا. ميدان، عمل هم گذشت زمان و پيش آمدهاى گوناگون و تحوّلات و تبدّلات است.
اينكه سعدى گفته است:
دوستى را كه به عمرى فرا چنگ آرند، نشايد كه به يك دم بيازارند، اشاره به همين ارزش و قيمت دوستىهاى ديرينه و آشنايىهاى كهن و درازمدّت است.
اينگونه برادران و دوستان كه امتحان صداقت و خلوص و ايثار و وفاى خود را دادهاند، در عين حال كه كمياباند بسيار قيمتىاند به همين خاطر بايد هوايشان را داشت.
آنكه هر روز بر شاخهاى مىنشيند، از بى وفايى گلهاى تازه رس بىخبر است. دوستىهاى قديمى را عشق است!
حكمتهاى علوى عليه السلام
ترجمه و شرح ۱۱۰ حكمت از سخنان حضرت على علیه السلام
جواد محدّثى
