1 - وقتی اختلاف عقیده یا برخورد لفظی بین کودکان به وجود می آید ، تا حد امکان آنها را به حال خود بگذارید . دخالت والدین در این مورد باعث می شود که بین کودکان برای جلب نظر و موافقت پدر و مادر درگیری تازه ای به وجود آید . بیشتر جنگها دو طرفه هستند و بعضی اوقات طرفی که مظلوم به نظر می رسد ، ممکن است شروع کننده جنگ و متجاوز اصلی باشد . حتی بچه های کوچک خوب می دانند که چگونه بچه بزرگتر را در دام دعوا گرفتار کنند .
2 - در اثر دعوا اگر یکی از بچه ها صدمه ببیند، باید از ادامه آن جلوگیری کرد ؛ حتی اگر این صدمه تصادفی و غیر عمدی بوده باشد ، اجازه ندهید که کار دعوا به صدمات جدیتری کشیده شود . بچه ها باید یاد بگیرند که در این مشاجرات دوستانه و خانوادگی و برخوردهای فیزیکی ، حد و مرز و مقرراتی وجود دارد . از خودتان بپرسید که آیا حاضر می شوید کس دیگری فرزندتان را آزار برساند ؟ اگرجواب این سوال منفی است ، باید از ادامه دعوا جلوگیری کنید .
3 - وقتی در اثر دخالت شما دعوا به پایان رسید ، موضوع را پیگیری نکنید و درباره چگونگی شروع جنگ و پیدا کردن مقصر اصلی پی جویی ننمایید . اگر در این امر زیاد دخالت کنید ، بچه ها عادت می کنند به جای این که خودشان مشکل خود را حل کنند ، برای حل و فصل اختلافشان منتظر پدر و مادر بمانید .
4 - بهترین راه برای توقف جنگ و بازداشتن بچه ها از ادامه دعوا ، جدا کردن آنهاست . پس از جنگ کردن ، به آنها 5 دقیقه فرصت دهید ، سپس بگذارید بازی را از سر بگیرند یا به کار دیگری مشغول شوند . اگر سر یک اسباب بازی دعوا می کنند ، مایه دعوا را برای یک روز از آنها بگیرید یا از آنها بخواهید که راه حل مسالمت آمیزی برای بازی کردن با آن پیدا کنند .
5 - اگر کودکان شما نمی توانند به آرامی با هم بازی کنند و در طول بازی اتاق را برهم می ریزند ، به آنها یاد دهید که آرامتر بازی کنند . بعضی از بچه ها نسبت به سایر همسن و سالهایشان فعالترند و زور بیشتری دارند و اگر با هم کشتی بگیرند ، یکی از آنها ممکن است صدمه ببیند . احتمال این خطر را باید با مشکلاتی که ناشی از بازی نکردن آنهاست مقایسه کنید .
6 - در تعیین حد و مرزها و مقررات ، حرف خود را به روشنی و دقیق بیان کنید . اگر در گفته شما ابهامی باشد ، با مشکل روبه رو خواهید شد . درباره نحوه برخورد و کلماتی که به کار می برند ، آنها را یاری نمایید و حد و مرز آنها را در برخوردهای فیزیکی و شوخیهای لفظی و عملی مشخص نمایید . البته نباید انتظار داشته باشید که همیشه مطیع و سر به راه باشند.
7 - به فرزندان خود یاد دهید تا نیروی خود را به نحو سالمی به کار برند . بچه ها گاهی سرحال هستند و برای نشان دادن قدرت خود با دیگران گلاویز می شوند . آنها راه دیگری برای زور آزمایی و مصرف انرژی خود نمی شناسند . باید به آنها بیاموزید که با فعالیتهایی مثل دویدن، بالا رفتن از پله و ورزشهای دیگر در پارک یا در حیاط منزل و بازیهایی که به دیگران صدمه ای نمی زند ، خود را آرام کنند . اگر مجبور به ماندن در خانه هستید ، به آنها اجازه دهید تا از کیسه بوکس استفاده کنند یا به بالش و متکا مشت بکوبند .
8 - اگر فرزندان شما اغلب در حال جنگ و دعوا هستند ، رفتار و حرکات آنها را به دقت زیر نظر بگیرید . ممکن است متوجه شوید که با وجود این برخوردها ، رابطه خوبی بین آنها برقرار است . منتظر اوقاتی باشید که با هم دوست هستند و علت دوستی و بازی آنها را پیدا کنید. پس از مدتی می توان به عامل اختلاف پی برد و مشکل را به سادگی برطرف کرد . گاهی نیز دعوای بچه ها برای جلب توجه والدین است . در این مورد باید وقت بیشتری را با آنها بگذارنید.
9 -با رعایت نکات فوق اگر باز هم کودکان خود را در حال برخورد و دعوا دیدید ، بهتر است درباره این مشکل با دوستان خود مشورت کنید . در مورد رفتار خود نیز بیندیشید . اگر خستگی محیط کار را همراه خود به خانه می آورید و با افراد منزل با عصبانیت برخورد می کنید ، در این باره تجدید نظر نمایید . کودکان ، رفتار والدین خود را سرمشق قرار می دهند و از آنها تقلید می کنند . اگر با رفتار تند و ناآرام خود برای همسر و کودکانتان مشکل درست می کنید ، باید به سعادت خانواده بیندیشید و رفتارتان را اصلاح کنید .
