عاشقان امام رضا

همیشه از حرمت، بوی سیب می آید

                                                                      صدای بال ملائک، عجیب می آید!

سلام! ضامن آهو، دل شکسته من

                                                                      به پای بوس نگاهت، غریب می آید

نگاه زخمیِ تو، تا بقیع بارانی است

                                                                      مگر ز سمت مدینه، طبیب می آید؟!..

به پای در دلت، ای غریبه تنها

                                                                      علی(ع) ز سمت نجف، عنقریب می آید

طلای گنبد تو، وعده گاه کفترهاست

                                                                      کبوتر دل من، بی شکیب می آید


برات گشته به قلبم مُراد خواهی داد

                                                                      چرا که ناله «امّن یُجیب» می آید.

یادش بخیر سال قبل ماه رمضان رو کامل مهمون آقا بودم.

آقا جون تو خوب میزبانی بودی اما من خوب مهمونی نبودم

تو رو به حق جوادت هوای ما جوونا رو داشته باش

السلام علیک یا غریب الغربا یا امام رضا علیه السلام

حتما اگر دوباره زمین را بنا کنند
باید تو را از عالم و آدم سوا کنند

ما آدمیم یا که شما؟ این درست نیست
باید حساب ما و شما را جدا کنند

حتی کبوتران همگی خوب واقفند
در آسمان صحن تو باید دعا کنند

در آسمان شهر، تو پیدا ترین کسی
باید که جای جای شما را طلا کنند

من حدس می زنم که دری در بهشت را
هم از برای نام تو باب الرضا(علیه السلام) کنند

ترکیب آسمان و زمینی، نمی شود
ابیات حق مطلبتان را ادا کنند!

***السلام عليك يا علي بن موسي الرضا(ع)***

یا امام رضا دلم هواتو کرده...

و من گریخته ام؛

و در پی من صیادها؛

و فرا رویم دام ها؛

یا ضامن آهو؛

من یقین دارم دستان تو تنها سهم آهو نیست ... 

 

رخصت دهید... اذن دخولی ادا کنم
در صحنِ با صفای شما عقده وا کنم
رخصت دهید.. راهی مشهد شوم و باز
با یک دلِ شکسته شما را صدا کنم
می آید از تمام رواق و حیاط ها
بویی که اختیارِ خود از کف رها کنم
باید دوباره باز دخیل شما شوم
باید دوباره روحِ خود از تن جدا کنم
یا حضرتِ امیر؛ دلم فرش پایتان
آیا اجازه می دهی ام جان فدا کنم؟
آقا اگر اجازه دهی راهی ام و باز
رخصت دهید صحن شما را صفا کنم..
می آیم از دیارِ غریبی که هیچکس
زخمِ مرا شبیهِ تو مرهم نمی شود...

اللهم صلی علی علی بن موسی الرضا المرتضی

بچه محله ی امام رضا

موره می بینی که شروباصفایوم

بچه محله ی امام رضایوم

زلزلیوم،حادثیوم،بلایوم

بچه محله ی امام رضایوم

هرروزجمعه دلومه مبدوم

به پینجله طلاوورمگردوم

کاروباروم ردیفه باخدایوم

بچه محله ی امام رضایوم

به موبگوبیابه قله ی قاف

اصلا"موره بیزرهمونجه علاف

قرارمرارهرچی بیگی موپایوم

بچه محله ی امام رضایوم

دروغ، موروغ نیست مییون ماباهم

الان به عنوان مثال تو حرم

چندروزه که تونخ کفترایوم

بچه محله ی امام رضایوم

چشم موره گیریفته چننتاکفتر

گفته خودش:چن تاشه خواستی وردر

الان دروم خادماره مپایوم

بچه محله ی امام رضایوم

کفترارهکه بردم ازروگنبد

موروم مووازتونخ رفت وآمد

تونخشه اوگنبد طلایوم

بچه محله ی امام رضایوم

گنبده نصب شده مده به دستوم

اوگفته:هروخ که بییی موهستوم

مویوم که قانع وبی ادعایوم

بچه محله ی امام رضایوم

وخته می بینوم توی عالم همه

ازش میگیرن ومگن وازکمه

گنبدشه اگه بده رضایوم

بچه محله ی امام رضایوم

گنبدومومبدنوموخوام باصفا

سی ساله پای سفره ی آقایوم

منتظریک ژتون غذایوم

بچه محله ی امام رضایوم

اثر:ازقاسم رفیعا- کتاب طنزشکرپاش1- مجموعه شعرطنزمطبوعاتی

دلــــــــــ م،

تنــگـــــــــ اسـت

وقـــــــتِ ملاقاتـــــــــــی بــده ..

ای کاش حرم بودم و مهمان تو بودم
مهمان تو و سفره احسان تو بودم

یک عمر گذشت و سر و سامان نگرفتم
ای کاش فقط بی ‏سر و سامان تو بودم

تا چشم گشودم به دلم مهر تو افتاد
زآن روز چو آهوی بیابان تو بودم

طوفان عجیبی است غم عاشقی تو
چون موج اسیر تو و طوفان تو بودم

ای گنبد تو عشق ، من خسته دل ای کاش
چون کفتر پر بسته ایوان تو بودم

یک پنجره فولاد دلم تنگ تو آقاست
ای کاش ز زوار خراسان تو بودم

از همه دل بریده ام دلم اسیر یک نگاست

تموم آرزوی من زیارت امام رضاست

زائرآواره

حالاکه شده نوبت وام من ،ازاین رو

اینقدرمشوجان رضاضامن آهو

زوارتوهستندزهرقوم وزهررنگ

سرگرم طواف توبه هرشکل وبه هربو

پرسید کسی،می رسدآیابه جلودست؟

گفتم که:من اینجا،چه خبردارم ازآن تو

چون قوت چشمان مراحدوحدودی ست

حتی اگراقدام کنم باخم ابرو

درصحن هم آقا.به خدابودنصیبم

گه دسته ی جارووزمانی خودجارو

پهلوی ضریح توام امابه چه وضعی

خدام تونگذاشت برایم پک وپهلو

بافلسفه ومنطق وطب کارندارم

بیمارتورانیست نیازی به ارسطو

صدباربرانی اگرم ازدرت، آقا

این زائرآواره مگرمیرودازرو؟

اقتباس ازکتاب شکرپاش 1(مجموعه شعرطنزمطبوعاتی)-نوشته اثرناصرفیض