مسعودی ضمن بیان سلسله نسب زرتشت، جد پدری زرتشت را فردی به نام پورشسف دانسته*است. مادر او دُغدو و پدر وی پوروش اسپ نام داشتند.[۳۸][۳۹][۴۰][۴۱] نام خانوادگی زرتشت اسپنتمان (زرتوشتره سپیتامه) بود.[۴۲] پوروشَسْب اِسپَنْتْمان مردی دانشور و درستکار بود. دغدو دختر فری*هیم*رَوا از خاندانی نژاده و دینور بود. حاصل ازدواج پوروشسب و دغدو پنج پسر بود و زرتشت سومین آن*هاست.[۴۳]
زرتشت سه بار ازدواج کرده بود. نام زن نخست و دوم او ذکر نشده است؛ زن سوم او هووی نام داشته، از خاندان هووگوه و بنابر روایات سنتی دختر فرشوشتره (فرشوشتر) بوده*است.
زن نخست او پسری به نام ایسَت*واسْتَرَه و سه دختر به نام*های فرینی و ثریتی و پوروچیستا داشت.[۴۴] در گاتاها از ازدواج دختر سوم خود یاد می*کند و روایات بعدی، شوهر او را جاماسپه (جاماسب) می*نامد. از همسر دوم زرتشت، دو پسر به نام*های اورْوْتَتْ*نَرَه و هْوَرْچیثْزَه به دنیا آمده؛[۴۵] و ظاهراً از زن سوم فرزندی نداشته*است.[۴۶]
نخستین کسی که به زرتشت ایمان آورد، میدیوی مانگهه (میدیو ماه) بود، که فروردین یشت[۴۷] از او نام می*برد. وی در روایات سنتی، پسر عموی زرتشت به شمار آمده*است.[۴۸]
هر یک از فرزندان زرتشت وظایفی عمده بردوش داشتند. به عبارت دیگر پسر ارشد او نخستین موبد موبدان، پسر دوم نخستین رئیس و افسر رزمیان و پسر سوم، رئیس طبقهٔ برزیگران بوده*است[نیازمند منبع].
لفظ اشو که به معنی مقدس روحانی و جسمانی راستی و درستی است و در اوستا زیاد آمده*است صفت یا عنوان پیغمبر می*باشد. به طوری که در اکثر جاهای اوستا آمده صفت اشو از جانب اهورا مزدا به زرتشت اختصاص یافته و دیگر مقامی بالاتر از آن نیست که آفریده*ای از جانب آفریدگار بخشنده، به خطاب اشوئی مخاطب شود. اشوزرتشت را از دودمان مه*آبادیان نامیده*اند
