برآوردن تمام خواسته های فرزندان صحیح است یا نه؟ آیا پدر ومادر باید به تمام خواسته های فرزندشان پاسخ مثبت بدهند یا براساس منطق فرزندشان را قانع کنند که این درخواست غیرمنطقی است و با امکانات ما تناسبی ندارد.
فرزندان باید به چه شیوه هایی تشویق شوند؟ آیا همیشه باید برای تشویق آن ها جایزه ای خرید؟ یا می توان از پاداش های معنوی هم برای تشویق آنان استفاده کرد؟
در برخی از خانواده ها که پدر ومادر هر دو شاغل و گرفتار هستند برای جبران خلاء ناشی از حضور فیزیکی بیشتر در کنار فرزندان، رفتارهای جدی کمتری دارند اما این کار عوارض و تبعاتی را به دنبال دارد. در این مطلب به بررسی برخی از رفتارهای اشتباه در تربیت فرزندان اشاره کرده ایم که از نظر شما می گذرد. پدر و مادر با وجود مهری که به کودکان خود می ورزند و تلاش می کنند تمامی خواسته های آنان را برآورده کنند، از خیلی مسایل مربوط به فرزندان خود نیز غافل می شوند.
1) لوس کردن فرزند
شکی نیست که والدین دوست دارند همه خواسته های فرزندان خود را برآورده کنند اما به چه قیمتی؟ بعضی از پدران و مادران به قدری به فرزندان خود به طور افراطی محبت می کنند که بچه ها هرگز احساس رضایت نمی کنند و روز به روز بر تقاضاهای خود می افزایند.
2) تربیت نامناسب
هنگامی که حوصله تربیت کردن فرزندان خود را ندارید خواسته یا ناخواسته این وظیفه به بستگان، مربی و معلمان او محول می شود. درست نیست که بچه ها را در خانه آزاد بگذارید تا هر کاری را که می خواهند انجام دهند. این آزادی افراطی باعث می شود که هنگام حضور در خانه های دیگران هم که باید با نزاکت رفتار کنند رفتارهای نامعقول خود را تکرار کنند بنابراین اگر شما خودتان به تربیت کودک خود رسیدگی نکنید، بقیه این کار را خواهند کرد.
3) مشارکت نداشتن در امور مدرسه
مدرسه پس از منزل، مکانی است که بچه ها بیشتر وقت خود را در آن جا می گذرانند. بنابراین ضروری است که پدر و یا مادر در مدرسه حضور فعال داشته باشند و مشغله کاری را بهانه ای برای نرفتن به مدرسه کودکتان نکنید. اگر لازم است از طریق پست الکترونیک با معلم فرزندتان ارتباط برقرار کنید. از این طریق شما از همه برنامه های درسی کودک خود آگاه خواهید شد. حساسیت شما بر روی تربیت و رشد فرزند، معلم را ملزم به داشتن دقت و هوشیاری بیشتری نسبت به تربیت فرزندتان می کند.
4) تشویق بی رویه فرزندان
تشویق فرزندان امر بسیار پسندیده ای است به شرطی که حد و حدود آن رعایت شود.
تشویق کردن فرزندان برای کارها و امور جزیی باعث می شود تا آن ها نسبت به ارزش های واقعی دستاورد خود دچار برداشت های اشتباه شوند.
5) مسیولیت ندادن به فرزندان
فرزندان برای انجام کارهای خانه که وظیفه همه اعضای خانواده است نباید پولی دریافت کنند. پول توجیبی می تواند برای انجام کارهای فوق العاده به فرد داده شود. فرزندان شما اگر بدون انجام دادن وظایف خود در منزل بزرگ شوند چگونه در آینده می توانند مسیولیت های خود را بپذیرند و یا در دانشگاه درس بخوانند؟ بچه ها ضمن بزرگ شدن باید بخشی از مسیولیت های زندگی مشترک با خانواده را تقبل کنند.
6) رفتار اشتباه با همسر
رفتار زن وشوهر با یکدیگر در نحوه پرورش ارتباطات کودک با دیگران در بزرگسالی اهمیت زیادی دارد.
اگر برای هر نوع مشکل با همسر خود بد برخورد کنید و همیشه در حالت مشاجره باشید، آن ها نیز به همین روش رفتار می کنند. بچه ها بیشتر از رفتارهای شما الگو می گیرند تا از گفتار شما. رفتار بامحبت و احترام با همسر به فرزندان اهمیت و ارزش جایگاه خانواده را نشان می دهد و علاوه بر آن داشتن یک پناهگاه امن در این دنیای خشن برای احساس امنیت کودکان ضروری است.
7) داشتن توقعات غیرواقعی از فرزند
از فرزندانتان توقعات غیرمنطقی نداشته باشید به خصوص از بچه های کوچک. توقع نداشته باشید که کودک 2 ساله شما در یک مهمانی شام مانند یک فرد بزرگسال سر میز بنشیند ودر حالی که فرزند سنگین وزن شما به نوازندگی علاقه دارد در خیال و رویا انتظار این که ستاره ورزشی شود رانداشته باشید.
انتظاری که هر مادر و پدری از فرزند خود باید داشته باشد، شادی و خوشبختی واقعی اوست.
8) مستقل بار نیاوردن فرزندان
برآورده کردن تمامی خواسته های فرزندان، بدون این که آنان سختی بکشند باعث می شود تا ارزش تلاش و مستقل بودن را در هنگام رشد درک نکنند. تربیت جدی و ارزیابی دقیق کارهای آنان دلیل دوست نداشتن آن ها نیست، بلکه نشانه عشق واقعی به آنان است.
9) تحمیل تمایلات خود به فرزندان
نباید تفکر خود را به فرزندان تحمیل کنید. بگذارید تا بچه ها بچگی کنند. آگاه کردن فرزند خود از تمایلات، گرایش و دیدگاه های شما خوب است اما تحمیل کردن خواسته خود به آنان صحیح نیست. بگذارید بدون هیچ نوع فشاری از سوی شما، آنان همان طور که هستند، رشد کنند.
10) به قول خود عمل نکردن
اگر به فرزندان خود می گویید که به خاطر نقاشی روی دیوارهای خانه همسایه تنبیه خواهند شد، اگر این کار را کردند آنان را تنبیه کنید. هرچند که عملی کردن بعضی قول ها کار دشواری است اما افزایش اعتماد به گفته شما، اهمیت بیشتری دارد. عمل نکردن پدر ومادر به قول هایشان باعث می شود بچه ها به این نتیجه برسند که بین قول و عمل والدینشان تعادلی وجود ندارد و در نتیجه به آنان اعتماد نخواهند داشت.
منبع : روزنامه خراسان
