دکتر شریعتی

محبت آرام و پاکی که میان دو دوست پس از شست و شوی غباری

 که بر دل ها یشان نشسته بوده است , تندتر و سوزنده تر می شود 

دکتر علی شریعتی / کتاب اسلام شناسی / صفحه 350

امام حسین (ع) با انقلاب مردمی خود در عاشورا , نخستین ضربه را با آن شکوه و عظمت و زیبائی بر پیکر نظام حاکم اشرافی می کوبد . انقلابی که راهبر و راهرو آن از متن مردم برخاسته اند . امام می داند که پیروز نخواهد شد و می داند که نظام ضد مردمی حاکم , با آن همه قدرت نظامی و تبلیغاتی شکسست نمی خورد . اما این را هم خوب می داند که اگر او , همین اکنون با خون خود اعتراض نکند این نظام موروثی و تجملی و ضد مردمی و ضد اسلامی , که الان بر سر قدرت است , قرن ها در پوشش اسلام و سنت پیغمبر , مردم را به اسارت و بدبختی خواهد کشاند . بنام رضای خدا و بنام مقدس ترین ارزش ها ...

دکتر علی شریعتی / کتاب شیعه / صفحه 136

 معلم شهید علی شریعتی/انسان و اسلام /رسالت روشنفکر صفحه259

اگر باطل را نمي توان ساقط کرد می توان رسوا ساخت ، اگر حق را نمی توان استقرار بخشيد می توان اثبات کرد طرح کرد و به زمان شناساند و زنده نگه داشت

دکتر علی شریعتی / کتاب حسین وارث آدم

حسین بیشتر از آب تشنه لبیک بود اما افسوس که به جای افکارش

زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترین درد او را بی آبی معرفی کردند.

دکتر علی شریعتی / حسین وارث آدم

من روحم را قطره قطره می ‌کنم و هر قطره را در خودنویس زرینم که همچون خدا به آن سوگند می ‌خورم می ‌نهم و او که خود روح‌القدس من است و من خدای اویم آن قطره‌ها را هر یک کلمه ‌ای می ‌کند و جمله می ‌سازد و نامه می ‌نگارد به تو که فردا بخوانی و بدانی که در این ساعت‌های خالی از تو من تا کجا پر از تو بوده ‌ام و با تو بوده ‌ام و محتاج تو بوده‌ ام و بی ‌تاب تو و چشم انتظار تو و سراپا تو !

دکتر علی شریعتی / خودسازی انقلابی / صفحه 126

به من تكيه كن ! من تمام هستی ام را دامنی می كنم تا تو سرت را بر آن بنهی ! تمام روحم را آغوشی مي سازم تا تو درآن از هراس بياسائی ! تمام نيروئی را كه در دوست داشتن دارم دستی می كنم تا چهره و گيسويت را نوازش كند ! تمام بودن خود را زانوئی ميكنم تا بر آن به خواب روی ! خود را , تمام خود را به تو می سپارم تا هر چه بخواهی از آن بياشامی , از آن برگيری , هر چه بخواهی از آن بسازی , هر گونه بخواهی باشم ! از اين لحظه مرا داشته باش!

دکتر علی شریعتی / گفت و گوهای تنهائی چاپ قدیم / صفحه782