شعر محلی مازندرانی از یکی از شاعران توانمند چهاردانگه، خانم ام کلثوم عالیشاه از روستای قلعه ( منطقه دو سرشمار، دهستان چهاردانگه، بخش چهاردانگه ساری ). این شعر مثنوی بلندی است در وصف بهار منطقه ی دو سرشمار ( روستای : بالاده ، پایین ده ، تیله بن ، قلعه ، میرافضل ، واوسرنو از بخش چهاردانگه ساری ) که در سال ۱۳۷۹ سروده شده است و ما بیت هایی از این مثنوی بلند را انتخاب کرده و برای استفاده شما خوانندگان محترم قرار می دهیم.
برای فهم بهتر این شعر برای شما عزیزان از روش آوانگاری و شکل فونیک آن به جای اعراب گذاری استفاده کرده ایم و از ارائه ی توضیحات نیز خوداری کرده ایم.
« باهار ماه »
باهار مه مله چند قشنگه
بنوشه کوه و کمر رنگارنگه
Bāhāre me male Čande ğašenge
Banuše koo vo kamer rangārange
هلال گل صرا ره پر هاکاره
بلبل چنار سر منزل هاکارده
Helāle gol sarāre per hākāde
Belbel Čenāre sar manzel hākāde
تی تی ِ بو بهیته دشت و صرا
جیکا کالی بساته خال بالا
Titiye bu bahite dašto sarā
Jikā kāli besāte xāle bālā
باپلی پر بزو باهار بییمو
بنوشه باپلی ِ یار بییمو
Bāpeli par bazo bāhār biyamu
Banuše bāpeliye yār biyamu
بنوشه مله پشت چادر بزوهه
دین تپه سرخ چارقد سر بزوهه
Banuše male pešt Čāder bazoe
Din tappe serxe Čārğad sar bazoe
دواره سک و سو بیته خرابه
هلی تی تیِ بو بیته خرابه
Devāre seko su bayte xerābe
Hali titiye bu bayte xerābe
گرم وا اسبه کو جه سر هاکارده
کچب زلف ره یک ور هاکرده
Garme vā esbe ku je sar hākāde
kaČebe zelfe re yekvar hākāde
موزی دار چکو نیم وا بویه
جیکا وچه مارجه سوا بویه
Muzi dāre Čaku nimva baviye
Jikā vaČe mārje sevā baviye
اسیو پشت ولیگ زلکا بیارده
شه همراه خوشی و صفا بیارده
asyo pešte valig zelkā biyārde∫
Še hemrā xoŠi vo sefā biyārde
تال و زنگ صدا انه منه گوش
چپون یورجه انه کالک ونه دوش
Tālo zange sedā ∫ene mene guŠ
Čappon yorje ∫ene kālek vene duŠ
چاربدار شه غزل اسبه سواره
دره شونه صرا گندم بکاره
Čārbedār Še ğazel ∫asbe sevāre
Dare Šune sarā gandem bekāre
اسیو پشت کله پر او بویه
گندم، چل سنگ بن جه رو بویه
asyo peŠte keleh per ∫o baviye∫
Gandem Čal sange ben je ro baviye
شاعر : ام کلثوم عالیشاه
