بیا باد پریشون خاطر دل تنگ تو دل تنگ و مِه دل تنگ
(بیا باد پریشون خاطر دل تنگ تو دل تنگ و من دل تنگ)
مِه اَنو بار ایواریا دِلالِ سون شهر سنگ
(من اندوه بار غروب های دلگیر سوداگران شهر سنگ)
تو شَکَت گذر دِو شهرکه ژاری دِش مُحُونَه بیت بد آهنگ
(تو خسته ی گذر از شهری که فقیری در آن می خواند بیت بد آهنگ)
هوار هی داد هی بیداد هنی بو زلف سُختَه دِت میایه باد
(هوار ای داد از این بیداد هنوزم بوی زلف سوخته میاد ازت باد)
هَنی هم دو دس رُوشِه بِلیز خینه گرمینه میکَه فریاد
( هنوزم دو دست روشن آتش خون گرمی را می کشد فریاد)
هوار هی داد هی بیداد هنی بو زلف سُختَه دِت میایه باد
(هوار ای داد از این بیداد هنوزم بوی زلف سوخته میاد ازت باد)
هَنی هم دِو گل اَزگل دو چش انتظار تنگ
(هنوزم دو گل آتش دو چشم انتظار تلخ)
دِو داغ ننگ وِه پِشنی مُلک ناآباد
(دو داغ ننگ بر پیشانی ملک ناکجاآباد)
هوار هی داد هی بیداد هنی بو زلف سُختَه دِت میایه باد
(هوار ای داد از این بیداد هنوزم بوی زلف سوخته میاد ازت باد)
هَنی هم لُرسّو دل تنگ هَنی هم دِهلُرو غم بار
(هنوزم لرستان دل تنگ ، هنوزم دهلران غم بار)
خَوَر به باد نیآیه میرنوروزی که نارَه طاقت دیدار
(خبر بده باد که نیآید میر نوروزی چونکه ندارد طاقت دیدار)
هوار هی داد هی بیداد هنی بو زلف سُختَه دِت میایه باد
(هوار ای داد از این بیداد هنوزم بوی زلف سوخته میاد ازت باد)
