با سلام
معمولا ما ایرانیها تا کارمان جایی گیر میکند متوسل به ائمه میشویم و برای یافتن کلید نجات به زیارت ائمه میرویم و به قولی پابوس انها میرویم تا در این فضای معنوی انها را واسطه قرارداده و از انها بخواهیم شفاعت مارا بکنند تا خدا حاجت ما را بدهد یا متوسل به این ائمه میشویم و از انها میخواهیم تا شفاعت ما را بکنند و حاجت ما را بدهند
همانطور که به خانم ام البنین متوسل میشویم و قسم به حضرت اباالفضل العباس میدهیم ایشان را تا حاجت ما را بدهند یا به امام هادی متوسل میشویم و ایشان را به خاطر اینکه ابرومند درگاه الهی هستند میخواهیم واسطه شوند و حاجت ما را از خدا بخواهند
ولی چه لذت با شکوهی است ان لحظه ای که کرامات ایشان را میبینیم و حاجت خود را دریافت میکنیم ولی صد افسوس بعد از براورده شدن حاجات خود مجدد فراموشی سراغ ما می آید و این همه لطف فراموش میشود
فایده ای که به حال ما داره اینه که حرفهامون رو که پیش هیچکس نمیتونیم بزنیم با انها در میان گذاشتیم و با فکری اسوده برمیگردیم شاید برای شما هم پیش امده باشه که اگر هم مستجاب نشه همین که حرفهامون رو پیش کسی گفتیم به قولی خالی میشیم و برمیگردیم به امید اینکه حاجت مون رو بگیریم.
از همه کاربران ملتمس دعا هستم اگر به زیارتگاهها رفته و دعا میکنند لطفا من و کلیه کاربران راسخون را از دعای خیر خود فراموش ننمایند
