|
ساحلِ افتاده گفت: گرچه بسی زیستم
هیچ، نه معلوم شد، آه که من کیستم!
موج ز خودرفته ای، تیز خرامید و گفت:
هستم اگر می روم، گر نروم نیستم
محمداقبال لاهوری
بزرگْ اندیش باشیم و بزرگوار، زندگی کنیم، که انسان، همه تن اندیشه است. و اندیشه ما، همه عظمت ما و عظمت ما، فلسفه حیات و آفرینش ما. بزرگ اندیش باشیم تا در روشنایی اوج، رها شویم؛ تا واژه ای که در جلالتمان به کار می بریم سبز سبز باشد؛ تا هر روز، هفت آسمان و هفت دریا را به آنی طی کنیم.
و این همه، ممکن نیست مگر این که بزرگ اندیشی امیدوار باشیم. و از رفتن و پیمودن، نهراسیم.
به یاد داشته باشیم که در تاریک ترین لحظات زندگی هم تنها نیستیم.
خداوند، همواره با ماست. اویی که ما را بدون قید و شرط، دوست می دارد و مِهر گسترده خود را نثار ما می کند و همواره، پذیرای ماست. این اندیشه، توانی دیگر به ما می دهد. نیرویی که درجه توانایی ما را در چیرگی بر فشارهای روحی، بالا می برد و به گونه ای عزّت نفس ما را تقویت می کند و به ما امید می دهد؛ امیدی که نشان از باز بودن بزرگ ترین کانون عشق، در عالم هستی دارد: عشق خداوندی. اویی که از ما به ما نزدیک تر است! اندیشیدن به او و عاطفه او، روح را تلطیف می کند. پس هرگز مپنداریم که تنهاییم و این فکر را از خود دور کنیم که به خود رها شده ایم.
خداوند، بنده اش را دوست دارد چه خوب باشد و چه بد، چه غنی باشد و چه فقیر. خداوند ما را بدون پیرایه دوست دارد؛ بدون عنوان. این دوست داشتن نیز شوری جاودانه به انسان می بخشد، و آن این است: «هرگز تنها نیستم؛ به خود، رها شده نیستم؛ در گذر راه ها و بیغوله ها تکیه گاهی وجود دارد، و...».
پس همان گونه که خداوند، ما را بی پیرایه دوست دارد، ما نیز به همان شکل، دیگر مردم را دوست بداریم؛ چون مهربانی، زبانی است که نابینا آن را می بیند و ناشنوا می شنود؛ زبانی که همه کس، تکلّم بدان را می فهمد.
دوست داشتن واقعی، یعنی ما به دنبال سهم خود و یا نتیجه عایدی خود از آن سهم نیستیم و فردی که این گونه مورد مهرورزی قرار می گیرد، توانش دوچندان می شود. در واقع، باید عالی ترین نگاه را به دیگران داشته باشیم! آن گونه که هستند بپذیریمشان تا آنان نیز چنین کنند.
این احساس، به انسان ها آزادی عمل می بخشد؛ احساسی که ناشی از پذیرش آنهاست نه طرد آنها!
از طرفی لازم نیست همیشه با دیگران موافق باشیم و به خواست آنها عمل کنیم؛ پذیرفتن احساس هایشان و این که بفهمند اگر همیشه موافق آنها نیستیم و یا راه دیگری را برمی گزینیم آنها را نفی نکرده ایم، همین کافی است. البته این کار، بسیار ساده به نظر می رسد؛ امّا می دانید که کارهای ساده، گاهی دشوارترین اند.
و بیندیشیم و در این باور باشیم که ما آفریده حضرت دوست هستیم و بی شک، از جنس او. و این آیه را زمزمه کنیم که:
کُلٌ یَعملُ عَلی شاکِلَتِهِ؛(1)
هر کس کار بر شیوه خود کند.
نیروی ژرف اندیشی، دیوید جی شوارتز، ترجمه: محمدحسین قنّادان.
1. سوره اسراء، آیه 84. |
