انتظار سازنده
انتظار سازنده، تحرك بخش و تعهد آور، همان انتظار راستینی است که در روایات از آن به عنوان« با فضیلت ترین عبادت » یاد شده است.
از آیات و روایات استفاده میشود که ظهور حضرت مهدي علیه السلام، حلقه اي است از حلقه هاي مبارزه اهل حق و اهل باطل که به پیروزي اهل حق منتهی می شود. سهیم بودن یک فرد در این سعادت، موقوف به این است که آن فرد، عملًا در گروه اهل حق باشد.
شهید مطهري رحمه الله می نویسد :« در روایات اسلامی، سخن از گروهی زبده است که به محض ظهور امام علیه السلام به آن حضرت می پیوندند. بدیهی است که این گروه ابتدا به ساکن خلق نمی شوند و به قول معروف از پاي بوته هیزم سبز نمی شوند بلکه معلوم میشود در عین اشاعه و رواج ظلم و فساد، زمینه هایی عالی وجود دارد که چنین گروه زبده را پرورش می دهد. این خود می رساند که نه تنها حق و حقیقت به صفر نرسیده است؛ بلکه فرضاً اگر اهل حق از نظر کمیت قابل توجه نباشد،از نظر کیفیت ارزنده ترین اهل ایمانند و در ردیف یاران سیدالشهداء علیه السلام.»(1)
انتظار ویرانگر
انتظار ویرانگر، فلج کننده و باز دارنده - که در واقع نوعی « اباحی گری » است - همواره مورد مذمت و سرزنش قرار گرفته است.
این نوع انتظار حاصل برداشتِ قشريِ مردم، از مهدویّت و قیام و انقلاب مهدي موعود علیه السلام است که صرفاً ماهیت آن را انفجاري می دانند که فقط و فقط از گسترش و اشاعه و رواج ظلم ها، تبعیض ها، اختناق ها، حق کشی ها و تباهی ها ناشی می شود.
نوعی سامان یافتن است که معلول پریشان شدن است. آنگاه که حق و حقیقت طرفداري نداشته باشد، باطل، یکّه تازِ میدان گردد و جز نیروي باطل نیرویی حکومت نکند و فرد صالحی در جهان یافت نشود؛ این انفجار رخ می دهد و دست غیب براي نجات حقیقت - نه اهل حقیقت زیرا حقیقت طرفداري ندارد - از آستین بیرون می آید.
بنابراین هر اصلاحی محکوم است؛ زیرا هر اصلاح یک نقطه روشن است و تا در صحنه اجتماع، نقطه روشنی هست دست غیب ظاهر نمیشود! بر عکس، هر گناه، فساد، ظلم، تبعیض، حق کشی و هر پلیدي به حکم این که مقدمه صلاح کلی است و انفجار را قریب الوقوع می کند، روا است؛ زیراهدف وسیله هاي نامشروع را مشروع می کند. پس بهترین کمک به تسریع در ظهور و بهترین شکل انتظار، ترویج و اشاعه فساد است! این نوع برداشت از ظهور و قیام مهدي موعود علیه السلام و این نوع انتظار فرج - که منجر به نوعی تعطیل در حدود و مقررات اسلامی میشود و نوعی « اباحی گري » باید شمرده شود - به هیچ وجه با موازین اسلامی و قرآنی وفق نمی دهد(2)
بنابراین نکته مهم و اساسی این است که منتظر واقعی، براي چنان برنامه مهمی، هرگز نمی تواند نقش تماشاچی را داشته باشد؛ بلکه باید از هم اکنون حتماً در صف انقلابیون قرار گیرد؛ چرا که ایمان به نتایج و عاقبت این تحوّل بزرگ، هرگز به او اجازه نمی دهد که در صف مخالفان باشد و قرار گرفتن در صف موافقان نیز محتاج به داشتن « اعمال پاك » و« روحی پاکتر» و برخورداري از« شهامت » و « آگاهی » کافی است. سپاهی که در انتظار جهاد آزادي بخش به سر میبرد، حتماً به »حالت آماده باش کامل در می آید و سلاحی را به دست می گیرد که براي چنین میدان نبردي شایسته است. سنگرهاي لازم را می سازد و آمادگی رزمی افراد خود را بالا می برد.
روحیه افراد خود را تقویت می کند و شعله عشق و شوق براي چنین مبارزهاي را در دل فرد فرد سربازانش زنده نگه می دارد. ارتشی که داراي چنین آمادگی هاي نیست، هرگز در انتظار به سر نمی برد و اگر بگوید، دروغ گفته است: انتظار یک « مصلح جهانی» به معناي آماده باش کامل فکري، اخلاقی، مادي و معنوي براي اصلاح همه جهان است. اصلاح تمام روي زمین و پایان دادن به همه مظالم و نابسامانی ها، شوخی نیست و نمی تواند کار ساده اي باشد. آماده باش براي چنین هدف بزرگی، باید متناسب با آن باشد،
یعنی، باید به وسعت و عمق آن باشد. بی گمان تحقق چنین انقلابی، مردانی بسیار بزرگ، مصمم، نیرومند، شکست ناپذیر، فوق العاده پاك، بلند نظر، کاملاً آماده و داراي بینش عمیق را نیازمند است. افزون بر آن منتظران راستین وظیفه دارند مراقب حال یکدیگر نیز باشند و علاوه بر اصلاح خویش، در اصلاح دیگران نیز بکوشند؛ زیرا برنامه عظیم و سنگین - که انتظارش را می کشند - یک برنامه فردي نیست. برنامهاي است که تمام عناصر انقلاب، باید در آن شرکت جویند، باید کار به صورت دسته جمعی و همگانی باشد. کوشش ها و تلاش ها باید هماهنگ گردد و عمق و وسعت این هماهنگی، باید به عظمت همان برنامه انقلاب جهانی باشد که انتظار آن را دارند.(3)
منبع : کتاب الفبای مهدویت
1- ( قیام و انقلاب مهدي علیه السلام، ص 56)
2- (همان، ص ، 54)
3- (ر.ك: تفسیر نمونه، ج 7، ص 384-387)
