گسترش صادرات غير نفتي و تنوع بخشيدن به درآمدهاي صادراتي کشور، به منظور کاهش آسيب پذيري اهداف توسعه اقتصادي کشور ضرورت دارد. با توجه به اهميت محصول زعفران در صادرات غير نفتي کشور و سهم 70 درصدي آن در ارزش صادرات جهاني، هدف پژوهش حاضر تعيين مزيت نسبي و ساختار بازار صادرات و وادرات جهاني زعفران طي دوره 2008-2004 مي باشد. به منظور تعيين مزيت نسبي از دو شاخص مزيت نسبي آشکار شده و مزيت نسبي آشکار شده متقارن و براي تعيين ساختار بازار از شاخص هاي هرفيندال و نسبت تمرکز استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان داد که از بين کشورهاي صادرکننده زعفران تنها کشورهاي ايران، اسپانيا و يونان داراي مزيت نسبي در صادرات زعفران مي باشند. به علاوه، نتايج حاصل از شاخص مزيت نسبي بيانگر اختلاف فراوان مزيت نسبي صادراتي کشور ايران نسبت به ساير کشورهاي صادرکننده زعفران مي باشد. اما اين مزيت نسبي، طي سال هاي مورد مطالعه در حال کاهش بوده و نتايج نشان داد که ساختار صادرات زعفران ايران از حالت بنگاه مسلط به انحصار چند جانبه بسته تغيير يافته است و کشورهاي اسپانيا، ايتاليا، فرانسه، عربستان، سوئد و هند از بزرگ ترين شرکاي تجاري ايران مي باشند. ساختار صادرات جهاني زعفران طي دوره مورد بررسي همواره از حالت بنگاه مسلط پيروي کرده است. به طوري که کشور ايران به تنهايي حدود 70 درصد از صادرات جهاني زعفران را در اختيار دارد. ساختار واردات جهاني زعفران طي دوره مورد بررسي همواره از حالت انحصار چند جانبه باز پيروي کرده است. جهت تقويت مزيت نسبي صادراتي و همچنين افزايش سهم صادراتي محصول زعفران ايران، توصيه مي گردد با در پيش گرفتن سياست تنوع صادرات، به تدريج از ميزان تمرکز کشور به تعدادي بازار محدود و سنتي کاسته شود.