وقتی آیت‌الله بهجت(ره) گریه بر امام حسین(ع) را از نماز شب بالاتر می‌داند، پس هر امر نیکویی که ما را به یاد سیدالشهدا و مصیبت‌های ایشان بیندازد، دارای شأن و منزلت بوده و ضریح امام حسین(ع) نیز از همین موارد است.
به گزارش فارس، این روزها ضریح جدید امام حسین(ع) در قالب کاروان «سفینة النجاة» از شهرهای مختلفی عبور خواهد کرد تا به جایگاه اصلی خود در کربلا برسد.
در این میان عشق و ارادت مردم به این ضریح را شاهد هستیم که گواه آن وداع 9 ساعته مردم شهر قم با ضریح جدید امام حسین(ع) است، در حالی که ضریح مذکور قریب به 5 سال در این شهر مهمان بود، اما مردمی که سراسر وجودشان مملو از عشق حسین(ع) است، با آه، فغان و اندوه آن را بدرقه کردند.
همچنین استقبال بی‌نظیر مردم تهران از این ضریح، خود نمونه‌ای دیگر از محبت مردم به حسین فاطمه را به تصویر کشید، شاید این سؤال در ذهن متبادر شود که چرا با اینکه این ضریح هنوز در مضجع منور اباعبدالله قرار نگرفته است، مردم برای تبرک جستن به آن گوی سبقت را از یکدیگر می‌ربایند؟
مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم این گونه به پرسش خبرگزاری فارس پاسخ می‌دهد:
مؤمنین و ارادتمندان اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) به اموری که به هر نحوی منتسب به آن بزرگواران باشند، علاقه دارند و به آن محبت می‌ورزند، در خصوص ضریح مطهر امام حسین(ع) دوستداران آن حضرت به عنوان بازدید از ضریح به مکان ساخت آن می‌رفتند نه به عنوان زیارت.
اگر چه از باب اینکه منتسب به حضرت اباعبدالله(ع) است مانند عَلَم و ... در ایام عاشورا تیمن و تبرک به آن هم اشکالی ندارد و یا این کار از باب زیارت از راه دور و از مکان خاص و منتسب به آن حضرت به قصد زیارت او انجام می‌شود، اساساً وقتی کسی عاشق دیگری شد هر چه رنگ و بوی او را بدهد دوست می‌دارد و لازم نیست حتماً دست و پای او یا لباس تنش باشد و این حرکات مردم اوج این علاقه و عشق به امام را می‌رساند.
چه آنکه خواندن زیارت و عرض ارادت داشتن از راه دور چنانچه در میان شیعیان مرسوم است به ویژه بعد از نمازها چه آنکه پیامبر و ائمه طاهرین(ع) باب الله هستند و واسطه فیض الهی‌اند توسل به آن بزرگواران و ارتباط با آن‌ها تنها به زیارت مشاهد مشرفه‌شان محدود نمی‌شود، بلکه بر اساس تعلیمات خود آن بزرگواران دوستان و شیعیان‌شان از هر جا و در هر زمان می‌توانند ارتباط معنوی با آن‌ها برقرار کنند.
چنانچه شیخ جلیل احمد ابن ابیطالب طبرسی در کتاب «احتجاج» روایت کرده که از ناحیه مقدسه امام زمان(عج) به محمد حمیری بیرون آمد که در آن توقیع امام زمان(عج) فرموده است: هرگاه خواستید توجه کنید به وسیله ما به سوی خداوند تبارک و تعالی و به سوی ما، پس بگویید چنان که خدای تعالی فرموده است: «سلام علی آل یس» تا آخر زیارت شریف آل یس، در این زیارت هیچ گونه زمان و مکانی قید نشده است و هرگاه بخواهیم و از هر جا که بخواهیم می توانیم امام زمان(عج) را با آن زیارت کنیم.
و نیز علقمة بن محمد خضرمی از امام باقر(ع) روایت می‌کند و می‌گوید: به امام باقر(ع) گفتم که مرا دعایی تعلیم بفرما که آن را در این روز بخوانم، در صورتی که نتوانم مزار امام حسین(ع) را از نزدیک زیارت کنم و بخوانم و به سلام به سوی او از شهرهای دور و از خانه‌ام اشاره کنم؟
امام باقر(ع) فرمود: «هرگاه چنین باشد (یعنی بخواهد از دور زیارت کند) به صحرا بیرون رود یا بر بام بلندی در خانه خود بالا رود و به سوی آن حضرت اشاره کند و زیارت عاشورا را بخواند، بعد از آن دو رکعت نماز بخواند و این کار را در اوایل روز پیش از زوال آفتاب انجام دهد، پس بر حسین(ع) ندبه کند و بر او بگرید و کسانی را که در خانه‌اش هستند، امر کند ... به گریستن بر آن حضرت ...، در این حالت خدا را در روز قیامت با ثواب 2 هزار حج و 2 هزار عمره و 2 هزار جهاد ملاقات کند که ثواب آن‌ها مثل ثواب کسی باشد که حج و عمره و جهاد در خدمت رسول خدا(ص) و ائمه طاهرین(ع) کند»، این حدیت طولانی است و ما خلاصه آن را با کمی تقدیم و تأخیر ذکر کردیم.
از این رو، وقتی اشخاص ضریح را می‌بوسند و تبرک می‌کنند، با گفتن «السلام علیک یا اباعبدالله»، دل‌های خود را روانه زیارت امام حسین(ع) می‌کنند.
بنابراین می‌توانیم پیامبر اکرم(ص) و ائمه طاهرین(ع) را از راه دور خصوصاً بعد از نماز زیارت کنیم و پاداش زیارت آن بزرگواران را ببریم.
برای آگاهی بیشتر از کیفیت زیارات و از روایاتی که در این زمینه وارد شده‌اند به کتب ادعیه و زیارات مانند «اقبال» سید بن طاوس و «مصباح» کفعمی و خصوصاً به کتاب «مفاتیح الجنان» شیخ عباس قمی بخش زیارات از صفحه 561 تا صفحه 1046 مراجعه شود.
پی‌نوشت‌ها:
1.مفاتیح الجنان، شیخ عباس القمی، صفحه 956، ناشر: مرکز نشر فرهنگی رجاء.
2.مفاتیح الجنان، شیخ عباس القمی، صفحه 831 تا 832.
