نقش علامه قاضی در ترسیم جغرافیای کربلا

 به گزارش فارس، علامه آیت‌الله سید محمد حسین حسینی طهرانی در خصوص حالات عرفانی سید علی آقا قاضی(ره) نسبت به حضرت سید الشهداء علیه‌السلام در جلد دوم کتاب «مطلع انوار» آورده است:

 

مرحوم آیت‌الله شیخ عباس قوچانی می‌گوید: سید علی آقا قاضی در واخر عمر یک‌ حالت تحیر، شیفتگی و بی‌قراری مخصوص نسبت به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) داشت. هر روز هنگام طلوع آفتاب و به خصوص وقت غروب آفتاب گریه می‌‌کرد و در ایام عزاداری سراسیمه و سر برهنه، والِه بود.

 

علامه طهرانی ادامه می‌دهد: مرحوم قاضی برای زیارت حضرت سیدالشهداء(ع) از نجف اشرف، زیاد به کربلای معلی می‌‌آمد و با سایر زوار از عرب، در کوچه و بازار می‌‌آمیخت. هیچ‌گاه دیده نشد که در مسافرخانه یا هتلی برود، بلکه به مساجد و مدارس می‌رفت و چه بسا کنار خیابان روی خاک می‌خوابید.

 

بسیاری از اوقات که در صحن مطهر جا برای توقف بود، در خود صحن بیتوته می‌کرد و تا صبح به زیارت و نماز و دعا مشغول بود و احیاناً هم روی سنگ فرشِ صحن، عبای خود را بر روی خود کشیده می‌‌خوابید.

 

مرحوم قاضی می‌‌گفت: من در تمام نقاط صحن مطهر خوابیده‌‌ام؛ در تمام مدت عمر که به این‌ جا مشرف بوده‌‌ام هر شب را در نقطه‌‌ای بیتوته کرده و خوابیده‌‌ام به طوری که جایی به قدر وسعت بدن من، یافت نمی‌شود که در آن نخوابیده باشم.

 

سید علی آقا قاضی، محل ورود قافله امام حسین(ع) را در ابتدای ورود به کربلا از مدینه، مشخص کرده بود و آن مکانی بود در قست شمالی مضجع مبارک که تقریباً فاصله آن تا صحن مطهر کم نبود؛ یعنی در حال خروج از درب شمالی (در سِدر) و عبور از تمام بازار واقع در آن قسمت، تا برسد به شریعه حسینی، آن محل را قرب مقامی که فعلاً معروف به مقام امام زین العابدین(ع) معرفی کرد و آن را نیز به بعضی از شاگردان خویش نشان داده بود.

 

* «حضرت ابوالفضل» کعبه اولیاست

 

مرحوم علامه حسینی طهرانی با تاکید به این مطلب که: شاگردان آیت‌الله قاضی(ره) حضرت اباالفضل العباس(ع) را «کعبه اولیاء‌» می‌گفتند، خاطر نشان می‌کند: مرحوم قاضی پس از سیر مدارج و معارج و التزام به سلوک و مجاهده نفس و واردات قلبیه و کشف بعضی از حجاب‌های نورانی، چندین سال گذشته بود و هنوز وحدت حضرت حق تعالی تجلی ننموده و یگانگی و توحید وی در همه‌ عوالم در پس پرده خفا باقی بود، و مرحوم قاضی به هر عملی که متوسل می‌شد این حجاب گشوده نمی‌‌شد.

 

تا هنگامی که وی از نجف به کربلا برای زیارت تشرف پیدا کرده و پس از عبور از خیابان عباسیه (خیابان شمالی صحن مطهر) و عبور از در صحن، در آن دالانی که میان در صحن و خود صحن است و نسبتا قدری طویل است شخص دیوانه‌ای به او می‌گوید: ابوالفضل کعبه اولیاء است.

 

مرحوم قاضی همین که وارد رواق مطهر می‌شود در وقت دخول در حرم، حال توحید به او دست می‌دهد و تا 10 دقیقه باقی می‌ماند؛ و سپس که به حرم حضرت سیدالشهداء(ع) مشرف می‌شود در حالی‌که دست‌های خود را به ضریح مقدس گذاشته بود، آن حال قدری قوی‌‌تر دست می‌‌دهد و مدت یک ساعت باقی می‌ماند؛ دیگر از آن به بعد مرتباً، متناوباً و سپس متوالیاً حالت توحید برای وی بوده است.